Struggles
 

Hee,

Ik had al een topic aangemaakt, maar dit is duidijker, en er staat nog een deel bij.

Sorry.
Echt, heel veel sorry hiervoor. Maar eugh ik moet alles gewoon even kwijt want ik voel me weer vreselijk. Als je geen zin hebt hierin, lees het dan gewoon niet aub. Ik begrijp dat jullie me een aansteller vinden, want dat ben ik ook gewoon, zeker tegenover andere mensen, maar ja, ik voel me slecht en dat is nu eenmaal zo. Het maakt me niet uit of je me serieus neemt, ik weet dat ik 14 ben, maar echt...mensen van 14 hebben ook Gevoelens

Oké, is was dus al 11 maanden verliefd op een jongen, maar hij is gemeen, en hij haat me. Ik heb me echt ee' half jaar vreselijk slecht gevoeld hierdoor.

Nou nu heb ik zoveel Twijfels...
Ik was van 30 december tot 6 januari op vakantie met 4 gezinnen, (de laatste dagen nog 2). Allemaal vrienden van m'n ouders en hun kinderen, waarvan 1 mijn beste vriendin is. En ja, ofcourse was haar broer er ook bij...
Damn, elke keer als ik met hem op vakantie ben krijg ik een crush op hem, gewoon omdat ie knap is etc. Maar deze keer was het anders, mijn doel was om geen crush op hem te krijgen, maar ja...deze vakantie ben ik juist heel veel met hem omgegaan.
ik denk dat ik echt verliefd ben op hem, omdat ik nu ook weet hoe geweldig aardig, leuk, lief en grappig hij is. Maar dat kan gewoon niet, ik ben gestoord. Hoe kan je nu zomaar van de ene op de andere week verliefd zijn op iemand anders? Dat kan gewoon echt niet.
Pff, ik Begon W al minder leuk te vinden omdat ik weet dat hij me haat, maar ja...nu weet ik niet wat ik precies voor hun voel, en dat is zo vreselijk frustrerend. Ik weet wel dat W echt vreselijk gemeen is en T niet.
En ik vind het ook wel heel rot om verliefd te zijn op T , dat hij de broer is van een van mijn beste vriendinnen maakt niks uit, zij zou het geweldig vinden, maar ik weet gewoon dat hij me niet leuk vindt. Nja...we waren vaak samen bezig maar dat was dan gewoon eten of een gezelschapsspel spelen, of in het zwembad gewoon wat praten. We hebben ook samen naar the hunger games etc gekeken. En door een dom spel ( wat is de kans dat...) moest hij me kussen, dus ja, we hebben gekust(idk waarom, ik wou het eerst niet, omdat het raar is maar hij vond het niet erg om te doen en hij kuste liever mij dan een van z'n zussen of z'n vriend). Maar sowieso betekent dat allemaal niks. En ja...nu ben ik weer thuis, dan zie ik hem amper, behalve elke ochtend op de veerboot op weg naar school, maar dan praten we toch nooit. Ik ga het echt missen allemaal, hij is voor mij echt een heel goede vriend geworden tijdens die vakantie. En, het is ook stom dat ik er met niemand over kan praten, mijn vriendinnen Weten wie hij is, of ze zitten op dezelfde school.

En dan zit ik nog met mijn hobby, skaten.
Ik twijfel zo hard of ik het na 4 maanden weer ga doen, ik weet zeker dat ik er niks meer van kan. Ja ik neem lessen, maar dat is maar 1 uur per week. Ik kan ook gewoon komen skaten zonder lessen om te oefenen. Maar dat durf ik niet want danis W er bijna altijd. En ja sowieso gaan jullie zeggen "gewoon doen, het Komt wel goed" maar dat is niet zo, ik heb het al 1 keer gedaan, en ik blokkeerde van de stress en ik heb gewoon bijna 2 uur gewacht totdat hij wegging.

Sorrysorrysorry.
En bedankt als je dit gelezen hebt ofzo.

Praat gewoon met hem smorgens. En zeg dat je het leuk vond tijdens de vakantie. En dat je graag weer eens wat met hem wil doen.

Wat zeg je vaak sorry wanneer je je gevoelens uit. Is dat een terugkerend ding voor jou? Waar komt het idee vandaan dat 14-jarigen geen echte gevoelens hebben? Waarom denk je dat je je aanstelt?
Door wie voel je je niet serieus genomen?

Wie is W, is dat je vriendje? Het klinkt alsof je je niet veilig voelt bij hem. Kun je niet zonder hem naar de skatebaan gaan?
Ik speel zelf als hobby piano. Soms doe ik het een paar maanden niet, als ik dan weer begin kan ik al mijn stukken niet meer spelen. Dan moet ik echt een paar dagen flink doorbijten, maar het duurt niet lang voor ik weer op mijn oude niveau zit, want die informatie zit nog wel ergens in mijn hoofd. Zo werkt dat natuurlijk ook voor skaten; het kan best even voelen alsof je het niet meer kunt. Zeker als er iemand bij is door wie je je beoordeeld voelt. Maar dat is een zure appel waar je even doorheen moet, je komt echt snel weer op je oude niveau.

@bierkoning Ja dat dacht ik ook al, maar het is niet zo gemakkelijk. Want we kennen elkaar al 11,5 jaar en we praten echt nooit behalve we op vakantie zijn ofzo. En zijn zus is er dan ook bij enzo...

@Fizzle-Fluffy eh ja dat is een terugkerend ding, want ja...ik weet dat er mensen zijn met veel ergere problemen, en ik val jullie dan lastig met zoiets. Nja...ik voel me niet echt niet serieus genomen, omdat ik het in real tegen niemand zeg dus ja...ik voel me gewoon best wel schuldig dat ik hier mensen mee lastigval.

Nee, hij is niet mijn vriendje, maar ik was/ben verliefd op hem, en hij heeft een half jaar gedaan alsof hij me leuk vond. En dan ineens zei hij dat het allemaal voor een weddenschap was etc. Natuurlijk kan ik dus zonder hem skaten, dat doe ik ook altijd tijdens de lessen, maar op andere uren is hij echt bijna altijd in het skatepark. En dan durf ik niet te skaten ofzo.