wat moet ik doen ?
 

heey iedereen mischien is het raar dat ik dit schrijf maar ik zit all 5 jaar met iets waar ik heel heel heel bang voor ben :(
en dat is dat toen ik 9 jaar was gingen mijn moeder met mijn broertje naar mijn opa en oma en dat was heel ver weg en toen ik toen met mijn vader alleen thuis was toen in de avond gingen we slapen maar toen zei hij " kom lekker bij mij slapen das gezelliger '''toen deed ik dat met mijn 9 jarige leeftijd ik dacht van : ja waarom niet maar toen betaste hij mij steeds op plekken wat ik privacy noem dus bij een meisje onder en toen was ik de volgende dag toen mijn moeder en mijn broertje terug kwamen best wel van slag maar liet ik het niet merken maar op de dag van vandaag ( mijn ouders zijn gelukkig gescheiden want mijn vader sloeg vaak mijn moeder en pakte haar bij haar keel ) ben ik er nog steeds bang van want hij heeft slaapkamer altijd openstaan en als ik dan naar de wc ga durf ik niet (gelukkig doet hij het nu niet meer maar ik ben nu nog steeds heel bang:(:(:( )
maar ik heb het ook nog nooit tegen iemand gezegt mn vriendin niet mn moeder niet mn broer niet en mn opa en oma ook niet en andere familie leden en dat durf ik eigenlijk ook niet :'(:(
ik heb wel vaak als er op tv iets is met verkrachting of betasting of sex dat ik het heel ongemakkelijk vind want dat wat mn vader deed is toch verkrachting ?
weet iemand een oplossing wat ik zou moeten doen?
Ps. school weet er ook niks van daar durf ik er ook niet over te praten :'(:'(:'(:'(:'(:'(

He, wat je vader vroeger deed hoort niet. Vaders horen hun kinderen niet zomaar van onderen te betasten.
Als ik je verhaal goed lees, is dit wel de enige keer dat hij zoiets gedaan heeft toch? Maar jij moet wel verder, want het moet niet zo zijn dat je altijd bang blijft voor je vader of andere mannen/jongens.
Kun je verder wel goed met je moeder over dingen praten? Als je er niet over durft te beginnen, zou je anders ook een brief kunnen schrijven aan je moeder. Die kun je dan aan haar geven en evt daarna naar je kamer gaan terwijl ze het leest

Wat je vader deed is inderdaad seksueel misbruik, misschien zelfs verkrachting.

Het is ook strafbaar, hij zou ervoor naar de gevangenis gestuurd kunnen worden. Niet dat er meteen politie komt als je iemand hierover vertelt, in de praktijk gebeurt er vaak zelfs niks als je aangifte doet, maar het laat wel zien hoe ernstig het is. Je vader heeft jou misbruikt en dat is slecht.

Onthoud dat jij niks fout gedaan hebt. Je hoeft ook niks te doen, ook niet dingen zoals 'verder gaan' of 'eroverheen komen'. Het is prima als je dingen op jouw tempo doet, emoties op jouw tempo verwerkt, en als je je vader nooit vergeeft en altijd bang voor hem blijft is dat ook jouw recht. Je bent niemand iets verschuldigd, want jij bent niet degene die een negenjarige heeft aangerand.

Het beste zou zijn om erover te praten, bijvoorbeeld met je mentor of een vriendin. Maar het is ook al heel goed van je dat je 't hier opschrijft. Therapie zou waarschijnlijk ook helpen, het kan best zijn dat deze ervaring jouw psychologische ontwikkeling heeft beïnvloed of bijvoorbeeld tot PTSD heeft geleid.

Verder zou ik (tijdelijk) contact te verbreken met je vader. Het klinkt alsof je nog regelmatig bij hem gaat slapen, terwijl je dat eigenlijk niet wilt. Misschien kun je je moeder vertellen dat je er niet meer heen wil, zonder uit te leggen waarom?

Als hij zo gewelddadig is heeft hij haar trouwens misschien ook weleens verkracht.

In ieder geval heel knap dat je er nu over durfde te praten met ons! Wat wil je zelf graag dat er nu gebeurt?

Je moet het aan iemand vertellen! Het is niet normaal als een vader dat bij je doet! Zeg het tegen iemand die je vertrouwt, bijvoorbeeld tegen je mentor, bff, moeder, oma. Als hij het nog een keer doet, geef hem dan een klap (kweeni of dat verstandig is met zo'n vader, ik heb het namelijk nog nooit meegemaakt). Je moet er echt iets aan doen! VERTEL HET TEGEN IEMAND!

Je kunt ook de Kindertelefoon gebruiken.