Ogen
 

Melancholische ogen kijken me aan
Mijn ziel wordt tot in de diepte geraakt
Ogen vol verdriet die zoveel zeggen
Onuitgesproken woorden lees ik daar

Melancholische ogen slaan hun wimpers op
En beroeren mijn hart heel intens
Zo oneerlijk allemaal lijken ze te zeggen
Ogen donker van verdriet raken me diep

Melancholische ogen laten langzaam een traan
Tranen die zich eenzaam een weg banen
Niet meer te stoppen die onmacht
Ogen getekend door pijn doen me wankelen

Melancholische ogen sluiten hun wimpers
De laatste traan gaat op weg
Naar het einde van dit aardse bestaan
Ogen zo vertrouwd die zal ik nooit vergeten

mooi...

maar wat ik me bij melancholische ogen voor moet stellen...

erg mooi, mooi einde ook...

Zwaarmoeidge ogen. Misschien begrijp je het dan beter?