Eenzame verjaardag
 

Ik ben pas over 2 maanden (29 maart) jarig en word 15 maar ik word er gek van dat ik niemand meer heb om mijn verjaardag mee te vieren. Ik wil wel een feestje geven, maar het kan niet. De vorige 3 jaar vierde ik mijn verjaardag al als privéfeestje met één persoon. Sinds 3 kwart jaar negeert diegene me. Veel van mijn familie is nu ineens jarig. Gisteren mijn neef, over 2 weken een andere oom, over een maand mijn oma en in maart onder andere een nichtje. Daaarnza ben ik aaaan de beurt. Als ik op hun feestjes kom (Meestal familie én vrienden) word ik heel jaaloers. Ook mijn vader (die bovendien 2 daagen na mij jaairg is) heeft het steed sover zijn verjaardag. Ik kijk mee ruit naar zijn feetje dan die van mij omdat de familie een beetje voor ons beide komt (ook mijn moeders kant) maaar zelf wil ik een leuke aacfiviteit doen, maaar he tliefste niet alleen. Met mijn neven en nichten ben ik niet clos egenoeg en d emeeste zijn al over de 20 dus dat is ook niete cht een optie. Wat moet ik doen?:(

Hoe zit het met vrienden of vriendinnen op school, in de buurt, op de sportclub?

Heb ik helemaal niet, anders zal dit ook geen probleem zijn.

Kan je niet met één iemand iets leuks gaan doen voor je verjaardag, een workshop bonbons maken of iets knutselen of een geocache doen of een high tea of iets?

Vorige 3 jaar deed ik al met 1 iemand, ik ben ook met maar 1 persoon al blij, maar die wil nu niks mee rmet me te maken hebben :(

En een moeder of tante of oma of wat dan ook?

Heb je al eens geprobeerd om nieuwe vrienden te maken? Zo niet, waarom niet? Zo wel, waarom denk je dat dat geen vriendschappen heeft opgeleverd?

Je hoeft natuurlijk geen hartsvrienden te worden, beginnen met een oppervlakkige vriendschap kan al genoeg zijn.

Op je 14e sociaal geen netwerk hebben buiten je familie om is allesbehalve prettig, maar gelukkig wel iets waar je (vaak) aan kunt werken.

Heb social anxiety gekrgeen door iets wat 4 jaar geleden geburd is, het is steeds erger geworden. De kans is klein dat er nieuwe vrienden bij komen. Ook wil ik geen vrienden gaan maken alleen maar voor een leuke verjaardaag. De mensen waarmee ik wél vrienden wist te worden zijn hem nu allemaal gesmeerd:(

Ik kaan wel met mijn ouder sgaaan maar we doen al bets vaak leuke activiteiten dus dan is hetmeer een gewone dag. Met andere familie ben ik gewoon niet zo close om op een vriendenfeestje uit te nodigen, en ze komen al op het feest van mijn vader. Ik overwoog het al wel een beetje:y

Vrienden maken puur voor je verjaardag is misschien ook een beetje stom, maar vrienden leren maken in het algemeen is wel fijn, toch?

Wordt je ook geholpen om met die sociale angst om te gaan?

Ja maar ik ben er al overheen dat ik niet meer dan 1 vriend tegelijk kan hebben. 1 is ook gewoon genoeg maar dit is de allereerste keer dat ik echt niemand heb en het gaat nu vooral over hoe ik me tóch jarig voel

Ik ga al een half jaar naar de psycholoog, maar eig praat ik nog alleen maar over mijn problemen

Wat goed dat je naar de psycholoog gaat! Mogelijk kan je ook met hem/ haar bespreken dat je hier best wel van baalt.

Ook gedaan maar zij weet het ook niet:(

Maar eig gaat het nu vooral om toch een speciale verjaardag hebben

Taco...

Deze mensen hebben nog triestere verjaardagen dan jouw, zelfs al zit je alleen TV te kijken...

Oh vertel maar dan

Vraag hun maar wat ze doen, en kijk dan hoe t echt is gegaan :p

Elke keer als ik ga is t zelfde...

Ik vond t ook altijd belangerijk, achja, een leuk excusses...
Feestjes met hele groepen, panden afhuren, een park overnemen.

Ik vond t ook wel leuk, en had er veel plezier van... Maar nu bezuip ik mezelf in een afgesloteb ruimte vol met drugs, en probeer ik zo'n diep mogelijke psychosis te bereiken...

Zonder twijfel, veeeel beter XD

Ik dwaal af, jij moet je zelf leuk vinden, de dag en de andere zijn maar extra's.
Je moet niet je waarde teste door andere en spullen enzo...

Klinkt lastig uit te leggen, maar gewoon met jezelf bezig zijn

Volgens mij klinkt dat vooral behoorlijk destructief.

Iedereen heeft natuurlijk andere sociale behoeftes, de één voelt zich fijner in een grote groep, de ander zit liever alleen of met één goede vriend. Maar als graag met één goede vriend bent, en je hebt die vriend niet, dan is dat natuurlijk heel vervelend.

Tja, maar die mensen lopen hier niet te zeuren.

Als ik die had, zou ik ook mijlen afstand van jullie en dit nemen!

Makkelijker gezegd dan gedaan.

Zoals een berg te klimmen, achteraf, kan je alleen zeggen dat je t gedaan hebt, en veel nare ervaringen rijker.

Vind je dat ik zeur?

Nee, ik zeg alleen dat het beter werkt om iets positiefs ervan te maken, dan ongelukkig er van te worden :)

Erkennen dat je iets een probleem vind is de eerste stap richting de oplossing.

En drugsgebruik en jezelf een "zo'n diep mogelijke psychosis" in helpen is ook niet voor iedereen positief. :o (Lijkt me sowieso een enorm slecht advies voor een 14-jarige!)

Oh, ik ben daar nogsteeds erg tevreden mee, en ik zou denk ik liever.... Tv kijken dan met jullie soort volk moeten optrekken

Misschien moet je jezelf dan ook maar niet vermoeien door dit soort topics te lezen. Volgens mij worden we daar allemaal niet gelukkig van. ;)

Doe ik ook heel zelden...

Jullie.... Bovennatuurlijke... Wijsheid.... Vermoeid mij ook

Maar weet iemand iets anders dan "positief blijven'?

Bespreek het nog eens met je psycholoog, misschien kunnen jullie samen een soort actie-plan opstellen. Brainstormen over de kansen die jij sociaal hebt. Misschien is er wel weer een mogelijkheid om het met die ene vriendin goed te praten, of is er iemand op school die ook vaak alleen loopt, die het heel fijn vindt als jij een keertje met hem of haar praat. Als je op een sportclub zit, of een hobby hebt zoals toneel of dans maakt dat het ook makkelijker om daar contacten te maken. Misschien zouden drama-lessen (of vechtsport-lessen) trouwens wel heel goed voor je zijn, om wat zelfverzekerder te worden in je omgang met mensen.

Er is wel iemand die ook vaak alleen loopt op school, maar de leraren hebben geprobeerd ons te koppelen dus dat is alleen maar awkwarder geworden. Ik zit niet op naschoolse activiteiten omdat mijn school tot 5 uur duurt en ik dus nooit zin heb nog iets te doen:bloos:

Maar eigenlijk gaat het om de verjaardag zelf, hoe het toch een speciale dag word

Je kunt ook op je verjaardag iets doen wat je heel erg leuk vind, desnoods alleen. Ik ben in de week van mijn verjaardag alleen naar de dierentuin geweest. Dat had ik nog nooit gedaan, maar uiteindelijk vond ik het wel heel leuk. Gewoon lekker ontspannen rondlopen, foto's maken, mijn eigen pad trekken. Ik heb een heerlijke dag gehad en daar had ik niemand voor nodig.

Misschien is er ook zoiets wat jij graag nog een keer wil doen. Of kan je voorstellen om op je verjaardag met het gezin uit eten te gaan, zodat het toch een speciale dag is voor jou?

Het probleem is, ik weet niet wat. Er is niet veel dat ik echt leuk vind. Toen ik nog mensne uitnodigde deed ik eig ook niet hele specisle dingen, gewoon naar de film ofz, maar nu moet het toch iets specialer zijn om me jarig te voelen:( ik overweeg het naar een kermis te gaan maar dat is verder wel een beetje kort, ik ben sowieso afhankelijk van mijn ouders en ze willen na een uur al gaan. Ik ga ook al best vaak uit eten en eigenlijk vind ik alleen 1 restaurant echt lekker. Daar wil ik wel sosieso op mijn verjaardag naartoe gaan, ook al is het iets wekelijks, het is heel lekker daar maar tog wil ik ook nog iets anders doen dan alleen maar eten.

Dus ik kan voor een uur naar een kermis gaan, dan uit eten (of eerst uit eten dan de kermis maar dat is zonde van het eten :D) en dat was het dan :(

Misschien is een beetje positief denken wel goed. Je gaat wekelijks uit eten! Wees blij dat je dat hebt, ook al is het dan op je verjaardag niet zo speciaal. En waarschijnlijk doen ze wel wat leuks met het toetje, als je bij de bediening aangeeft dat je jarig bent.
Of misschien kan je gezellig met je moeder een workshop gaan doen, bonbons maken ofzo. Of samen naar de spa?

Je jarig voelen is ook een beetje een mind-set. Als niets leuk genoeg is, word het ook niet leuk. En als je jarig bent op een schooldag kan je ook gewoon lekker old-skool traktaties meenemen. Doe je mooiste kleren aan, of koop iets moois om te dragen, speciaal omdat je jarig bent.

Tjaa, het is een pizzeria dus er is niet zo veel keus uit toetjes :bloos: mijn moeder is daar niet zo van :( Trakteren doe ik niet meer want dat kan weer niet omdat ik helemaal gek word van social anxiety, het is echt een instinct geworden :( tja ik weet dat ik positief moet zijn maar ik weet het gewoon niet :s

Heb je het gebeuren rond je verjaardag al besproken met iemand buiten het forum. Je moeder of je psycholoog bijvoorbeeld.

Vaak doen ze in restaurants bij een verjaardag sterretjes of ietsje dergelijks op je toetje/ ijs als je jarig bent.

Misschien helpt het om jezelf meer tijd te gunnen om over ideeën na te denken. Ik merk nu dat je dingen snel afkeurt - dat deed ik ook toen ik jonger was, maar dat werkt vooral beperkend. Misschien wil je moeder voor je verjaardag namelijk best iets leuks gaan doen samen als ze weet hoe belangrijk het voor je is. Of misschien is er wel een workshop die je met je vader kunt doen? Geef ideeën een kans en denk over alternatieven.

Wil je eigenlijk wel trakteren op school maar durf je niet rond te gaan in de klas, dan is ook daar wel wat op te verzinnen als je het vooraf met een docent bespreekt. Misschien wil je docent wel rondgaan, of kan je een zak snoep door laten geven? Probeer in mogelijkheden te denken!

Ja, maar als ik erover praat hoor ik alleen maar "misschien moet je je verjaardag overslaan "

Ik heb het aan beide ouders gevraagd maar ze willen sowieso niet meedoen met een workshop, ik mag alleen zelf gaan en dat is niet leuk :(

Ik wíl wel trakteren idd maar de mensen die dat doen doen dat altijd in de pauze...

EDIT: ik ga morgen weer naar de psycholoog dus miss kunnen we het er weer over hebben.

Ben bij de psycholoog geweest, maar pas aan het einde hebben we het erover gehad omdat er iets anders gebeurd was. Ze stelt voor om toch contact te zoeken met die vriendin...