Zelf haat
 

Hallo, ik ben een meisje van 16.

Ik haat mezelf.. ik weet niet hoe ik het anders kan beschrijven.. ik heb zo'n haat aan mij zelf dat ik in staat ben mezelf fysiek pijn te doen om te kunnen zien dat ik pijn heb. Ook heb ik heel veel moeite met sociaal zijn.. en lichamelijk contact. Ik ben constant bang dat ik dingen verkeerd zeg en doe, dat ik beter maar stil ben en mezelf afsluit. Dagelijks heb ik ook een nep lach op mijn gezicht die ik ook heel goed kan behouden. Daarom lijkt het ook net alsof ik super vrolijk ben, maar eigenlijk ben ik gewoon super zelf bewust van alles wat ik zeg en doe.

Ik ben ook verliefd op een jongen en hij ook op mij, maar elke keer als hij mij vertelt dat hij mij leuk vind en om me geeft, dan geloof ik het niet een geef ik mezelf nog meer redenen om mezelf te haten, omdat ik hem daar ook pijn mee doe.

Dit zijn dingen waar ik last van heb door een aantal trauma's in mijn leven. Ook maak ik dagelijks best veel mee. Daarom hoop ik misschien wat advies te krijgen.

Alvast bedankt...

Heb je hulp (gehad) om die traumatische ervaringen te verwerken? Een beetje onzekerheid op jouw leeftijd is niet zo gek, maar in deze mate is niet normaal. Ook jij mag er zijn, gewaardeerd worden, geliefd zijn.

Ik heb een jaar bij een pyscholoog gezeten, van mijn 12e tot mijn 13e.. maar ik heb niet het idee gehad dat dat helpte.

Waarom had je het idee dat dat niet hielp. Zou je het fijn vinden om (eventueel op een andere manier) weer met verwerking aan de slag te gaan? Het klinkt wel of je dat kunt gebruiken.
Doe je verder nog dingen om aan je zelfvertrouwen te werken? Een zelfverdedigingssport, toneel- of danslessen, o.i.d.?

Het hielp niet omdat ik niet voelde of het haar (de psycholoog) daadwerkelijk wat boeide, dat wat ik haar vertelde. En nee ik doe eigenlijk helemaal niks behalve 6 a 10 uurtjes in de week werken.

Zou je, bij een andere psycholoog, of via een andere manier nog wel met die verwerking aan de slag willen gaan?