vader eenzaam na scheiding
 

Hallo,

Ik ben 16 jaar en woon bij me vader nadat me ouders zijn gescheiden.
Me moeder was vreemd gegaan(woont nu ook bij die vent) en me pa is daar helemaal kapot van.
ik heb zoveel mogelijk de rol van me moeder opgenomen zoals huishouden en koken en voor me kleine broertje zorgen.

Alleen helaas merk ik dat me vader steeds eenzamer word.
Overdag werkt hij en in de avond kijken we vaak tv samen zodat hij niet alleen is.
Helaas gaat het alleen in de nacht vaak mis dat hij heel eenzaam word, het enige wat dan helpt is dat ik dan bij hem ga liggen anders ligt hij de hele nacht wakker te huilen.
Alleen ik slaap daar niet lekker door.

heeft er iemand tips of adviesen hier mee om te gaan.
en ja heb al geprobeerd hem te koppelen aan een ander maar dat lukt niet erg goed.

ps hoop dat me topic in de goede forum staat

Is er buiten jou netwerk waar hij op zou kunnen leunen (goede vrienden of familie oid)? Want als ik dit zo lees dan denk ik dat dit best wel wat van jou vraagt omdat jij voor hem probeert te zorgen (hoe begrijpelijk ook) terwijl het eigenlijk andersom zpu moeten zijn..

Heeft je vader verder hulp of iemand waarmee hij kan praten? Dit zou hem misschien kunnen helpen omdat een scheiding natuurlijk niet niets is.

Dat je vader eenzaam is is heel naar en moeilijk, maar niet jouw verantwoordelijkheid. Het is niet jouw taak als kind om voor je vader te zorgen. Is er iemand in je vaders netwerk die je zou kunnen aanspreken, die wat meer tijd met hem kan doorbrengen?

Wauw wat ben jij ontzettend lief voor je vader. Echt ongelooflijk veel respect. Maar de situatie die je beschrijft klinkt niet echt gezond. Zou je er misschien met je vader over kunnen praten en hem ervan kunnen overtuigen naar de huisarts te gaan voor hulp? En zijn er inderdaad mensen in jullie netwerk die zouden kunnen helpen?

Wat je vader doet (zorgtaken op jou afschuiven, emotioneel afhankelijk zijn) is erg schadelijk voor jouw ontwikkeling.

Jij bent niet jouw moeder, niet zijn therapeut, en je bent al helemaal niet zijn vrouw. Vraag hem om in therapie te gaan, en probeer wat minder te doen in huis. Ik zou ook niet meer bij hem in bed slapen. Het is oké om voor jezelf te kiezen, he?

Volkomen eens met wat er hier boven wordt gezegd. En het eerste waar je mee moet stoppen is bij hem in bed gaan liggen om hem te troosten.

Bedankt voor alle reacties

Nee ik weet niet echt iemand die kan helpen. Na de scheiding heeft hij best wel een tijd iedereen op afstand gehouden en daardoor niet echt vrienden meer over, en kwa familie hebben we ook niet echt veel contact helaas.
En heb wel keer voorgesteld om hulp te zoeken maar dan zegt hij dat wij samen er wel uit komen, en kan hem niet echt dwingen om te gaan.

En dat ik bij hem in bed ga liggen is misschien niet goed maar kan het niet aanzien om hem zo te zien, en soms als ik al slaap komt hij juist bij mij liggen.

Soms denk ik er wel eens aan om weg te gaan maar kan hem niet in de steek laten want dan heeft hij helemaal niemand en zou ook niet weten waar ik heen moet aangezien ik ook met me broertje zit.

Vriendschappen zijn zelden onherstelbaar beschadigd, zeker als je al jaren vrienden bent. Mijn vader heeft tijdens het huwelijk met mijn moeder ook best wat vriendschapen laten verwateren, maar na het overlijden van mijn moeder wist hij die vriendschappen ook weer te herstellen. Wat bleek? Die vrienden wilden graag weer de vriendschap oppakken.

Ik zou toch wat meer aandringen bij je vader om hulp te zoeken. Het huishouden, zorg voor je vader en broertje, etc. zijn niet jouw verantwoordelijkheden. Jij bent nog jong en zou nog heerlijk onbezorgd met vrienden en vriendinnen moeten kunnen ontspannen, i.p.v. zoveel taken op je te nemen. Zorg dat je niet te veel hooi op je vork krijgt, met je grote verantwoordelijkheidsgevoel. Als je eenmaal overbelast raakt is dat er ook een heftig probleem bij - en thuis lijkt het er niet op dat jij iemand hebt om op terug te vallen. Goede self care zou dus je eerste prioriteit moeten zijn.

Misschien kan jij dit een keer met je huisarts bespreken?

Vriendschappen herstellen meot hij zelf doen dat kan ik niet voor hem doen. Ik stel het best wel vaak voor dat hij gewoon weer is iemand belt maar weet niet waarom hij dat niet doet.

En dat ik overbelast raak is nu zegmaar wel beetje aan de hand. Vind het steeds moeilijker om het vol te houden.
Merkte pas dat ik heel snel en erg boos werd op me broertje terwel er eigenlijk niet zo veel aan de hand was.
Ik zelf wil wel naar een huisarts of iets gaan maar weet niet of dat wat oplost. Of zou die ook via mij hulp voor me pa kunnen regelen?
En over dat self care... op de eerste plaatst staat me broertje, zou hem zoveel meer gunnen dan dat de situatie nu is.

Je huisarts kan in elk geval er voor zorgen dat jij begeleid wordt in dit hele traject. En mogelijk kan je huisarts ook iets voor je vader doen, bespreek dit met je huisarts. Jij kunt niet de wereld dragen voor je vader en/of je broertje. Zorg dat jij gezond blijft en je kunt ontwikkelen als mens, zodat je er normaal als dochter en zus voor ze kunt zijn, niet als vervangende vrouw en moeder! Lief voor jezelf zijn is echt ongelooflijk belangrijk!

Oke ja dat is ook wel fijn denk ik.
Ik vind het gewoon heel erg moeilijk als ik me vader verdrietig zie en al helemaal als ik me broertje verdrietig is.
En als ik het huishouden niet doe en voor me broertje zorg doet niemand het.
Als me pa thuis komt van werk is hij moe en heeft hij daar geen zin in, en hij wilt dan dat ik in de buurt blijf en het liefste nog bij hem op de bank tegen hem aan.

gelukkig is het nu vakantie en me pa moet wel gewoon werken dus heb nu wel iets meer vrije tijd om leuke dingen te doen. Me broertje kan vaak bij vriendjes terecht dus heb nu wel de middagen vrij.

Helemaal niet gek dat je het moeilijk vind om je vader zo te zien!

Zouden jullie nu of na de vakantie kunnen kijken of een huishoudelijke hulp/ schoonmaakster haalbaar is, zodat die taken niet alleen jouw verantwoordelijkheid zijn?

Dat is denk ik te duur voor ons maar kan het wel keer voorstellen aan me pa, zelf nooit aan gedacht eigelijk

Ik zou echt duidelijk aangeven dat hij hulp moet accepteren, omdat jij het ook niet langer trekt. Misschien is het helemaal geen gek idee om daarbij de hulp van de huisarts te vragen.

Ook zou het goed zijn als iemand waar je vader respect voor heeft (familie/vriend) bereid zou zijn om hem een schop onder zijn kont te geven.

Ik ga maandag gelijk bellen naar de huisarts, hopen dat die me kan helpen.

Gisteren avond nog beetje ruzie met hem gehad, ik wilde in me eigen bed slapen en toen begon die bijna te huilen en zei dat ik het enige ben wat hij nog heeft en dat ik hem nu ook in de steek liet. Toen zei ik dat hij hulp moest gaan zoeken en toen begon hij weer dat hij niemand nodig heeft zolang hij mij heeft.
Op die momenten weet ik echt niet wat ik moet doen, hij lijkt dan echt een beetje ontspoort.

Hij mag jou niet emotioneel gaan chanteren. Jij hebt het al lastig genoeg! Het lijkt me heel goed als je vader inderdaad hulp gaat zoeken. Jij woont nu nog bij je vader, maar er komt een moment dat jij ook gaat studeren, uit huis gaat, misschien gaat samenwonende of trouwen. Je vader kan niet eeuwig op jou leunen. Hij moet, hoe lastig ook, weer voor zichzelf leren zorgen.

Ja, het is heel moeilijk ik heb precies hetzelfde. Na een half jaar ging het wel weer goed en ging hij vrienden opzoeken enz. Alleen even bij hem zijn in het begin is wel belangrijk heel veel sterkte.

Heb hem vertelt dat ik maandag naar de huisarts ga om er over te praten omdat ik het zelf gewoon niet meer trek.
Klinkt misschien een beetje stom maar soms lijkt het net alsof ik de vervanger ben van me moeder, en ik vind dat gewoon niet fijn.
Wil best wat doen in huis enzo maar ik kan hem niet alles geven wat hij nodig heb.
Hoop echt dat hij de hulp accepteert als er hulp komt

Je bent echt goed bezig! Je geeft je grenzen aan en ziet in dat jij je moeder niet kunt vervangen.
Heel veel succes bij je huisarts maandag!

gister avond gebeurde er best wel iets raars, toen we in bed lagen begon me pa me allemaal kusjes te geven in me nek enzo en vertelde dat hij zo trots op me was hoe ik de laatste tijd zo goed voor hem zorgde en het huishouden zo goed deed.
Voelde best wel vreemd hoe hij dat deed en heb dat ook tegen hem gezegd. Maar hij zei dat het normaal is als je van iemand houd dat je dat laat voelen aan de ander. Weet niet zo goed wat ik moet doen daarmee en ben ook beetje bang voor vanavond want vond echt niet fijn.

Als jij die intimiteit niet fijn vind moet hij dat respecteren. Als ik jou was zou ik niet meer naast hem gaan slapen, en eventueel een slot op je kamerdeur zetten zodat hij ook niet zomaar meer bij jou in bed kan stappen. Geef duidelijk je grenzen aan en bespreek dit eventueel ook met de huisarts maandag.

Vond het zeker niet fijn nee, voelde bijna soort van seksueel aan. En ik wilde idd niet meer bij hem in bed slapen maar hij komt dan gewoon bij mij in bed en heb helaas nog geen slot op me deur.
Hij doet vandaag ook al heel de dag best wel beetje vreemd, terwel ik aan schoonmaken ben komt hij heletijd bij me staat en complimentjes geven en raakt me ook heletijd aan enzo.
Lijkt wel of hij anders is gaan doen sins ik vertelt heb dat ik met iemand er over ga praten

Jeetje, Lies. Dat klinkt als seksueel misbruik. Zulke dingen zijn traumatisch voor een kind, ik kan me niet voorstellen dat je vader dat niet weet. Hij gebruikt emotionele druk om jouw 'nee' te negeren.

Was dat met die kusjes nadat je vertelde dat je met iemand ging praten?

Ik zou niet wachten tot je vader een slot installeert. Een schuifslot is niet duur, en je kan ze zelf in de deurpost schroeven met een schroevendraaier van 3 euro. Geen boor nodig, gewoon die schroef tegen het hout zetten. Voor de duidelijkheid, het is absoluut niet jouw verantwoordelijkheid om jezelf te beschermen, je vader zit superfout, maar misschien helpt het je met je veiliger voelen. Tegen je vader kun je zeggen dat je bij het slapen privacy wil.

Veel succes bij de huisarts, straks!

Ja is begonnen toen ik hem vertelde dat ik met iemand er over ga praten, toen is hij heel anders gaan gedragen en niet in een positieve manier.
Gister net nadat ik me bericht plaatste ging ik koken en tijdens koken kwam hij achter me staan en gaf me weer een paar kusjes in me nek.
En savonds naar bed was helemaal drama, kreeg het niet voor elkaar om in me eigen bed te slapen en toen we in bed lagen ging hij weer kusjes geven alleen nu ook in me gezicht en in me hals. Vond best wel eng.


Hoop echt dat de huisarts iets voor me kan betekenen want word nu met de dag minder fijn om thuis te zijn.

Heel erg goed dat je naar de huisarts gaat vandaag! Probeer daar een zo duidelijk en compleet mogelijk beeld van de situatie te geven.

Heel naar dat je vader niet aanvoelt dat jij geen behoefte hebt aan zoveel lichamelijke intimiteit. Blijf keer op keer je grenzen aangeven. En denk inderdaad even serieus na over dat slot op je kamerdeur, dat zou je kunnen helpen om je veiliger te voelen. Als je die zelf niet kunt installeren wil een oudere buurjongen, buurvrouw of buurman je misschien wel even 10 minuutjes helpen (als je een goede band met je buren hebt), of kan je de ouders van een vriend(in) om hulp vragen. Je huis hoort voor jou een veilige plek te zijn, maar als dat niet lukt is het in elk geval al fijn als je slaapkamer dat wel is.

Hoi hoe ging het bij de huisarts, kon die jou helpen?

Ik hoop ook dat 't gelukt is om de huisarts te bellen! En dat hij/zij een beetje snapte wat er aan de hand is. Hoe gaat het nu?

Het is logisch dat je 't eng vindt worden, want het is ook wel eng. Het goede nieuws is dat hij geen fysiek geweld gebruikt om zijn zin te krijgen, dus als je een slot installeert houdt het misschien op. Het slechte nieuws is dat dit seksueel misbruik is, en dat het snel erger wordt.

Als het niet goed ging met de huisarts, dan kun je misschien ook hier terecht:

De Kindertelefoon: 0800-0432 (14u-20u) of chatten via de site.
Veilig Thuis: 0800-2000 (24u per dag).
Kinderbescherming, voor juridisch advies en spoedgevallen
Verbreek De Stilte: (0900-9999-001) (ma-vr 09-17)

Zou zelf die laatste aanraden. Dan kun je je situatie uitleggen en geven zij jou advies, vanuit hun ervaring met zulke dingen. Seksueel misbruik is meer dan alleen verkrachting.

Daarnaast kun je misschien ook nog praten met een mentor of vertrouwenspersoon, als er iemand is die je vertrouwt.

Sterkte!

Bn vandaag bij de huisarts geweest. Hij heeft erg goed geluisterd en begreep wel wat er aan de hand was.
Heel simpel uitgelegd: voor me vader kwam de scheiding hard aan en is daar soort van slag geraakt en omdat ik eigenlijk de taak van me moeder overnam is hij mij gaan zien als zijn "vrouw".
En dat is eerst heel onschuldig geweest maar hij begint nu waarschijnlijk ook andere behoeftes te krijgen.

Aan me vader kan hij niet zoveel doen als hij zelf niet geholpen wil worden.
Ik zou al aangiften tegen hem kunnen doen vanwegen seksueel misbruik en dan kunnen ze tegen hem eisen dat hij geholpen moet worden.


ikzelf ben wel doorverwezen naar een instelling( weet even de naam neit meer) maar die gaan mij helpen.
Weet nog niet presies hoe en wat maar ik krijg dan begeleiding en er komt 1 keer in de week dan iemand langs om te kijken hoe het gaat.
En in het ergste geval zouden ze ook kunnen gaan regelen dat ik en me broertje uit huis worden geplaatst.

Dus er zit positieve vooruitgang in!
moet eerlijk toegeven dat hier, zonder iemand me kent me hard luchten eigenlijk ook best fijn is :)

Ik wil dit ook even kwijt; Wauw... wauw wauw wauw!!! Wat ben jij een lieve en goede dochter voor je vader, dat je hem zo steunt! Erg jammer dat hij je alleen meer begint te zien dan alleen dochter... Hopelijk kan de instelling jou en je broertje helpen en wil je vader uiteindelijk ook zelf geholpen worden, maar wat heb jij een kracht dat jij dit allemaal kan! Ookal gaat het nu k*t thuis, vergeet niet wie je bent want ik heb echt bewondering voor jou en ik zou dit never never never nooit kunnen

Super goed dat je naar de huisarts bent gegaan! En ook fijn dat je huisarts zo goed luisterde en dat jullie als gezin begeleiding krijgen. Je mag trots op jezelf zijn, dat je hulp hebt gezocht! Hopelijk kan je je snel weer veilig voelen thuis.

Goed inderdaad dat je naar de huisarts geweest bent! Je pakt dit echt goed aan!

Als ik dit zo lees dan lijkt een slot op je kamerdeur plaatsen me trouwens geen overbodige luxe. Het beschermd je overdag niet, maar geeft je wel een veilige plaats waar je kunt slapen en je kunt terugtrekken als je dat even nodig hebt.

Dat er 1x per week iemand langs gaat komen is overigens ook heel goed! Het feit dat jij nu het halve huishouden runt zal hij waarschijnlijk niet alleen bij jou, maar ook bij je vader aankaarten waardoor er bij je vader misschien hier en daar ook soms langzaam aan wat verandering zal komen.

Ik vind het wel echt knap hoe je het allemaal doet!

Bedankt voor de bemoedigen woorden :)

Gister avond nadat ik bericht plaatste heb ik ook nog met me vader kunnen praten.
Heb hem vertelt dat ik naar de huisarts ben geweest en dat we hulp krijgen. Heb hem ook gezegd dat ik alles tegen de huisarts heb vertelt en wat de huisarts denkt wat het probleem is. Ook heb ik hem vertelt dat wat hij doet echt niet mag en dat ik zelfs aangiften zou kunnen doen.

En ik was echt op alles voorbereid als me vader boos of juist verdrietig zou worden maar hij bleef verrassend rustig en vertelde zelfs dat hij pas te horen had gekregen dat me moeder zwanger is van haar nieuwe man. Daar blijkt hij het dus heel erg moeilijk mee te hebben en hij zegt dat hij daarom gevoelens voor mij kreeg en waar ik erg van schrok is dat hij zei dat hij zelfs een kindje met me wil.
Heb hem echt gesmeekt dat hij hulp zoekt want anders kan ik echt niet thuis blijven wonen en dan is hij me echt helemaal kwijt.

Maar nog even wat positiefs!! Heb voor langen tijd weer is in me eigen bed helemaal alleen kunnen slapen!!
En had idd zo schuif slot op me deur gemaakt dus weet niet of het daar door komt maar heb heerlijk geslapen :)

Ik heb echt zoveel respect voor jou! Heel dapper dat je met je vader in gesprek gaat en hulp bent gaan zoeken. Hopelijk gaat je vader ook snel inzien dat hij ook professionele hulp nodig heeft bij het verwerken van de scheiding. Heel veel sterkte komende tijd.

Ik vind eigenlijk dat lief/geduldig zijn tegen iemand die jou seksueel misbruikt niet aangemoedigd moet worden. Het geeft diegene een positief gevoel over 't tolereren van misbruik. Zo van, 'ik kan het tenminste aan', of 'ik kan er tenminste voor zorgen dat iedereen er beter uit komt'. Natuurlijk is OP heel goed en knap bezig, maar wat er nu gebeurt hoort überhaupt nooit te gebeuren. Waarom zeggen we 'awww wat ben jij lief en sterk' en niet 'oowww wat is je vader vies en verkeerd bezig, we hopen dat hij je gauw met rust laat'?

Hoe is het nu, lies1234?

Gaat opzich wel goed.
Woon nu niet meer thuis want ze vonden het niet verstandig mij nog bij me vader te houden aangezien hij zulke gedachten heeft. Mag tijdelijk ook geen contact meer met hem, ze hopen dat hij dan hulp gaat accepteren.
Me broertje is gelukkig nog wel bij me.
Voor de rest weet ik nog niet wat er gaat gebeuren, dus het is afwachten nu.

Kleine update.
Me vader heeft eindelijk hulp geaccepteerd. Alleen door de dingen die hij nu vertelt is er een grote kans dat ik niet meer bij hem mag wonen.
Ook ik krijg bijna dagelijks gesprekken die mij moeten helpen.
Ook best wel veel instanties waarmee ik gesprekken heb.
En eigenlijk is nog steeds afwachten wat het nog gaat gebeuren.

Spannend lijkt me.. Goed dat je vader hulp geaccepteerd hebt en dat jij ook in gesprek bent! Zo kun je hopelijk weer vooruit!

Heftig, maar jullie veiligheid staat hierin echt voorop. Sterkte te komende tijd!

Lijkt me best druk en onrustig. Sterkte!

Heb al tijdje niks laten horen maar er zijn nu al heel veel gesrpekken geweest.
Me vader heeft ook toe geven dingen te hebben gedaan in mij slaap.

Toen hij dat bekende moest ik gelijk een test laten doen en nu blijkt het dat ik zanger ben.
Ik zelf weet nu niet goed hoe ik verder moet maar word gelukkig wel goed geholpen.

Wat heftig! En wat erg dat je vader dit je aangedaan heeft! Hopelijk word je inderdaad goed opgevangen door je omgeving, want dit zijn wel hele grote nare dingen. Sterkte!

Hoe voel je nu, nu je weet wat je vader gedaan heeft, etc.? (Of wil je dat liever niet delen)

...tijdens je slaap?

Het is neit echt te beschrijven hoe ik me voel.
Toen ik de uitslag horen werd ik heel erg misselijk en heb dagen in me bed gelegen.
Het is zins deze week dat ik weer uit me bed kom.
Weet ook echt niet wat ik nu verder moet doen.
Me vader wil dat ik weer bij hem kom wonen zodat hij later ook voor het kindje kan zorgen enzo

Hoeveel weken ben je dan zwanger, als ik vragen mag?

wow, dat is heftig seg!
je bent echt lief en dapper dat je zo goed voor je vader zorgt.
maar sorry, hij heeft je een beetje verkracht he!
je hebt een kindje van je vader.. Ga je het houden?

Weet nog niet wat ik ga doen. Ik alleen kan geen kind opvoeden heb helemaal geen geld.
Terug naar me vader gaan is ook niet echt een optie.
Dus weet nu echt niet wat ik moet doen.

Ik kan me vader aanklagen en geld eisen maar weet niet of dat de oplossing is.

Wat zegt je hulpverlening hiervan?
Je was uit huis geplaatst, toch? Waar woon je nu? Kan je daar blijven?

Niet een beetje, hij heeft haar 100% verkracht.


TS, al aan abortus gedacht? Je kunt dit kind momenteel geen stabiele toekomst bieden. Dat is zonde voor jullie allebei. Als je later je leven op de rit hebt kun je altijd nog aan kinderen beginnen.

Ik mag niet terug naar me vader, kans dat hij meer wilt doen is te groot.
Ik zit nu bij een gezin die kinderen tijdelijk opvangt maar kan hier niet veel langer blijven, zeker nu ik zwanger ben niet. Er is alleen nog geen andere plek voor mij gevonden, want ik wil dat me broertje bij me blijft.
En heb zeker aan abortus gedacht, maar weet het nog niet zeker.

Alle feiten op een rijtje... Je bent 16, hebt geen inkomen, je bent zwanger van je vader, maar op dit moment kan je nog niet eens zelfstandig voor jezelf (en eventueel je broertje) zorgen. Wat heb jij deze baby te bieden, behalve een hele nare stamboom waarin de vader tegelijkertijd de opa is? Afstaan ter adoptie of zelfs abortus (gezien jouw leeftijd en levensfase is een zwangerschap niet niks - zeker zonder steun van je ouders) zijn beter dan het op de wereld zetten van een kind terwijl je zelf nog een kind bent dat geen veilig thuis of goed sociaal vangnet heeft.

Waar is je moeder in dit hele verhaal?

Ik mag ook hopen dat je zelf niet terug wil naar je vader. Je vader is een verkrachter! Hij kan nog zo zielig en eenzaam zijn, maar je eigen dochter verkrachten is niet goed te praten! Of zou jij wel weer bij hem willen wonen?