naar de einder
 

huil en kraak en breek en stop
nu alleen om heen te gaan
huilen kraken breken stoppen
er is niemand om te slaan

roodgrijs en zwartgoud als de lucht
zwaar en tragisch wind die zucht

klaag en krijs en snik en stop
nu op weg dus heen aan't gaan
klagen krijsen snikken stoppen
op mijn hoed schijnt zwak de maan

sterren als nagels en branden
koude lucht waait door mijn handen
voeten over zwarte landen

loop en kruip en sleep en stop
weg van mij is richting jou
lopen kruipen slepen stoppen
dit kost moeite lood en grauw

mist glijd zacht vanuit de wei
sloot in sloot uit en over mij

dwaal en draal en slaap en droom
kost me moeite om te leven
dwalen dralen slapen dromen
schijn je eeuwig weg te zweven

als een kille windvlaag die de luiken doet rammelen en door kieren maanlicht toont, zijn je woorden, dit gedicht, kil en duister en erg prachtig. chapeau! (y)

:eek:

Sfeervol, mooi, wauwus :)