Uit de Kast komen(maar niet weten hoe)
 

Hey, 2 jaar geleden heb ik ontdekt dat ik niet op jongens maar op meiden val. ik heb een korte relatie gehad met een meisje maar dat ging uit doordat ik het niet openbaar durfde te doen samen met haar je weet wel.. me ouders weten het ook niet, oftewel niemand weet het. ik ben bang voor de reactie van wat ze van me gaan vinden en weet niet wat ik moet doen. Ik ben nogal bang, ik weet zelf dat mijn ouders reformatorisch zijn opgevoed, ik weet niet of dat impact heb op dat ik niet op jongens val maar wel op meiden.
Ik zou niet weten hoe ik het hen moet vertellen...
mijn beste vriendin weet er wel van, die zegt ook dat ik de knoop gewoon moet doorhakken, althans.. dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
ik zou niet weten hoe te beginnen...
miss dat jullie ideeën of tips hebben voor mij.

Van Fairtje

Lijkt me lastig om dit thuis te vertellen, zeker wanneer je ouders reformatorisch zijn opgevoed. Doen je ouders nog veel met het geloof? Gaan jullie als gezin naar een kerk? Heb je enig idee hoe je ouders tegenover homofilie of homoseksualiteit staan.

Het zou kunnen dat je een iets betere band hebt met één van je ouders, je kunt er dan voor kiezen om het eerst aan die ouder te vertellen, en vervolgens met diegene aan de rest van jullie gezin.

Ja, ze gaan naar de kerk elke zondag.
er was op tv 2 mannen die wat hadden, en ze vonden het niet kunnen.
ze zeggen dat god niet voor niks een man en een vrouw geschapen heeft. de bedoeling daarvoor is dat een man en vrouw wa hebben. en niet een man met een man of ene vrouw met een vrouw..

Dat is inderdaad een lastige kwestie, maar zoals jij zelf ook hebt ervaren zijn die gevoelens geen keuze. Jij kunt er niets aan doen dat jij op mensen van je eigen geslacht valt.

Een paar jaar geleden werd er in het christelijke wereldje heel duidelijk onderscheid gemaakt tussen homofilie en homoseksualiteit. Het gevoel is hetzelfde, het gaat om iemand die verliefd is of zich aangetrokken voelt tot iemand hetzelfde geslacht. Verschil is wat je met die gevoelens doet, je spreekt van homoseksualiteit als je iets met die gevoelens doet, bijvoorbeeld zoent, seks hebt of een relatie aangaat met iemand van hetzelfde geslacht.

Het zou best kunnen dat je ouders het kunnen accepteren dat jij homofiel bent (gevoelens hebt voor iemand voor jouw geslacht), maar dat ze het helemaal niet oké vinden dat je een vriendinnetje hebt gehad of weer zou krijgen.

Da ik met iemand neem.. daar gaan zij dan toch niet over..
t gaat erom wat ik voel voor iemand.. Ik kan het ze natuurlijk niet verplichten om het te accepteren.. wat ik wel het liefst zou willen..
ik wil het al zo lang vertellen.. maar de angst blijft toch da ik niet geaccepteerd word.. en het gaat dan heel de familie over en dan ben ik het ''monster'' van de familie.. of hoe je dat ook wilt noemen.

Gelukkig niet!

Om heel eerlijk te zijn; ik zou wachten tot je het huis uit bent.

Ik vind dat je het wel moet zeggen. Als ze het raar vinden, oke. Maar ze moeten jou wel accepteren hoe jij bent (ik vind dat ouders dat zwz moeten). Laat je niet veranderen. Heeeeeeel veel succes!!
Groetjes Xanoniempjeee☆

Voor allebei (vertellen en voor jezelf houden) valt een hoop te zeggen. In een streng kerkelijke omgeving lijkt deze keuze me extra moeilijk. Het geloof of de daarbij aangenomen regels kunnen acceptatie flink in de weg staan, en de sociale controle van een kerkgemeenschap kan dat effect versterken. Ik hoop van harte dat dat hier niet het geval is, maar dat kan ik als buitenstaander niet voorspellen.

Er zijn talloze verhalen bekend van mensen die hun kinderen uit huis flikkeren omdat ze uit de kast komen. Dat vind jij het risico waard?

In een streng kerkelijke omgeving is de keuze juist extra makkelijk: NIET uit de kast komen tot je op eigen benen kan staan.

Tegelijkertijd blijven het je ouders, waar je open en eerlijk tegen wil zijn, en door geaccepteerd wil worden. Of je ouders daar toe in staat zijn is inderdaad maar de vraag.

https://i.imgur.com/nEJkSCR.jpg

;)

Overigens - heb je weleens voorzichtig gepoold hoe je ouders tegenover homoseksualiteit staan? Wellicht zien zij dat makkelijker dan veel mensen in jullie omgeving, al gaan ze elke zondag naar de kerk.
En Deadlock roept wel heel hard dat je niks moet zeggen omdat je misschien uit huis wordt gezet - maar voor veel mensen is niet uit de kast kunnen komen zo'n belangrijk deel van de identiteit weg moeten stoppen dat ze geen leefbaar leven hebben. Dat is een afweging die je voor jezelf zou kunnen maken: wil ik vooral een goede relatie met mijn ouders blijven houden of wil ik vooral mijn seksualiteit open op tafel hebben en een vriendin kunnen hebben? En heb je opties, mocht je iets willen zeggen en je ouders reageren inderdaad zeer afwerend, om ergens anders te verblijven?

Mijn enige ervaringen met de combinatie van religie en LGBTQ-kwesties zijn een goede transseksuele vriend uit een katholiek gezin en mijn eigen vriendin uit een bijzonder streng katholieke familie. Hun families reageerden allebei, enkelingen uitgezonderd, verrassend positief. Ze woonden echter allebei niet meer thuis toen ze uit de kast kwamen.

Ik heb hier een filmpje dat hier mee te maken heeft, ik hoop dat je er wat aan hebt!
https://youtu.be/7IREVFnfjDQ