Besluiteloos
 

Beste medeforummers,

Momenteel sta ik voor een erg moeilijke keuze, al zeg ik het zelf. Ik zal kort uitleggen hoe de situatie in elkaar steekt. Ik heb afgelopen jaar mijn propedeuse van Geneeskunde behaald, waar ik natuurlijk enorm blij om ben. Toch heb ik altijd een soort gevoel van twijfel gehad. Geneeskunde duurt namelijk erg lang en het voelt af en toe net of met Geneeskunde al heel je leven voor je bepaald is. Je studeert zoveel jaar, wordt arts en dat blijf je doen tot je pensioen. Om die arts te worden ben je meestal wel een stuk of 12 jaar bezig (vaak meer). Tevens hoor ik ook dat artsen enorm veel uren moeten maken en vaak weinig van een sociaal leven hebben. Daar komt ook bij dat ik de meeste mensen op mijn studie niet echt bij mij vind passen. Het zijn veelal aardige mensen, maar niet echt mensen waarmee je kunt lachen en kunt praten over typische mannenzaken, zoals bijvoorbeeld vrouwen en auto's (dit klinkt vrij suf, maar jullie begrijpen vast wat ik bedoel.) Zulke zaken zorgen er allemaal voor dat ik er af en toe over twijfel of ik dit wel wil en of ik wel op mijn plek ben.

Nu ben ik dit jaar tevens met de studie Econometrie begonnen om te kijken hoe ik dat vind. Ik sta ook nog ingeschreven bij Geneeskunde, maar leer nu eigenlijk alleen maar voor Econometrie om te kijken hoe ik het vind en hoe ik de eerste tentamens ga maken. Wat me aan Econometrie interesseert is de Wiskunde, de kortere duur en de grotere keuzevrijheid na afstuderen. Je studeert als het goed is maar +- 4 jaar en kan daarna bijna alle kanten op.

Nu moet ik binnenkort dus echt een keuze maken tussen de studies. Eén tentamen van Geneeskunde kan ik op zich wel missen aangezien ik mijn propedeuse behaald heb en dus in principe maar iets van 30 studiepunten hoef te halen om over te gaan. Maar zo tussen 2 studies te moeten wiebelen is gewoonweg niet te doen. Maar het gevoel dat ik een keuze moet maken maakt me erg angstig, ik ben oprecht gewoon besluiteloos. Ik heb het gevoel dat als ik het ene kies, ik enorm spijt ga krijgen en vice versa. Geneeskunde qua studie vind ik best leuk en het ging me vrij goed af en ik wilde heel mijn leven al Geneeskunde doen. Daarom denk ik af en toe dat twijfels over Geneeskunde overdreven en irreëel zijn en ik enorm veel spijt krijg dat ik toch geen arts ben geworden. Maar als ik voor Geneeskunde kies ben ik weer bang dat ik er toch weer over ga twijfelen terwijl ik het doe en dan denk; 'had ik maar Econometrie gedaan, dan was ik na +-4 jaar klaar en had ik in ieder geval een mooi diploma op zak waar ik veel kanten mee opkan. Het is net of ik om de minuut weer iets anders denk en er niet helder over na kan denken. Het is ook net of het gras altijd groener is aan de overkant. Ook voelt het net of iedereen al weet wat hij met zijn leven wilt behalve ik.

Nu denken jullie misschien, zit niet zo te zeveren, je kan kiezen tussen twee prachtige studies. Maar ik heb er toch heel veel last van en ik hoop hierbij dat er iemand me van advies kan voorzien.

Met vriendelijke groet

Heb je dit al besproken met je studieadviseur op één van de opleidingen?

Hoi, ik zit al een paar jaar aan de andere kant van de studie geneeskunde dus misschien kan ik een beetje helpen. Ik ben in 2012 afgestudeerd en ja, geneeskunde duurt lang. De eerste drie jaar waren vooral veel studeren en dat duurde lang. Maar daarna kwamen de coschappen en toen werd het veel leuker. Dan kun je je kennis in de praktijk brengen en je ontmoet ook nog eens heel veel nieuwe mensen.
En ja die mensen willen ook wel praten over vrouwen en auto's. De collega's die ik tegenkom zijn net zo gevarieerd als de rest van de bevolking.

Doe je eigenlijk wel iets naast de studie? Iets waarbij je de dingen doet die je nu mist? De meeste van mijn vrienden hebben niks te maken met geneeskunde. Dat is zalig, want dokters praten vaak toch veel over werk, zelfs als ze vrij zijn. Soms wil ik ook wel eens iets anders

Ik ben inderdaad al naar de studieadviseur geweest! Heb binnenkort ook een afspraak met de loopbaanadviseur. Ik doe inderdaad nog dingen naast mijn studie die ik leuk vind, maar die twijfel blijft dan toch eigenlijk. Misschien overdenk ik alles ook gewoon te erg (aangezien ik me eigenlijk juist in een bevoorrechte positie bevind), maar ik vind het gewoon heel erg moeilijk.

Dag preventief,

Ik kan me helemaal voorstellen hoe je je hier in verstrikt voelt. Ikzelf doe tegenwoordig de 'enthousiasme-test' (zelf bedacht) wat betekent dat ik aan hetgeen denk waar ik over twijfel. Als ik GEEN enthousiasme voel, dan weet ik dat dit meestal niets voor mij is, voor dit moment in elk geval.

Word je gesteund door je omgeving?