Druk maken
 

Hoi allemaal,
Ik heb te horen gekregen dat m'n moeder een veel te hoge bloeddruk heeft (ver boven 180) ook heeft Ze al langer diabetes. Ze is hier al voor naar de dokter geweest enzo.

Ik heb nu ook allemaal dingen zitten opzoeken op internet hierover en lees allemaal hele erge dingen. Ik maak me nu zo druk dat ik eigenlijk nergens zin meer in heb, me slechter kan concentreren en heb ook veel minder honger dan normaal.

Heeft iemand tips qua wat ik moet doen? Ik kan er namelijk echt niet meer tegen.

Waar maak je je precies druk om? Om de gezondheid van je moeder? Dat is natuurlijk heel logisch. Als we het hebben over de gevolgen van een hoge bloeddruk dan gaat het altijd over het lang termijn risico. Dus niet de kans dat ze morgen omvalt, maar de kans dat ze ergens in de komende 10 jaar een hartinfarct krijgt. De dokter helpt je moeder met medicijnen om haar bloeddruk te verlagen en zo het risico. Jij kunt daar niets aan doen, en dus is je druk maken ook nogal zinloos. Dat heeft net zo weinig zin als je druk maken over de vraag of we een witte kerst zullen krijgen dit jaar.

Heb je al eens met je moeder gepraat over je zorgen? Misschien helpt het om het er ook met haar eens over te hebben, want dan kan zij je bijvoorbeeld vertellen over het plan dat ze met haar dokter heeft gemaakt om het te verhelpen. Als je weet dat er wat aan gedaan wordt, voel je je misschien een beetje minder rusteloos en machteloos.

En loop je nog bij iets van een psycholoog of andere hulpverlener? Dit kun je namelijk ook prima bij hen aankaarten! We moeten allemaal leren omgaan met onzekerheden in ons leven, en dat is absoluut niet gemakkelijk.

Ja, ik maak me druk om haar gezondheid. Gelukkig heeft ze inderdaad medicijnen, en een ander medicijn volgens de dokter was om vooral niet op te zoeken qua wat de gevolgen waren enzo.

Ik heb met haar gepraat hierover en ze zei dat ik me niet zo druk moet maken omdat er voor nu nog niks aan de hand lijkt. Ze heeft nergens last van en de dokter helpt haar goed met medicijnen.

Ik loop nog niet aan een psycholoog maar heb hier al wel eens over zitten nadenken. Misschien toch maar eens gaan doen, want waarschijnlijk haalt dat veel stress weg.

Je zegt trouwens "ergens in de komende 10 jaar". Maar dit hoeft toch niet per sé? Het kan toch ook veel later, of misschien zelfs nooit gebeuren?

Zeker! Ik wilde vooral duidelijk maken dat het om de lange termijn gaat, en dat er dus tijd zat is om er wat aan te doen

Oh oké. Er is vast genoeg tijd inderdaad om een "oplossing te vinden