Ik mis hem toch wel...
 

Ik heb waarschijnlijk all een keer eerder een topic geschreven over dat mijn vader mij heeft aangerand toen ik 7 was ( ik ben nu 15 ) . Misschien is het wat raar maar ik mis hem toch wel best erg want ik ben niet een meisje die zonder haar ouders kan maar als ik Dan aan mijn vader terug denk wat we allemaal deden voor leuke dingen ( na die aanranding deed hij net alsof hij het niet had gedaan dus een soort van schuil houden zodat ik het vergeet ) samen met mijn broer moet ik huilen omdat ik hem best wel mis, ik zou heel graag willen dat dit nooit gebeurt was. Zou ik nog gewoon naar mijn vader kunnen gaan of beter niet, want ik zou aan de ene kant met een nieuwe start willen beginnen.
Weet iemand wat ik moet doen
X

Het is niet raar dat je die behoefte hebt. Heb je er al eens over gepraat met een hulpverlener? Ik denk dat er hier niet veel mensen rondlopen die bevoegd zijn om je een goed antwoord te kunnen geven ben ik bang, misschien een van de huisartsen misschien?