Bang voor docent/studentbegeleider
 

Aanpassing

Dank jullie wel voor de tips die ik heb ontvangen. Ik ben uiteindelijk een gesprek met de studentbegeleider aangegaan en heb hem alles verteld. wat er op mijn hart lag. Hij vond het goed dat ik het hem mededeelde en dat hij er echt rekening mee ging houden.
Tot op heden, houdt hij er ook rekening mee. Ik ga nu veel minder gestrest de lessen van hem volgen.


Hoi!
Ik ben momenteel 20 jaar en doe een hbo-studie die ik ontzettend leuk vind. Alleen ik heb een probleem waar ik al enige tijd tegenaan loop en ik zou graag willen weten wat jullie ervan vinden.

Dit jaar heb ik een studentenbegeleider en voor de volledigheid; hij was ook mijn studentenbegeleider vorig jaar. Alleen wat ik nu heel erg merk is dat ik eigenlijk bang/ongemakkelijk van hem word. Vorig jaar had ik totaal geen 'problemen' met hem. Ik vond hem aardig en zijn lessen waren leuk. Verder had ik twee keer in het jaar een gesprek met hem (dat verplicht was), maar meer ook niet.

Sinds dit schooljaar merk ik heel erg dat ik ongemakkelijk van hem word. Hij geeft mij ook gewone lessen en ik merk heel erg dat ik daar steeds minder graag naartoe ga. Ik heb last van faalangst, maar door zijn lessen begin ik daar steeds meer last van te krijgen. Het is namelijk zo, dat ik het idee heb dat ik de pineut ben in zijn lessen, omdat ik altijd voorbereid ben en mijn huiswerk heb gemaakt. Daardoor moet ik heel vaak antwoord geven op vragen van hem - en daar heb ik echt een ontzettende hekel aan.

Ik heb dit al met hem besproken en hij zei dat hij er rekening mee zou gaan houden. Daar heb ik nog weinig van gemerkt; eerder het tegenovergestelde.

Ik merk nu dus heel erg dat ik niet graag naar zijn lessen ga (zoals ik al zei), maar ook dat ik hem ontloop. Als ik hem ergen zie lopen/staan in de gangen, dan loop ik een blokje om, duik ik snel de wc in of loop ik een andere kant op. Alleen maar om hem niet tegen te hoeven komen en hem gedag te hoeven zeggen.
Verder merk ik heel erg dat ik hem niet durf aan te kijken als ik tegen hem praat (of hij tegen mij). Ik probeer het wel, maar het lukt niet.

Ik zou het met hem willen bespreken, omdat ik denk te merken dat hij weet dat ik hem ontloop, maar ik zou niet weten hoe. Puur, omdat ik zelf niet weet waarom ik het doe.

Wat als je zijn vraag gewoon eens niet beantwoord, of je huiswerk een keertje niet maakt? Veranderd dat iets?

Is er iemand anders waarmee je dit kunt bespreken? Iemand zoals een afdelingsleider of studiecoördinator? Bij hen kan je aangeven dat je faalangst hebt en dat deze docent daar naar jouw inzicht te weinig rekening mee houdt.

Je zou ook inderdaad een paar keer een compleet verkeerd antwoord kunnen geven, zodat hij jou misschien niet zo snel meer een beurt geeft in het vervolg...

Dat zijn dingen waar je iets mee kunt. Ontlopen op de gang (hoe begrijpelijk ook) klinkt vooral een beetje kinderachtig.

Ik heb weleens gezegd in de lessen dat ik de vraag niet snapte en dat ik het dus niet op wil lezen (dat doen zoveel studenten). Alleen bij mij zegt hij dan, dat ik het waarschijnlijk toch wel goed heb en dan moet ik alsnog zijn vraag beantwoorden.

Ik heb er ook weleens aan gedacht om mijn huiswerk niet te maken, maar wat dat betreft ben ik een té trouwe studente, dat ik dat eigenlijk niet kan.

Ik loop al bij een decaan en die persoon zegt ook dat het een beetje flauw is dat mijn studentbegeleider er 'geen' rekening mee houdt, omdat dat wel zou moeten.

In plaats van allerlei manieren te verzinnen om van die docent af te komen, kun je het ook omkeren en eens naar jezelf kijken.

Wat maakt je zo bang? Wat is het horror scenario dat je in je hoofd hebt als je denkt aan die docent en wat er allemaal mis kan gaan? En bedenk daarna dan eens hoe groot de kans is dat dat echt gebeurt? En hoe erg is dat dan eigenlijk?
Dit soort angsten gaan niet weg door een persoon te vermijden, want dan komt er straks wel weer een nieuw persoon waar je dit soort angsten bij krijgt.

Kan die dan niet een keer met die docent gaan praten?