Zonlicht in Wonderland
 

Eenzaam zakt
De traaghangende zon in
Het verdorde landschap
Van mijn ziel
Neerwaarts in de grond

Tussen de rotspunten
Stroomt de beek
Van mijn gedachten
Ik wil niet langer wachten
Om het zonlicht weer te zien

De Zon. Bron van warmte, liefde en geluk
Weer laten schijnen
De vlaktes van mijn ziel oplichtend
Starlen reikend tot de diepste dalen

Lege plekken
Als sneeuw voor de zon
Opgevuld met haar warmte
Met hoop en vertrouwen
Waarop mijn ziel kan bouwen

Zonlicht in wonderland
Een kop thee
Een krant
Een verlaten strand
In het land van mijn ziel

Eenzaam komt de zon op
Na een eeuwigdurende nacht
Eenzaam onthult de zon haar kracht
Eenzaam verlaat de nachtwacht
De grenspost van mijn ziel

(C) 2001 by Mabo