Vloeibaar Verstand
 

Vloeibaar Verstand

Ze rekt zich uit
zittend op de klinkers
van de straat

Zachtjes glijden stuurloos
mannelijke blikken
stroomafwaarts
van arm naar borst

Haar grijsgroene jurk is
stukgescheurd en
smerig
vergroeid met
haar ongewassen lijf

Ze vreest de dag
ook al is
gisteren
slechts
een halve herinnering

Het hoofd slaat achterover
de spuit zucht haar arm tegemoet

Ze vreest niet meer

De heroïnehoer

Onder toppen van eeuwige sneeuw
stroomt daar haar
Vloeibaar Verstand
In haar eigen zee
drijft ze met de stroom
totdat ze
kopje onder gaat


~Evito

Te hard?

Neuh, weet alleen niet wat ik erover zou moeten vertellen. 't is opzich niet zo slecht, het beeld wordt goed gevormd..

Greetz.

Haha positieve kritiek kan ook leuk zijn!

Pz :D

Ik vind 'm erg mooi en goed. Heel beeldend, ik zie het zo voor me. T loopt heerlijk, ik golf zo mee over de woordenzee.....een waar stukje poëzie>>Het einde, wat erg mooi in elkaar overloopt, maakt m helemaal (y) . Je laat zien en weet , een onderwerp die soms tegenwoordig wat in de doofpot komt te zitten , weer aan te wakkeren..... (y)

Wow koel,
bedankt zeg wat een compliment!!