wat zou jij doen?
 

nou mijn vraag is wat zou je doen als je bij je vriend of vriendin altijd op de tweede plaats zou komen en hoe zou je ermee omgaan?

Erover proberen te praten. Als dat niet helpt -> doeiiii.

Ik hoef heus niet altijd op de eerste plaats te komen, dat kan ook niet... maar zo af en toe zou het wel leuk zijn.

Dat was het geval bij m'n eerste vriend, zijn vrienden bleken belangrijker te zijn. Het klinkt grof maar als ik verliefd ben wens ik 100% aandacht, alles of niets. Dus we hadden erover gebabbeld maar hij bleek niet te willen veranderen, dus heb ik het uitgemaakt.

Erover praten, en als hij dan negatief reageert daarop weet je al hoe laat het is! EXIT voor die jongen!

Altijd op de tweede plaats? Dumpen.

ehhh altijd op de 2de plaats , tjahhh lastig, heb het zelf ook

effe offtropic

heb wel een oplossing trouwens:
Daten met mij dat sta je altijd nummer 1 :)


groeten

the conquer

Hetzelfde doen en kijken naar het effect.

Is het effect onbevredigend; uitmaken.

Me erbij neerleggen, iets is beter dan niets.

-Desecrator

Er zijn mijns inziens al genoeg zaken waarbij een mens zich haast noodgedwongen moet conformeren; waarom het weinige dat overblijft ook nog vervuilen?

Punt is dat het pijn gaat doen; van een klein probleem wordt na verloop van tijd een groot probleem. Je voelt je ondergewaardeerd, gelooft er niet meer in dat ze van je houdt en je vertrouwt haar daardoor waarschijnlijk ook al niet meer.

Leg jij je daarbij neer? Blijf je vrijwillig met dat rotgevoel zitten? Lijkt me erg ongezond..

Ik weet niet hoe het zit bij Desecrator maar het hoeft niet meteen een rotgevoel te zijn. Ik ken een meisje, ze wenst haar vrijheid, heeft toch een vriend die ze regelmatig ziet maar ze schenkt geen 100% aandacht aan hem, wederom ook niet, ze voelen zich daar beiden goed bij, aangezien ze zich niet 100% willen binden. Hun vrienden gaan voor maar toch lijkt het te klikken tussen beiden (of het échte liefde is weet ik niet)... Ik zou het zelf niet kunnen in ieder geval.

Eerlijk gezegd wel ja. Op de tweede plaats komen en tenminste nog een beetje liefde krijgen doet minder pijn dan helemaal alleen zijn.

-Desecrator

ik weet het niet hoor tis echt een moeilijke situatie maar dat van een beetje liefde krijgen is beter dan helemaal niks daar ben ik het niet mee eens...denk dat als deze situatie niet veranderd dat ik liever alleen ben en open sta voor een jongen die wel voor mij wil gaan en ook rekening houd met mij en mijn gevoelens....niet???echt lastig hoor...vooral als je echt van diegene houd.

Hangt er vanaf wat je 'op de tweede plaats komen' vindt. Als ik een echt vaste vriendin zou hebben zou die ook ná m'n studie komen. Laten we ff wel wezen, ik ga echt niet m'n studie verwaarlozen voor een meisje. De meisjes die mijn vrienden zouden kunnen zijn weten dat ook van me en accepteren dat, omdat ze zelf net zo zijn.

Ghe, bij zulke beweringen komt altijd 1 gedachte in me op: "dat zegt diegene nu, totdat hij / zij het anders ervaart" :p

ben het met ******** eens...en bij deze situatie gaat het ook niet om een studie die op de eerste plaats komt...

Hee lady_x dit is niet lullig bedoeld hoor maar ben het met je ex-vriendje eens hoor, kijk want stel hij had zijn vrienden erg verwaarloosd en het was dan uitgaan dan had hij niemand meer, maar het beste is altijd om een gulden midden weg te vinden, maar een vriendin die mij erg claimt, tja dat wil nog wel eens botsen, vrienden zijn er denk ik langer dan een vriendin op deze leeftijd.

wat vind jij 2e plaats.. ?? als hij in zn eentje met zn leuter speelt zou ik t wel naar voor je vinden jah.. maar och waarschijnlijk maak je van een theelepeltje een olietanker (k vind dat mug/olifant gedoe n beetje te cliché)

Ja is juist maar ik ben nu wat ouder en gewone vrienden zijn minder belangrijk, ik vind liefde nu eenmaal intenser dan vriendschap. Zoals je zegt, de gulden middenweg waarbij zowel vriendschap en liefde samen gaan, hoewel dat tweede de overhand heeft. Mijn ouders bijvoorbeeld zijn gelukkig getrouwd, hebben geen vrienden, wensen er ook geen, en hebben het prima zo.

maar...wat dan als er dadelijk wat met een van je ouders gebeurt en jullie als kinderen zijn allebei het huis uit en hebben hun eigen leven dan zit een van je ouders altijd alleen...dat is ook een nadeel van geen vrienden hebben...hoop niet dat het ooit gebeurt by the way!tis alleen maar een hersenspinsel

Ja is juist, maar mijn ouders zijn nogal op zichzelf gewezen en hebben nu eenmaal niet zoveel aan vrienden, ze hebben veel aan elkaar aan aan hun kinderen (we zijn met 5 kinderen). Ze zijn nogal wantrouwig tegenover anderen zie je, wat ik eigenlijk niet slecht vind. Ik vraag me ook wel af wat mijn ouders zouden doen, moest 1 van mijn ouders afhaken. Enerzijds hopen dat alles goed blijft gaan, anderzijds zijn wij er nog, de kinderen, om bij te staan.

Ik zou er met hem over praten en hem zeggen dat ik me daar niet fijn bij voel.. Natuurlijk hoeft hij niet al zijn *dingen* af te zeggen voor mij maar moet hij ook tijd maken voor zichzelf enzo..
Maar hij moet ook aandacht kunnen hebben voor mij en niet constant met zn gedachten ergens anders bij zijn.

Als dat niet helpt en ik ben nog steeds nr 2. dan zou ik het uitmaken.. Dan zou ik vinden dat ik toch beter verder dan dat.. Ook al zou ik nog zo verliefd op hem zijn.. het is dan dus duidelijk niet helemaal wederzijds want hij is meer verliefd op zn nr 1.

Altijd op de tweede plaats komen zou ik zeker niet prettig vinden, maar ik kan wel begrijpen dat ik niet altijd en eeuwig 100% van zijn aandacht kan krijgen, hij heeft ook nog andere dingen te doen in zijn leven en het is logisch dat iemand niet meteen zijn of haar vriendenkring laat stikken en zijn studie laat versloffen.

Wat ik niet zou pikken is als ik voor mijn gevoel op de reservebank zou zitten, als hij met mij zou afspreken als hij niks beters te doen heeft. Ik wil wel het gevoel hebben dat hij mij in elk geval heel erg belangrijk vindt en dat hij tijd en energie in de relatie wil steken. Als hij overduidelijk zou laten merken dat ik voor hem second best was en dat geeft mij een slecht gevoel dan zou ik daar over praten en als dat niet zou helpen, afwegen of ik nog wel door zou willen gaan met de relatie.

Maar er zullen ook relaties zijn waarin beide partners heel druk bezet zijn en hun relatie niet op het eerste plan hebben staan, als dat van beide kanten zo is dan is het misschien geen probleem, zodra een van beide partijen erdoor gekwetst wordt wel.