Ik voel me eenzaam..
 

Hoi, ik ben een jongen van 14 jaar met een vriendin en veel vrienden om mij heen.

Mijn vrienden komen ongeveer om de week wel een keertje op bezoek of ik bij hen.
Mijn vriendin spreek ik nu amper ivm vakantie en ze is ook bijna niet op whatsapp (ik ga haar hier niet in pushen dit is haar eigen keuze vind ik).
Met mijn ouders heb ik dagelijks ruzie.
Ik heb nu zomervakantie. Het is de eerste dag en ik voel me al eenzaam. Ik heb dit gevoel elke vakantie, want ik heb dan het gevoel dat er niemand om mij heen is waar ik me bij kwijt kan. Ik heb ook heel erg een gevoel van gemis bij mijn vriendin bijvoorbeeld. Als ik met mijn vrienden afspreek word ik ook niet blij. Ik voel me hier heel erg rot over en weet niet wat ik moet doen.. Ik kan ook geen afleiding zoeken om een of andere reden.

Weet iemand misschien hoe ik dit gevoel kan oplossen? Ik moet nog 6 weken wachten op school..

Wat naar. Heeft die eenzaamheid te maken met de sfeer thuis? Waar ruziën jullie zoal over?


Hoe komt het dat je je nog steeds niet goed voelt als je vrienden er bij zijn? Ik gok dat er wel iemand in je omgeving is bij wie je je verhaal kwijt kunt, maar soms gaat dat makkelijker één op één dan in de hele vriendengroep.

Misschien kan je proberen om wat vaker met je vriendin af te spreken. Zij heeft ook vakantie neem ik aan? Je kunt in elk geval zeggen dat je iets meer contact wel fijn zou vinden, dan dwing je haar helemaal niet, maar geef je wel aan waar jij behoefte aan hebt.

Of anders appen of bellen met je vrienden?

Ze kan niet afspreken omdat we allebei op vakantie gaan en daartussen is het moeilijk omee ruimte te vinden. Vooral savonds heb ik het gevoel.

Het zijn veel meningsverschillen thuis en daar maken we ruzie over

Misschien kan je dan wat vaker bellen of Skypen 's avonds?

Dat doe ik ook. Maar het gevoel blijft hetzelfde

Als je je vaak eenzaam voelt lijkt me het een goed idee om hulp te zoeken. Praat er bijvoorbeeld over met je ouders, of maak een afspraak bij je huisarts. Met de huisarts kan je bespreken hoe je je voelt, de huisarts kan je dan eventueel doorverwijzen, of tips geven over hoe je hier het beste mee om kunt gaan.

Oké bedankt! Ik zal hulp zoeken.

Het werkt heel goed om hier ook met je ouders en vrienden over te praten als jij je bij hen comfortabel genoeg voelt. Het zal je verbazen hoeveel sommigen bereidt zijn om met je mee te denken of iets met je te gaan doen.

Ook kan het fijn zijn om te gaan werken of te sporten. Lekker bezig blijven om maar geen tijd over te houden aan de negatieve gevoelens.