jaloers?
 

ik heb een tijdje nu een crush we praten af en toe via snap wat verder wel goed gaat

maar eerst zag ik haar altijd op school en nu in de zomervakantie helemaal niet meer en ik krijg nu alsware een angst dat ze iemand anders vind

ik ben normaal nooit echt ''jaloers'' dus snap het ook niet
maar altijd als ik daar aan denk wordt ik best wel sad voor een paar uur en kan ik niks meer anders doen dan erraan denken

kan ik hier misschien wat aan doen om het gevoel weg te krijgen
ik kan niks met het antwoord spreek af daar heb ik de ballen op dit moment nog niet voor
en daar kom ik eerlijk voor uit

Tsja, als jij geen actie onderneemt loop je het risico dat iemand anders haar versiert. Ballen kweken, of geduldig afwachten en misschien toekijken hoe zij straks een relatie met een ander heeft...

kijk zo simpel zit het niet mijn sociale vaardigheden zijn verschrikkelijk komt mede door autisme maar dat terzijde

stel het onderwerp gaat over school shake ik m al dood in real life
via mn mobiel kan ik alles
in real life sta ik machteloos voor mijn gevoel

Sociale vaardigheden kan je gelukkig, als je wil, wel ontwikkelen. Veel oefenen en klein beginnen. Een praatje maken met iemand bij de kassa van de supermarkt, bijvoorbeeld. Of mensen groeten op straat. Door te oefenen en misschien ook wel gewoon feedback te vragen van mensen in je directe omgeving.

Een goede vriend van mij was vroeger ook enorm sociaal ongemakkelijk, hij praatte vooral over computers en praatte vrijwel nooit met meisjes. Hij heeft ook een vorm van autisme, trouwens. In de jaren dat ik hem ken heb ik hem sociaal enorm zien groeien, van stil en een beetje bang voor meisjes tot aan zijn eindexamenjaar waarin hij een meisje uit de klas mee vroeg naar het gala. Hopelijk geeft dit verhaal je een beetje hoop en vertrouwen dat jouw sociale vaardigheden zich ook kunnen ontwikkelen.

het onwikkeld ook wel maar heel langzaam de laatste vooruitgangen zijn
zonder lichte angst naar winkels gaan - klinkt achterlijk maar ik ging destijds oprecht met tegenzin naar winkels
praatjes maken met mensen tijdens post bezorgen daarvoor was het meestal een akward hoi en liep ik zo snel mogelijk weg

dit klinkt allemaal klein maar voor mijn gevoel zijn dat soort dingen best een big deal

dus ja al wil ik sociaal kunnen zijn zoals '' de rest '' dan duurt dat praktisch nog oneindig lang

Als dat voor jou een grote stap is mag je daar best trots op zijn! Dat hoef je niet te presenteren als "achterlijk", iedereen ontwikkelt op zijn eigen manier en eigen tempo. Dat je er aan werkt is het belangrijkste, toch?

ja dat sowieso maar ik voel me er als nog ongemakkelijk bij
want ''de rest'' kan alles wel ik niet

maar met dit tempo heb ik pas de sociale norm op mn 18de

ik krijg te horen dat ik moet afspreken met haar maar stel het lukt en dan
ga ik keihard op mn bek als ik daar kom?

En wat nou als je niet op je bek gaat?

ik loop al stil als het op school is en over een vak gaat laat staan dat

Dan ben je hier misschien nog niet klaar voor. Voor de liefde zul je risico’s moeten nemen. Niet geschoten is altijd mis...

En als je op je bek gaat so be it. Over vijf jaar zit je op een andere school en kun je er alleen nog maar met plezier op terugkijken dat jij vandaag de dag de ballen had om het te proberen.

Geloof me, je zult juist spijt krijgen van de dingen die je juist niet hebt gedaan.

Ja ik heb zoveel spijt van die genocide die ik niet heb gepleegd.

Van die keer dat ik niet over de grens van de ander heen ben gegaan ook!

Er zijn natuurlijk grenzen 😂

Ja. Daarom hou ik niet zo van dit soort nutteloze oneliners.

maar ik wil niet op mn bek gaan
t is nog nooit goed gegaan zal dat nu wel goedgaan nee waarschijnlijk niet

Ja dan doe je het lekker niet, maakt ons niet zo veel uit. Enige manier om dit soort skills te ontwikkelen is oefenen. Het vaak doen. Hoe langer je het uitstelt, hoe langer je doet om het te leren, is geen hogere wiskunde dit. Maar nogmaals: ons zal het worst wezen, je hebt vooral jezelf er mee.

Als je van te voren al vindt dat het misgaat schiet het ook niet op nee.
Wat is er voor jou zo eng aan als ze nee zegt trouwens?

idk ik ben eigenlijk nog nooit zo verliefd geweest en ik bang dat ik dan ongelukkig wordt ofzo ik kan het zelf niet zo goed beschrijven

Dat is nou faalangst: zo bang zijn om afgewezen te worden dat je er maar helemaal niet aan begint. En dan is de uitkomst zeker nee.

Is er anders iemand waar je niet verliefd op bent om eens mee te oefenen? Dat je een gewone vriend of vriendin eens meevraagt om ergens een ijsje te eten? Dan oefen je de woorden zonder de spanning van verliefdheid erbij

ik heb een aantal vriendinnen daar doe ik ook af en toe wel stuff mee mar dat is anders hoe makkelijk je mer die meiden ook kan praten voor je crush sta je met mond vol tanden

Het is al meerdere keren hier gezegd. Er is maar één manier om daar overheen te komen. Oefenen. Ofte wel: met je crush praten. In het begin gaat dat moeilijk, wordt later gemakkelijker.

ik ben weer gefaald :(

Wil je vertellen hoe het is gegaan?

Het is 'maar' een mens, exact zo als je vriendinnen. Het is niet alsof het een godin is; het verschil is alleen dat je haar wél ziet zitten als vriendinnetje. Het is ook niet zo dat je leven en kans op geluk verkeken is als dit met haar niet lukt, dus in dat opzicht zou je niet teveel druk moeten voelen. Dan lijkt het mij dat je het concept "vriendschap" dat je kent van je andere vriendinnen toepast op haar, maar -en dit is belangrijk- daar wat ingredienten aan toevoegt zodat de dame in kwestie begrijpt dat je haar leuk-leuk vindt.

Welke ingredienten kan ik je niet vertellen, dat ligt heel erg aan jou en aan haar, evenals de settings en contexts. Stel dat je verliefd zou worden op één van jouw normale vriendinnen, wat zou je dan doen haar dit duidelijk te maken, zowel verbaal als nonverbaal?

naja eigenlijk heb ik het niet verpest ik heb mensen weer teveel verteld
ik heb het met een ''vriend'' waarvan ik dacht dat ik hem kom vertrouwen met hem over dit gebeuren gehad maar hij heeft vervolgens haar gdmt en gare niet kloppende shit over mij verteld sindsdien is al het contact weg

Wat stom!

Wat gemeen zeg!

Jij appt haar ook niet meer? Wat heeft je "vriend" verteld? Heeft ze niet navraag gedaan of het waar was wat hij over jou verteld heeft?

nop al het contact is weg ik weet niet echt wat hij heet verteld genoeg om de band kapot te maken in elk geval

Wat stom (n)

Ik zou me nog maar eens goed afvragen of je hem dan (nog) wel als vriend wil hebben...

nee dat sowieso niet meer

Ik weet precies wat je bedoelt. Ik heb ook autisme, en via telefoon kan ik ook alles en in real life kan ik niks! Toen ik een crush had, had ik nog nóóit met hem gepraat. Langer dan een jaar, misschien zelfs twee jaar, ging dat door. Tot op een moment via via bleek dat hij me ook leuk vond. Ook al die tijd. Dat is het laatste wat ik ook had verwacht! Hij zag me nooit staan, maar het bleek dat hij gewoon nooit durfde te kijken.

Wat ik wil zeggen is dat ik weet hoe lastig het is om actie te ondernemen, en dat afwachten geen slecht plan is. En als je crush écht van je zou houden, zou dat ook niet zomaar weggaan. Stel jullie vinden elkaar leuk, dan komt dat ooit wel terecht :) Heel jammer van het incident met die "vriend" van je, maar wat maakt dat zij hem eerder gelooft dan dat zij jou gelooft? Hoe lastig het ook is, ik zal toch proberen in contact te komen