Onzekere vriendin
 

Hallo,

Ik heb iemand online ontmoet die mij erg leuk lijkt. Naar mijn mening is ze vrij knap, aardig en inteligent, maar helaas heeft ze nogal een laag zelfbeeld en zit al een lange periode in een depressie.

Nu heb ik al wel een beetje geflirt, door o.a complimentjes te geven, maar elke keer dat ik haar een complimentje geef leidt het tot een antwoord als ''Nee, dat is niet waar''. Als ik dan probeer uit te leggen dat ik het meen, krijg ik een atwoord terug als ''Liegen laat me niet beter voelen''.

Ik waagde het erop om wat opener over mijn gevoelens voor haar te praten. Ik zei nooit direct dat ik haar leuk vond op een manier dat ik een relatie met haar wil, maar hield het bij dingen als ''Ik hoop dat je op een dag jezelf ziet zoals ik je zie.'' Ze was toen behoorlijk in de war, omdat ze zich niet kon voorstellen dat iemand zo over haar kon denken.

Nu is mijn vraag:
Hoe kan ik tot haar doordringen dat ik meen wat ik zeg?

Extra info die nog wel handig is om te geven dat ik haar binnenkort samen met wat vrienden die ik ook allemaal online heb ontmoet ga onmoeten in het echt, maar daarvoor heb ik nog geen mogelijkheid om fysiek bij haar te zijn.

Als het echt zo diep zit (depressie, laag zelfbeeld) dan ga jij haar daar niet zo makkelijk van overtuigen...

Waarom wil je tot haar doordringen dat je meent wat je zegt? Het is misschien een beetje gemeen wat ik ga zeggen, maar wil je tijd stoppen in iemand die niet gelooft wat jij zegt? Zij zal eerst aan haar issues moeten werken. Het is niet jouw taak om dat voor haar te doen. Nogmaals; misschien gemeen, maar zeker bij iemand die je alleen maar online kent, zou ik daar niet veel tijd en moeite in steken, gaat alleen maar ten koste van jezelf.

Voor mensen die níet depressief zijn is het vaak al moeilijk om gemeende complimenten oprecht tot zich te nemen. Depressie is een ziekte waar iemand die nooit daadwerkelijk depressief is geweest zich totaal geen voorstelling kan maken, dat maakt empathie bijzonder slopend. Ik heb het nu over "echte" depressie, m.a.w. gediagnosticeerd, en niet een paar dagen met een kutgevoel rondlopen.

Je kunt zoiets niet fixen. Je kunt er hooguit zijn. Ik zou ook niet teveel verwachten. Zij moet zichzelf (laten) fixen. Pas dan kun je in feite een gelijkwaardige relatie hebben. Weet waar je aan begint; dit vereist een specifieke mindset en attitude, naast geduld. En ik kan je nu al vertellen dat je niet weet waar je aan begint (je vraagstelling in dit topic is een sterke indicator). Mijn advies is dan ook: begin er niet aan. Zij moet eerst gezond(er) worden.

Misschien nog wat simpeler uitgelegd. Zoals Kuzuhan Tuna zegt, depressie is een ziekte. Als ze, ik zeg maar wat, kanker zou hebben, zou je hier dan ook vragen hoe je haar beter kan maken?

Dit bedoel ik niet om je terecht te wijzen maar om je duidelijk te maken dat je niet de verwachting moet hebben dat jij hier een rol in kan spelen.

Ook ik bedoel mijn post niet om je terecht te wijzen; mijn insteek is vooral dat jij jezelf in bescherming moet nemen, door niet achter haar aan te gaan.

Precies. Gaat ie niet doen hè? :D

Ik ben met Jan en Tunahan.

Enige wat jij kunt doen is er zijn voor haar, op haar voorwaarden. Jezelf opdringen (hier vallen ook de complimentjes of het tot haar willen doordringen onder!) op welke manier dan ook werkt niet. Zij zal eerst aan zichzelf moeten werken en jij zult dan of geduld moeten hebben of het los moeten laten.

Zoals je er nu in staat werkt het niet. Het kost jou energie: je krijgt afwijzing op afwijzing op ontkenning terug. Het helpt haar niet (zie bovenstaande reacties) en het levert niemand dus iets op behalve frustratie en onbegrip.

Niet echt de antwoorden waar ik op gehoopt had, maar ik weet ook vrij weinig van depressies af. Buiten haar ken ik niemand die een daadwerkelijke depressie heeft gehad.

Ter informatie heeft ze- naar haar zeggen- 4 jaar een depressie, maar lijkt het laatste half jaar te verbeteren. De duur van haar depressie doet me inderdaad afvragen, of het wel mijn energie waard is.

Ondanks dat ik haar alleen online ken (we hebben wel een beetje gevideochat en dergelijke) vind ik haar wel echt leuk. Praten met haar maakt me wel echt blij en irritaties als dit weerhouden mij daar ook niet van.

Ik zal natuurlijk wel met haar blijven praten, lijkt me wel zo gezellig. Zoals ik al zei gaan we elkaar binnenkort ontmoeten, dus nog een laatste vraag:

Zal ik het voor nu laten rusten en het nog even afwachten of zal ik er een punt achter zetten en het direct laten gaan?

Wat precies? Waar wil je een punt achter zetten, wat wil je afwachten, wat wil je laten rusten?

een punt achter de gevoelens voor haar, wat ik wil afwachten weet ik zelf ook niet helemaal (onze onmoeting I guess) en met laten rusten bedoel ik dat ik onze gesprekken (tijdenlijk of permanent) als vriendschappelijk ga beschouwen en niet als poging tot een relatie.

Ik begrijp niet goed waarom je het (nu al) hebt over een "irritatie" aan jouw kant. Wat bedoel je hier precies mee? Wees eerlijk.

Dat is een vraag waarbij het antwoord afhankelijk is van jou; jij moet nu eerst de beslissing maken of je met haar iets serieuzers wil dan vriendschap of niet. Indien het antwoord 'nee' is, komt de vervolgvraag in hoeverre dat reeël is in het kader van een reguliere vriendschap met haar. Je zult sterk in je schoenen moeten staan wil je dat kunnen volhouden.

Met een irritatie bedoel ik dat ik duidelijk aan haar probeer te maken hoe ik over haar voel, maar dat zij zich niet kan voorstellen dat iemand zo over haar denkt en het verwerpt, of als leugen bestempeld. Misschien is frustratie een beter woord.

Ik probeer er nu dus achter te komen of ik iets serieuzers met haar wil, vandaar dat ik dus afwacht op onze onmoeting om een 'completer' beeld te hebben.

Okay, dank. Als dit in deze fase al een bron van frustratie is (wat ik overigens prima kan voorstellen; het is geen kritiek op jou als persoon!) moet je goed beseffen dat dit nog niet eens een tipje van de sluier is als het gaat om benodigd geduld en incasseringsvermogen als het gaat om dingen die voor "gezonde" mensen volstrekt logisch en vanzelfsprekend zijn; juist in (non)verbale communicatie.

Lovenswaardig, dat meen ik oprecht. Het is heel belangrijk dat mensen beseffen dat iemand die lijdt aan depressie méér is dan een wandelende depressie, dat de depressie alleen niet de persoon definieeërt. Ik ben ook niet mordicus tégen een relatie met haar. Als je besluit toch iets met haar te proberen; zorg voor jezelf en let op jezelf.

Dank voor de hulp!
I'll keep it in mind

Lees je in! Lees verhalen over mensen met een depressie of lees wat meer wetenschappelijke literatuur over wat een depressie is. Dan kan je ook beter een beeld vormen van hoe het is om een relatie te hebben met iemand met een depressie.