Gedrag / karakter erfelijk?
 

Hoe vaak hoor je mensen wel niet: "ik wil nooit als mijn ouders zijn" .. precies dat zei mijn vader ook altijd vroeger, vertelde hij me eens.

En wat blijkt? Als hij nu zo in de spiegel kijkt, lijkt hij naar eigen zeggen haast identiek te zijn aan de persoon die hij vroeger grotendeels verafschuwde; zijn biologische opa (en wettelijke vader; lang verhaal).

Nu gaat het natuurlijk niet alleen om uiterlijk, maar ook om gedrag. Zowel mijn opa, vader, als ik zijn typische einzelgaengers. We hebben / hadden allemaal een bepaalde obsessie met 1 ding. Mijn opa hield zich haast uitsluitend bezig met de politiehonden die hij opleidde, mijn vader is haast een geheel met zijn werk en ik leef zowat achter mijn computers.

Om nu mijn kennis betreffende het fokken van politiehonden erbij te halen ( ;) ), het volgende:

Wanneer je van een willekeurige worp steeds de zelfbewuste pups neemt (de pups niet bang voor je zijn wanneer je ze intimiteert, maar of blijven staan of je zelfs al aanvallen) en met deze generatie na generatie fokt, dan krijg je een bloedlijn van zelfbewuste en onverschrokken honden.

Geldt hetzelfde ook voor mensen? Wordt ons karakter, hoe banaal het ook klinkt, niet ook voor een groot deel erfelijk bepaald?

Ik ging er altijd vanuit dat karakter gevormd wordt door ervaring .. dus dat eigenlijk je hele persoonlijkheid niets anders is dan een weerspiegeling van je ervaringen en de mens is daarbij een intelligente computer die zijn gedrag baseert op ervaringswaardes.

Maar als ik dingen over generaties bekijk, blijken altijd weer dezelfde dingen naar voren te komen.

Wat vormt ons nu werkelijk? En dan doel ik met name op aspecten als het al dan niet graag alleen willen zijn, intelligentie, enzovoorts.

Zou je elk kind bijvoorbeeld tot een zeer sociaal persoon kunnen opvoeden? Of toch niet?

Volgens mij wordt je karakter inderdaad deels erfelijk bepaald, maar ook deels door ervaring, opvoeding, leefomstandigheden, omgeving, etc. Ik vind vrijwel al mijn karaktereigenschappen wel terug in een van m'n ouders, maar bij mij zijn sommige van die eigenschappen dan bijv. sterker ontwikkeld door invloed van buitenaf.
Je kunt dus niet ieder kind tot een zeer sociaal persoon opvoeden; wel kun je er minder uithalen dan er inzit door het kind niet te stimuleren met anderen te spelen of zo.

Mja ik denk dat je je karakter deels wel erft ja, maar het is natuurlijk ook zo dat je karakter beïnvloedbaar is. Maar hoe sterk je je laat beïnvloeden is ook weer erferlijk..

Om op je vraag in te gaan of je elk kind tot zeer sociaal zou kunnen opvoeden: Nee, ik denk het niet. Als een kind toch het karakter heeft dat ie graag alleen wilt spelen, enz. En erg standvastig is, kan je er denk ik weinig aan veranderen.
M'n nichtje bijv. is echt een kreng, toen ze 'n jaar of 2 was deed ze al super irritant, en zag je al dat et een krengetje werd. Ik denk niet dat je zulke dingen kan tegenhouden.

Een deel is denk ik erfelijk. Ik ben bijv. bijzonder koppig, mijn broertje ook, mijn moeder, mijn vader, mijn grootouders, mijn ooms en tantes, mijn neefjes en nichtjes... - volkomen genetisch bepaald en waarschijnlijk ook aangemoedigd :D
Maar andere dingen... Er zijn zat dingen die je door opvoeding aanneemt; houding, geloof, etc. De manier waarop je tegen dingen aankijkt. Dat lijkt mij ook een deel van je karakter uitmaken...

Het lijkt me vrij logisch dat karakter op beide manieren overgedragen wordt, zowel erfelijk als cultureel. Je bent immers het produkt van je (groot)ouders. Het is logisch dat van beiden iets in jou zit, en aangezien karakter net zoals alle andere eigenschappen gewoon in je genen ligt vastgelegd, is dat overdraagbaar.

Verder worden de meeste mensen gewoon door hun ouders opgevoed. Het lijkt dus onontkoombaar dat je aspecten van hun gedrag (de manier waarop karakter zich (mede) manifesteert) overneemt en in je eigen persoon implementeert.

yup.

Ook yup. ;)

nou ********, als je t mij vraagt, is deze kwestie deels waar. je ouders voeden je op een bepaalde manier op (duh).... dit is de manier die je vanaf het begin zult hantere, en dus voor jou als kind zijnde als logisch wordt beschouwd, het is dan natuurlijk ook normaal dat je je daar aan aanpast en (vaak) ook zo gaat denken... pas als je zelf een beetje levenservaring krijgt, zet je je eigen spelregels op, maar omdat je in principe niet beter gewend bent, denkt het gemiddeld mens niet verder dan zn eigen opvoeding... terwijl sommige mense juist die opvoeding als het ware in mootjes hakken en kijken of ze het nog zo logisch vinden. Het hangt af van het individu, en sommige dingen uit je opvoeding zal je altijd bij je houde, kortweg omdat je het er meej eens bent, ... dus het is niet erfelijkheid die het zo doet lijken, maar meer de logica, de drang om je aan te passe aan 'thuis' die je zo maakt, ... maar ook hier weer; dat geld niet voor iedereen, je kunt dit niet voor een massa mense kloppend maken...

greets Swidge

volgens mij is het je karakter ook wel erfelijk ja.
Ik ben bijv. bijna hetzelfde als mn vader. Waar ik me echt dood voor schaam want mn vader is eigenlijk gewoon een egoistisch iemand die zn gezin in de steek heeft gelaten van de 1 op de andere dag. vandaar. Maar van karakter bijvoorbeeld, mn vader laat zn gevoelens niet snel zien, en ik in real life ook niet. nou ja soms wel, maar dan zien mensen maar 1/16 deel, de rest hou ik voor me. Daarnaast is mn vader ook nog iemand die alles achterhoud tot het laatste moment, probeert er eerst zelf uit te komen, en zegt het dan pas hardop.. just like me

Dus karakter is wel degelijk erfelijk

xx
Rowena

(avril lavigne fan haha )

Niks mis mee toch? :d

Na ja, volgens mij had ik het antwoord op mijn topic ook zelf kunnen bedenken als ik het zo lees *schopt zichzelf* :o

op een dag kijk je in de spiegel.. en dan besef je.. dat je lijkt op je vader of moeder (kwa innerlijk hè, misschien ook wel uiterlijk).. volgens mij gebeurt dat altijd ook als je dat niet zou willen..

Nouh, ik hoop niet te erg, anders kan ik me wel meteen aan een boom hangen.

Ik heb thuis ergens de schema's liggen van percentages maar ben nu niet thuis, kzoek dat later wel eens op. Maar het is idd zo dat gedrag/karakter erfelijk bepaald worden. Net zoals intelligentie. Men spreekt dan ook van erfelijke of genetische factoren. Maar die genetische factoren bepalen niet ons volledige gedrag of onze volledige intelligentie.

Deze genetische factoren zorgen als het ware voor een soort grensgebied. Daarnaast zijn de milieufactoren, deze bepalen dan het volledige verloop van de ontwikkeling van gedrag/karakter/intelligentie...

Het is in principe vrij interessant, want op dat vlak gaat men kijken naar de prenatale,perinatale en postnatale invloeden. Maar ook heel erg uitgebreidt. Zo zie je dat bv dat er processen bestaan waar je de door genetisch fatoren vastgelegde mogelijkheden (en mogelijkheden bepalen ons gedrag ook!) zelf kan gaan beïnvloeden.. ben de juiste benaming even kwijt.


Hoedanook kan je niet zeggen dat enkel de erfelijke kant een rol speelt ;)

Weer thuis en hier even de percentages opgezocht:

Vaardigheden, persoonlijkheidskenmerken en overtuigingen


Schoolse kennis

• Meting/ erfelijkheid:
• Rapporten 40%
• Schoolvorderingen 40%

Creativiteit

• Meting/erfelijkheid:
• Divergent denken 20%

Persoonlijkheid

• Meting/erfelijkheid:
• Extraversie 40%
• Neuroticisme 30%
• Emotionaliteit 40%
• Activiteitspeil 25%
• Sociabiliteit 25%

Houding

• Meting/erfelijkheid:
• Traditonaliteit 30%-50%
• Religiositeit 0%
• (Anti) racisme 0%
• Politieke houding 0%

Qua uiterlijk lijk ik niet echt op iemand van ons gezin, heel veel mensen vinden me wel lijken op een neef van me, maar qua gedrag hoe er ik ook zou willen dat het niet zo was wel..
Heel veel dingen die mijn ouders in hun gedrag/karakter hebben heb ik ook maar er zijn ook veel dingen waarvan ik dan weer denk ik ben juist het tegenovergestelde van hoe zij zijn.

Nature en Nurture ?

Ik denk dat dit idd erfelijk is jah. Mijn ouders zeggen vaak dat ik op mijn opa lijk - die 364 dagen voor mijn geboorte is gestorven.

1. Je karakter kan erfelijk zijn (bijv. zeer driftig), maar word ook gevormd door je omgeving/gebeurtenissen. Als een kind gepest word, word dat kind waarschijnelijk vrij onzeker. Dat gaat -volgens mij- toch wel in het karakter zitten. Intelligentie lijkt me nogal erfelijk, sommige mensen nemen nou eenmaal dingen sneller/meer op dan anderen.

2. Nee, denk t niet, als een kind uit zichzelf al verlegen is, kan je niet erg sociaal maken..

Nee, want mijn ouders zijn echt hele lieve mensen.

LOL :D (y)

Deels denk ik maar dat komt eerder omdat je ze opvoeden, dan dat het ingebakken zit in je genen. Want je karakter veranderd zic ook aan omstandigheden van buitenaf.



groeten

the conquer

Tsja, uitzonderingen he? :D

karakter is volgens mij zeker weten wel erfelijk bij mijn in iene geval wel. heb paar karakter eigenschappen van mijn moeder en mijn vader. die van mn vader had ik eigenlijk niet gewild hehe mja

ja sommige dingen kunnen erfelijk zijn, maar dan is 't meestal dingen die 't karakter beinvloeden. zoals ik nog wel eens last heb van heel erg diepe dalen in mijn denken (Down etc.) zo hebben mijn vader/broer/zus dat ook wel een beetje dus dat heeft daar dan misschien wel weer mee te maken een beetje.