Leven tussen de leugens door.....
 

Leven tussen de leugens door

Leven tussen de leugens door
niemand die het ziet
Alleen achter de schermen
toon ik mijn ware verdriet

Alles alleen doen
niemand hoeft te weten
Wat waar is en wat is gelogen
ik ben het zelf toch vergeten

Niemand kent mijn ware ik
en jij denkt dat je me kent
Leven tussen de leugens door
Ach het geeft niet: ik ben eraan gewent

Helemaal mee eens.

wa's metrum???

*slik* even stil
hier herken ik toch wel het een en ander in... niet zoveel en in de mate waarin jij schrijft maar gewoon, dat gevoel, die leugens, zo heb ik ook bijna een jaar geleefd en het brak me uiteindelijk op...
het gedicht is echt mooi, maar als je dit zo schrijft, realiseer je je dan niet dat deze manier van leven je kapotmaakt? als je leugens niet meer van werkelijkheid kunt scheiden, waar ben je dan? Laat anderen naar binnen, niet iedereen zal daar misbruik van maken....

mooi, leuk, herkenbaar en prachtig meer weet ik even niet te zeggen

Mooi, duidelijk!

Ik kan niet meer zeggen dan dat je gelijk hebt....met dit gedicht breng ik voor het eerst naar buiten hoe teer ik eigenlijk ben, en op zich vond ik dat al een stap van mij! Nu irl nog....
En bedankt voor je reactie trouwens!