Weer een gedicht over mijn opa, ik mis hem zo...
 

Soms ben ik bang
in het donker
maar nu vraag ik
om een zoen
op mijn wang

Zo graag wil ik dit even
kunt u nu
niet komen
om met ons
verder te leven

Erg fijn
is dit idee
en ook een beetje eng
maar nu op dit moment
wil ik zo graag uw lieverdje zijn

Uitleg bij dit gedicht:
Ook dit gedicht gaat weer over mijn opa. Ik mis hem zo erg, dat ik het bijna niet kan omzetten in woorden. Af en toe voelt het alsof hij naast me staat, maar dat ik hem niet kan zien. En dit gedicht gaat over het feit dat ik hem zo graag weer wil zien, al is het maar voor even. Gewoon hem aanraken enzo.
En over de laatste regel: mijn opa noemde mij altijd lieverdje, vandaar.

http://forum.scholieren.com/frown.gif ik weet hoe erg het is om iemand onwijs te missen die je nooit meer te zien krijgt heel mooi gedicht meid...

http://forum.scholieren.com/frown.gif
"stil"
moet ook eff eaan mijn om,opa en dennis denken
erg http://forum.scholieren.com/frown.gif


het gedicht is zeeer MOOIIIII

Thank you!

jeetje.. ik word er helemaal stil van. Ik kan het goed begrijpen. echt. ....

xxx

Deze is ook mooi, je woorden maken echt indruk, vooral omdat het uit je eigen perspectief en gevoel is geschreven.
liefs Bas

Herken jij er zelf ook iets in?
Bedankt allebei trouwens! http://forum.scholieren.com/smile.gif

Dit gedicht schreef ik voor mijn opa toen ie een jaar geleden overleed...

Ik stond daar
Alleen
Want hij ging heen
Maar naar waar
Ik weet het niet
Ik voel alleen verdriet
De tranen stromen
Zullen we ooit bij je komen?


[ Het gedicht Ander Leven, wat ik ook vandaag op het Forum gepost heb, bleek achteraf ook wel op deze gebeurtenis geinterpeteerd te kunnen worden ]

Ja, ik zie wel herkenning... Al was het bij ons zo dat het steeds slechter ging en we eigenlijk al een beetje afscheid hadden genomen. Ik ben een paar dagen voor zn dood nog bij m geweest en kon toen alleen zn hand vasthouden, een paar dagen later zijn mn ouders en broertje nog geweest, maar ik moest helaas leren voor examens, dat was 1 dag voor zn dood, en toen heeftie nog naar me gevraagd en hoe het op school ging enzow, helaas heb ik hem dat niet meer zelf kunnenn vertellen.

Ik hoor mensen denken: "tss, opa's gaan nu eenmaal dood, dat hoort bij het leven."

Maar wat nu als je een speciale band hebt met je opa (of oma)... Mag je mensen niet meer missen omdat ze nu eenmaal oud waren?

Ik vind het goed vanje dat je je gevoelens verwoord, schrijft, verwerkt. Veel mensen kunnen dat niet, veel mensen proberen het weg te proppen en stoer te doen, want rouwen om opa's en oma's lijkt bijna een taboe te zijn (in mijn omgeving iig wel).

Ik heb ook zulke gedichten geschreven voor mijn oma met wie ik een speciale band had, zelfs jaren later nog.

Rouwen mag! Zolang en zo hevig als je zelf wilt. Niks is slechter als verdriet en verlies wegstoppen... later zou het toch terug komen!

Tis n erg aangrijpend gedichtje, het zou me niet verbazen als je het met een traan op je gezicht geschreven hebt...

Cat

ps. je bent hier nog steeds altijd welkom, remember that... als je n keertje na school niks te doen heb, bel me. Ik ben tegenwoordig ook vaak overdag bereikbaar (dwz wij mogen bellen tijdens praktijklessen).