Kut voelen omdat je denkt dat je je kut voelt
 

yoohw peeps, ... :)

soms heb ik wel eens van die dage, dat ik me kut voel, althans, ... ik denk dat ik me kut voel, en omdat ik daar dan zo sterk in geloof, voel ik me ook vrij beroerd, terwijl er eigenlijk helemaal niks is om kut over te voelen. ik vroeg me af of er andere mense zijn die dit verschijnsel herkenne, en hoe die er dan meej omgaan. ik ben verder heel erg gelukkig, daar gaat het niet om, het is alleen zo raar soms, kan het niet verklare...

greets swidge

Dan heb je gewoon geen zin om vrolijk te doen?
Naja dat heb ik dan.. kweet niet of jij et ook hebt. ?

Ja dat heb ik soms ook wel, maar dan weet ik op zich wel hoe het komt.
Ik kan bijvoorbeeld alles voor elkaar hebben: op school gaat het goed, veel vrienden die me bellen en waarmee ik veel uitga en afspreek enzo, ik doe veel naast school en dat gaat erg goed en daar krijg je dan ook weer complimenten over... Dan zou je denken: Daar word je wel gelukkig van!
Maar ik heb vaak dat ik me uiterst kut voel en ondanks alle leuke feestjes enzo die ik heb daar gewoon niet heen wil omdat ik me kut voel. Maar dat is dan omdat ik mezelf te dik vind (en ben het ook) en me dan niet wil/durf te vertonen ofzo....dan wil ik de deur gewoon niet uit en door niemand gezien worden. Ook al heeft niemand er last van en ben ik er nog nooit mee gepest of whatever. Dan voel ik me dus heel kut, terwijl op zich alles goed gaat.

In wat voor situaties heb jij het?

Nou.. misschien kan je je niet altijd gelukkig kan voelen.
Dat je gewoon om de zo veel tijd een baal dag moet hebben.
Of je vind je leven saai, en word verdrietig van je lege bestaan.
hangt misschien ook wel een beetje samen met puberteit

jah Tesswashere, ik snap je wel een beetje, en kan me heel erg vinden in jouw stukje tekst, ... ik zelf ga ook veel uit met vrienden en vriendinnen, maar leef ook in een grote onzekerheid soms, en heb het vaak wanneer ik juist leuke dinge gedaan heb, en achteraf ga ik dan twijfelen aan mezelf, misschien ook wel beetje door mn handicap enzo, maar net als dat jij denkt dat je te dik bent; ik heb er meestal meer last van dan mn vrienden.

Bij mij was het eerst zo dat ik me k*t moest voelen, m'n leven was min of meer één grote chaos.
Op de één of andere manier heeft een meisje van het internet mij verteld over wat haar allemaal dwars zat, en wat ze er 'tegen' deed. Dat vond ik verschrikkelijk om te horen. Ben toen heel vaak met haar gaan chatten, op die manier leerde ik geleidelijk aan om m'n problemen opzij, of misschien wel helemaal weg te schuiven.
Het deed mij in iedergeval heel veel goed haar te leren kennen (via het internet...)

-bck-

hey lieverd...
je weet dat wij(dus je vrienden:p) je accepteren zoals je bent...ook al ben je dik/dun/groen/paars/klein/groot...uiterlijk boeit nie...je moet niet zo aan jezelf twijfele...weet je zelf ook wel heh...kuzzzieeeee

haha okeej my, ... jij zegt 't, een beetje onzeker zijn is denk ik wel gezond soms, als ik zeg dat jij er leuk uitziet geloof je me ook niet haha, best wel hypocriet dit :p

jah oke, maar weet je wat et is, jij zegt vaak genoeg over jezelf ik mag er best wezen...ik weet nie maar op de een of andere manier kan ik dat nie zeggen over mezelf...maar dat heeft nix met innerlijk of gedrag te maken:s huh laat maar snap mezelf al nie eens meer:s

haha, najaah anyway, ... ben dit forumpje begonne omdat ik het raar is dat soms ik me kut voel, terwijl alles eigenlijk heel erg goed is, alleen omdat ik t zo denk, en dat twijfele aan me zelf, ja ik ben toch een beetje vaag persoon vind ik zelf, daarom weet je! maar dat is niet erg, soms wel erg confusing, en dat weet jij als geen ander denk ik toch? :P

Ik noem dat meestal ochtendhumeur.. of gewoon chagrijnig..