Wat als iedereen net zo goed zonder je kan leven
 

Als iedereen in je omgeving net zo goed zonder jou kan leven als met je... Is het dan slecht om zelfmoord te plegen?

Als het niemand iets uitmaakt wat je deed, of je jezelf naar de klote helpt of niet, waarom zou zelfmoord dan verkeerd zijn?

Zelfmoord is in mijn ogen nooit verkeerd of slecht, als jijzelf zelfmoord de goeie beslissing vindt en voor jou zelfmoord de enige uitweg lijkt, wie ben ik dan om jou tegen te houden.

Maar de kunst van het leven is om er het beste van te maken, om uit te kijken naar mooie momenten, om met teugen te genieten, om ookal voel je je niet aanvaard, te kunnen genieten van kleine dingen en te hopen dat het ooit beter wordt.

Als het niemand uitmaakt of je leeft, waarom leef je dan niet gewoon door? Wil je aandacht door te sterven? Dat veranderd de situatie niet, behalve voorjezelf.

Mensen in een dip moeten zich niet zo aanstellen. Mensen met een geestesziekte moeten dringend hulp hebben.

Denk je niet dat dit in sommige gevallen zeer pijnlijk kan zijn? Er zijn nu eenmaal mensen die zich niet aanvaard voelen en die daar moeilijk mee kunnen leven. Elk mens heeft nu eenmaal liefde van de ander nodig..
Als iemand werkelijk zelfmoord pleegt gaat het volgens mij helemaal niet om dat woord aandacht, maar om een uitweg willen, die voor hem/haar de verlossing lijkt.

Inderdaad. Maar dan hebben ze hulp nodig. En wat is de reden waarom ze zich zo voelen als ze niet geestesziek zijn of aan een depressie lijden? Waarschijnlijk hun omgeving.

Als ze het echt willen dan lukt het ze. Maar ik zette er een vraagteken achter. Zoals je ziet.

door zelfmoord te plegen kweek je (geloof ik) schuldgevoelens en ik geloof niet dat dat de bedoeling is...

mensen in een dip stellen zich volgens mij niet aan. op zo'n moment voel je je gewoon kut en wat er nog allemaal bijkomt. iemand in een dip voelt zich hetzelfde als iemand met een depressie, alleen blijft die dip niet duren. dus, volgens mij heeft het in elk geval daar niets mee te maken.


zelf vind ik zelfmoord nooit zwak of verkeerd. als het voor jou de enige uitweg is, waarom dan niet?! moest het niemand iets uitmaken of je nu leeft of niet, of je er nu bent of niet, dan zou ik inderdaad ook wel aan zelfmoord denken. maar, ook al heb jij de indruk dat er niemand om geeft, ik weet zeker dat veel mensen wel om je geven! het blijft natuurlijk jou beslissing, maar die mensen blijven dan toch met een schuldgevoel achter denk ik...

Een dip is wel degelijk iets anders dan een depressie. Een persoon in een dip kun je gedeprimeerd noemen MAAR NIET depressief!

Met aanstellen ben ik cru, maar ik wil zeggen dat die toestand meer een vorm van zelfmedelijden is.

ja, ik weet ook wel dat je iemand met een dip niet depressief kan noemen, maar het is wel zo, dat die persoon hetzelfde denkt.
ik wil niet bot doen of zo, maar ik weet wel waarover ik spreek. uit je reactie lijd ik af dat jij ook wel weet waar je het over hebt. sorry dat ik het verkeerd schreef (het was helemaal niet mijn bedoeling het zo te laten voerkomen)

Wat is het belang van hetzelfde denken als zij het anders ervaren?

het belang ervan is, dat als je hetzelfde denkt, je dus dezelfde ideeën hebt (zelfmoord bv). je ervaart het dan wel anders, maar het komt toch op hetzelfde neer?! of zie ik nu echt alles verkeerd?????

Dezelfde ideeën maar andere emoties en een andere situatie.

Dat ze beiden zelfmoord willen plegen is wat ze beiden willen maar wat is de aanleiding daartoe? Een meisje die depressief is en een gedeprimeerd persoon behandel je niet op dezelfde wijze! Tenslotte krijgen mensen die leiden aan een depressie medicijnen.

oh... nja, was ik dus duidelijk beetje verkeerd, sorry!

ik heb zelf een depressie gehad, maar kreeg geen medicijnen. en dipjes heb ik ook heel vaak en toch werd/word ik op dezelfde manier behandelt. misschien dat het daardoor is dat ik een ander idee hierover had?!

Normaal gesproken krijg je antidepressieve medicijnen en therapie.

Hoe is het over gegaan zonder medicijnen? Waarom kreeg je eigenlijk geen medicijnen?

Symptomen zijn wel hetzelfde. Bij een depressie is er niet vaak een psychische oorzaak, vandaar de medicijnen.

ik heb geen therapie gekregen, wel heb ik kalmeringspillen gekregen op basis van kruiden.
waarom ik eigenlijk verder geen medicijnen heb gekregen weet ik ook niet.
met heel veel hulp van leerkrachten op school en een vriendin die ook al een depresie gehad heeft ben ik er door gekomen. het blijft mij ook een raadsel hoe...
nu heb ik ook weer dezelfde gedachten en "symptonen" als toen en ik ben bang dat ik terug zal hervallen.

Je weet nog steeds niet wat de oorzaak is ervan? Het is dus niet psychisch? Dan zou ik maar naar een dokter gaan.

nee, de oorzaak ken ik nog steeds niet. ik ben al naar de dokter geweest, maar ook zij kan niet onmiddelijk een oorzaak vinden.

een deel is psychisch, het andere deel niet.

Betere dokter. Of een psychiater. Je zult toch aan de medicijnen moeten als je depressief blijft. En therapie.

dan zal het best eens tijd worden, serieuse hulp te zoeken zeker?!

In de tijd van de oude Grieken was er een stroming (ben even de naam tijd) die inderdaad vond dat je zelfmoord mocht plegen als je niks meer voor anderen betekende en de mensen net zo goed zonder je konden.

Er zat wel een dikke maar aan vast: het komt amper voor dat iedereen zonder je kan, je bent altijd wel belangrijk voor mensen. Vrienden, zelfs vage kennisen zouden je niet kunnen missen en veel lijden onder je zelfmoord. En dat was nou weer iets wat niet mocht, want dan dupeerde jij met je zelfmoord andere mensen.

Zo denk ik er ook over :)

Je kan niet zelf beoordelen of iemand je wel of niet nodig heeft..
Hm ff vraagje je bent toch fabian?

Zelfmoord kan ook vervelend zijn. Je zult maar machinist zijn. Dan maak je het wel een paar keer mee tijdens je loopbaan. Resultaat? Vertragingen, rode vlekken overal, trauma's bij machinisten.

Ik had ook een tijdje dat ik mij overbodig voelde. Ik voel het nog steeds al maak ik wel lol, maar die lol relativeer ik na een tijdje. Ik heb gewoon geen zin in moeite te doen om een pistool te kopen, of te springen. Ik maak er gewoon het beste van :p

Eigenlijk vind ik ieder mens overbodig. De aarde kan wel zonder jou. Hoogstens emoties weerhouden je van zelfmoord. (Of die van anderen.) Nu kun je de daad bij het woord voegen maar daar kom je niet verder bij. Men blijft vrolijk doorconsumeren.

REIE

Ja, klopt... Ik zie net dat ik jouw e-mail adres niet meer op m'n MSN-lijst had staan (had een tijdje terug me hele lijst gewist...) maar je staat er nu weer op :):):)

Hehe en dan voel JIJ je niet meer nodig?
nee grapje hoor :)
Maarre.. bedankt ;)

Maar de eindconclusie hier is dus: als niemand je meer nodig heeft en niemand om je geeft 'mag' je zelfmoord plegen...?

'nodig' heeft? Klinkt ook hard.

Maar dan kunnen we hem ook zo stellen:

Als niemand meer om je geeft en je nodig heeft, mag ik je dan vermoorden?

Moord blijft altijd strafbaar, omdat het dan niet mijn keuze is... Tenzij ik jou vraag me te vermoorden.

Volgens mij vroeg ik ook om toestemming. Zie je die vraagteken en de woorden 'mag ik'?

Van mij mag je.

Voor jezelf zou het verkeerd zijn.

Je leeft voor jezelf. Je kan je leven net zo vormen als je zelf wil. Je kan ook proberen ervoor te zorgen dat mensen niet zonder je kunnen leven. Als dat niet lukt heb je altijd jezelf nog, en kan je proberen om met je zelf gelukkig te worden. Als dat lukt, ben je misschien zover dat je ook met anderen gelukkig kunt worden.

Je denkt nu misschien wel dat niemand het erg zou vinden als je dood gaat, maar als je echt zelfmoord pleegt, kan het zijn dat mensen beseffen dat ze je verkeerd behandeld hebben, en spijt krijgen.
Vertel je ouders bijvoorbeeld eens hoe je je voelt.

Moeilijk...

Dit onderwerp gaat trouwens niet over mij persoonlijk, maar in het algemeen!

Ow, ok.

Maar in het algemeen dan, ook al hebben je ouders totaal geen interesse voor je, misschien kan je het dan toch vertellen. Misschien luisteren ze dan nog steeds niet, dan is het hun zorg, jij hebt gedaan wat je kon.

Ik denk dat zelfmoord niet per se iets slechts is. Er bestaat simpelweg geen goed of kwaad. Dat ligt aan eigen opvattingen van de persoon in kwestie. Het geen de ene persoon als het goede ziet, ziet de ander als het kwaad.

mee eens, zie het leven als een cadeautje.. Ik denk zeker wel dat goed en kwaad bestaat, maar het duikt op in verschillende vormen, en is dus niet altijd even duidelijk