Struilhuik ;-)
 

Graag jouw mening hierover!

Anderen mogen ook, maar Struilhuik sowieso ;)

Ik heb eigenlijk nooit gedacht over de mogelijkheid dat trauma een DNA-wijziging kan triggeren die je doorgeeft aan nageslacht. Interessant. In dat opzicht is voor mij je eerdere opmerking, waar mijn nekharen (nog steeds) van overeind gaan staan, beter te plaatsen.

Waarom het nog steeds voor wrijving zorgt, zeggen dat 't "in je DNA zit": omdat je niet in de situatie zit waarin het trauma wordt veroorzaakt. Er is alleen een residu. Dat residu is voor mij niet zo heel anders dan iemand die geboren wordt met een paar goede spikes in het autistische spectrum en daar mee om moet leren gaan, of iemand die pech heeft met aanleg voor schizofrenie.

Geen idee of dit is waar je op zat te wachten als 't gaat om "meningkjes", maar ik vind het wel prettig om hierover in good spirit van gedachten te wisselen. Ik vind het een lastig onderwerp, omdat ik empathie noodzakelijk acht, en ik daar niet altijd goed in ben.

kwark snuiven

Ja het schijnt dus niet perse "puur in je DNA" te zitten, maar is het meer epigenetica, dus dit kan je overdragen aan je nakomelingen, maar het kan ook reversibel zijn, dus dat de "schade" later niet meer aanwezig is. Ik had vóór mijn opmerking dit nog niet gezien en was het dus een gevoel voor me. Ik vind het ook interessant, want misschien verklaart het iets in mij.

Ben eigenlijk ook wel benieuwd naar Ertur zijn mening. :o

Ik denk wel dat iemand die een trauma heeft, er het beste aan doet om daar mee aan te slag te gaan en dat te verwerken dan wel een plek te geven, of in ieder geval op zoek gaat (met hulp) natuurlijk hoe je met heftige reacties omgaat, voordat je denkt aan voortplanten. (y)

Overigens is bij mij het trauma "actiever" doorgegeven. Dat kan er ook mee te maken hebben dat ik er best heftig op kan reageren. En verder lijk ik op de persoon die het oorspronkelijke trauma heeft meegemaakt, ik heb karaktertrekken die alleen hij heeft en niemand anders in onze familie, maar dat kan ook jarenlange introspectie zijn geweest en heb ik mezelf dat ook wel zo aangeleerd. :o

Doet me de denken aan celbiologie en epigenitica. Wij kregen in het boek/les het voorbeeld van hongersnood en dat dat wijzigingen meebrengt tot generaties later.
Of trauma's in de kindertijd en dopamine.

Wel boeiend allemoal

Al deze details zijn nieuw voor mij. Fijne informatie!

(y)

Ok, nu stop ik. :o

Wisten jullie trouwens dat boomers zo kut zijn omdat er vroeger lood in de benzine zat? Groetjes.

Ok

Struilhuikje, je ontkomt er niet aan, iemand heeft recent een boek over zijn leven (beïnvloed door de geschiedenis van zijn familie) geschreven ;)

Wie dan?

Overigens wil ik er ook niet aan ontkomen hoor, ik neem het serieus en ter harte. Voor mij was het nieuwe materie, wat je aanreikte, en interessant ook.

Ook mijn Holocaust van Maurits de Bruijn (y)