Te depri voor een relatie?
 

Kan het zijn dat je te depri voor een relatie bent?

Ik merk bij mezelf dat ik niemand echt kan vertrouwen en bij het geringste ding alweer de bui zie hangen. Bij veel dingen heb ik dat, maar goed :s

Het lijkt wel alsof ik elke tel wacht op het moment teleurgesteld te worden en ik weet niet hoe ik dit ooit te boven kom. Niemand gaat echt voor me, niemand die ooit gek op me was, gewoon niks. Ik voel me net een medelijden-gevalletje, dus dat meiden alleen zeggen me aardig en leuk te vinden om mij te helpen, maar het niet echt menen.

En elke keer dat ik erachter kom weer eens gelijk te hebben in mijn vermoedens, zak ik verder de grond in :s

Ook ren ik ervoor weg, dat is misschien nog het ergste. Ik hou het niet vol. Wanneer ik begin te twijfelen, kruip ik gelijk weer weg in mijn schulp en onderdruk ik mijn gevoelens. Ik vertel mezelf dan zaken als "dit is het niet waard" vaak met als gevolg dat ik de personen die ik juist leuk vind helemaal wegsluit uit mijn leven.

Bah, ben ik gewoon te depri om relaties aan te gaan? Het lukt me ook maar moeilijk vriendschappen te onderhouden, omdat ik snel het idee heb dat anderen me toch niet aardig vinden.

Groeten,
Hermes

Het komt mij heel erg bekend voor, niet echt iets om trots op te zijn. Zelf heb ik enige meisjes leren kennen via het internet die mij een goed gevoel geven over mezelf. Maar of ze het allen zo oprecht menen is maar moeilijk te geloven. Zelfacceptatie hoort daar ook weer bij, soms lijkt het even goed te gaan. Daarna stort ik weer in een diep dal, zo gaat het altijd bij mij.

dat kan, te depri voor een relatie. want daar lijdt je partner vaak ook onder.

k heb het beiden: als k geen relatie heb, voel ik me kut. maar als k een vriend heb, ben ik onzeker. en dat loopt vaak ook in het honderd.

maar k denk eerlijk gezegd dat, zodra ik de juiste jongen heb gevonden, dat dat vanzelf wel goed komt.

Komt me heel bekend voor. :(
Maar de volgende keer moet je er gewoon voor gaan denk ik.
Van fouten leer je, tuurlijk kunnen er weleens vervelende dingen gebeuren en kunnen mensen je bedriegen. Maar geloof me, soms zie je dat écht niet vantevoren.
Ik weet nu ff nix beters te zeggen, maar iig heb ik het dus ook en ik heb bedacht dat ik gewoon bij de dag moet gaan leven.
Niet denken van "zal hij me over een half jaar gigantisch lullig dumpen?"... want alleen al door daar aan te denken verhoog je de kans dat dat gebeurt.

Hm, daar geloof ik zelf niet zo in. Ik bedoel, hij kan je wel elke dag vertellen hoe leuk je bent...maarals je je zelf niet leuk vind dan schiet je er nog niet veel mee op, of wel?

ja maar het is niet zo dat ik een minderwaardigheids complex heb ofzo. ik ben gewoon bang dat hij het over een week uitmaakt terwijl hij nu zegt dat ie van me houdt. het is moeilijk uit te leggen. dat heb ik al een tijdje, en daar kan hij me niet vanaf helpen, dat moet ik zelf doen. maar ik denk niet dat dat me zal lukken als ik vrijgezel blijf. tja, of wel. ik weet t ook niet :confused:

Ja het kan zeker, en eigenlijk zoals eerder gezegd, moet je beginnen met zelfacceptatie vooraleer je iemand kan beminnen. En ik geloof dat als je depri bent, je jezelf niet accepteert. Zeker niet constant negatief over jezelf denken, dan boor je jezelf de grond in en anderen merken ook wel als je jezelf isoleert in je zelfmedelijden.
Maar ik hoor ook wel dat er meisjes zijn die depressief zijn maar die toch een vriend hebben die ze daarin steunen, of omgekeerd. Of een depri persoon en een opgewekt persoon die elkaar zowat aanvullen, hoewel ik me kan inbeelden dat het niet leuk moet zijn voor die ene persoon.

@ moenbase
Ik denk juist wel dat je in een (goeie) relatie meer zelfzeker wordt, dat je jezelf meer zult accepteren, door enkele lieve woorden van je vriend/in. Dus ookal vind je jezelf niet zo leuk, zoals ik enkele jaren terug - ik had een jongen ontmoet en hij heeft me helemaal veranderd in mijn denken, waardoor ik me dus totaal ander persoon voelde - het kan dus wel hoor, je moet er alleen open voor staan.

Precies dat heb ik dus ook.

Korte momenten waar alles even in orde lijkt, momenten waarin ik het gevoel krijg dat een meisje me in ieder geval leuk vind. Alleen jammer dat het zo kortstondig is en ik na enige tijd van alles achter haar ga zoeken :s

Dat is inderdaad ook een probleem. Ik wil niemand belasten met mijn gevoelens en als ik het dan toch doe, ben ik doodsbang diegene gelijk te verliezen.

Dat is erg moeilijk. Ik durf niet zomaar te zeggen dat ik stapelgek op iemand ben, ook omdat ik vrees de ander ermee af te schrikken. Als er een manier is om keihard gevloerd te worden, dan is dat het wel :/

Hoe kan ik mezelf accepteren zonder enige terugkoppeling? Ik ben gigantisch onzeker en als ik geen bewijs heb oid, blijf ik me rot voelen :s

Groeten,
Hermes

Je hoeft toch geen bewijs te hebben, je zelf accepteren begint bij jezelf hoor.

Hoi :)

Ja, maar als ik van dat waardeloze gevoel af wil, dan heb ik een bepaalde bevestiging nodig; iemand die me het gevoel geeft dat ik ook iets waard ben.

Er zelf in geloven lukt me niet zomaar, juist omdat ik die zekerheid niet heb.

Groeten,
Hermes

ja, idd. dit is ook een beetje het probleem dat ik heb. geef te snel op, of hou me een beetje afzijdig omdat ik niet zeker ben van mezelf. ga snel twijfelen over dingen, loop alles honderden verschillende malen door in mijn hoofd, met honderden verschillende dingen die fout kunnen gaan. daar word je niet echt vrolijk van. :(

gellukig heb ik nu een vriendin die meer doorzettingsvermogen heeft dan ik :)

dankzij haar ben ik wat zekerder van mezelf, en dat voelt ook prettig. :cool:

Ik geloof niet dat hij je veranderde. Het zou wel kunnen dat hij je heeft geholpen met anders te leren denken.
Een beter begin, begint bij jezelf.
Daarom denk ik niet dat anderen je kunnen veranderen als je er zelf niet open voor staat.

Maar als je een relatie hebt, en je denkt altijd bijvoorbaat al dat het mis zál gaan, dan heeft dat toch te maken met jou manier van denken. Dát moet dan aangepast worden wil je de relatie behouden.
Zelf denk ik dat je moet accepteren dat hij voor jou heeft gekozen, voor het meisje, dat leuke, aantrekkelijke [in elk opzicht], interessante, lieve meisje.

"Livin' on the edge, you can't help yourself no more" lalala

Is there someone who can help me?

Er heeft hier iemand een beetje veel Aerosmith geluisterd geloof ik ;)
Vanwaar dit upje?

I keep thinking about you :o

Hey, ik heb net iets over narcisme gelezen .. je hebt ws. gelijk, ik ben teveel met mezelf bezig :o (had haast volle score op verborgen narcisme)

Ik had idd geen oog voor jouw gevoelens :S

gooooh

Ik heb geen excuus voor mijn woorden. Vergeef me.

Ook vanochtend weer, met mijn "uit het systeem krijgen" .. dat is gewoon stom van me. Daar was ik alweer met mezelf bezig en dacht ik niet aan jouw gevoelens.

Ik wil je echt niet kwijt. Dat ik de laatste dagen offline was, kwam ook omdat ik probeerde 'dingen een beetje te laten rusten', maar je had me elk moment kunnen smsen..

Daarnaast begrijp ik dat ik me aanstel. Ik zoek er teveel achter als jij eens niet online bent, vat dingen heel persoonlijk op, terwijl dat niet hoeft. Sorry voor dat..

Ik denk dat iedereen mijn gedachtes wel eens heeft. Jij zal ook vaak genoeg denken "ik ben te lief voor hem, eigenlijk zou ik hem gewoon moeten vergeten, de eikel", maar je zou het me niet zeggen. Ik ben alleen zo stom met mezelf bezig te zijn waar anderen het kunnen lezen .. het is pure frustratie (net als een kind dat zijn vader dood wil hebben, omdat hij niet buiten spelen mag - terwijl het toch veel van hem houdt en dit niet meent).

Het is idd mijn probleem.

Tsja, weet verder ff niet meer wat te zeggen, alleen dat het me spijt en dat ik voortaan proberen zal meer rekening te houden met jouw gevoelens en die van anderen, voordat ik me uit :/

Dat herken ik wel. Te depresief om een vriendin te krijgen en te zwak om er zonder liefde in je eentje verandering in te brengen.

Naja, je krijgt wat je verdient zullen we maar zeggen.

:) Ohhh, dus daarom is dit topic ge-upt ;)