Nou jongelui vertel eens, wat heb je altijd al van een 38 jarige willen weten?
 

:o

Waar komen baby's vandaan?

[serious]

Uhhhhhhh, hoe voelt het om volwassen te zijn

Wat had je verwacht wat zou veranderen als je ouder werd, maar bleef onveranderd?

Wat een goeie vraag :cool: Wat een kutvraag :cool: (y)

HAH! Ik denk dat volwassen zijn zoals de meeste mensen volwassen zijn bedoelen echt fucking kut is. Dan is de verwachting dat je ieder weekend "iets gaat doen", of open bent voor business. en patronen hebt en een nette voortuin en ugh. Allemaal dingen waar je je beter niet druk om kan maken.

Het makkelijke aan wel die patronen hebben, ook al is het dan in beperkte mate, is dat het een bepaalde mate van regelmaat brengt. Daar heb ik denk ik een balans in gevonden door nog steeds te kunnen zeggen dat Dinoriders echt wel vet was, terwijl dat ook vroeger not done was. Als kind is het leven onvoorspelbaarder en je hebt ook nog eens weinig ervaring met al die dingen, dat maakt het denk ik moeilijker om jullie te zijn dan om nu een grotemens te zijn.

Trouwens, ik ben ook financieel helemaal onafhankelijk, dat maakt het ook allemaal een stuk makkelijker weet ik uit de periode dat ik dat niet was.

Kan je daar wat mee? :o

Ik ben wel benieuwd wat de take van andere volwassenen daarop is :o Little Phoebe, Macrador, Not for Sale, betercore om zo even een doorsnee te nemen.

zeker

Wat vond je van de jaren 90?

Ik vond ze afwisselend heel leuk en heel kut. Denk redelijk gemiddeld voor een puber. Ik was erg content met de technologische vooruitgang die er destijds gemaakt werd. Want die ging destijds harder dan nu, helemaal ten opzichte van de software die we gebruiken.

Het is de tijd waarin ik mijn kennis over treinen en modelbouw grotendeels heb opgedaan, en in het organiseren van zeer grote shows met tienduizenden bezoekers (modeltreinshows). Mijn achternaam was synoniem met zeer specifieke modelbouwkwaliteiten en een bepaalde vereniging waar ik bestuurslid van was.

Het was ook het decennium waarin ik stopte met school. Ook een goede keus geweest. Afscheid van m'n twee beste vrienden.

Grunge :lief: Happy Hardcore :lief::lief: :kots: :D TMF Chat, Radio 538 Chat, mijn eerste meetings. Inbellen.... Zelf hardware ontwerpen en in elkaar solderen die je dan op de COM-poort aansluit via een een schuifregister tot 255 apparaten kan schakelen tegelijkertijd middels een simpel BASIC programma. Dat tot vijftien jaar later nog gebruikt werd door een vriend van m'n vader om bepaalde schakelingen op z'n modelbaan (vliegende vogels, dag/nacht-ritme) op te laten verlopen.

En zoveel fappen.

Hoe was het om uit huis te gaan? In wat voor woning ben je toen gaan wonen?

Je verveelt je he, plok? :')

Hoe is het om aan de verkeerde kant van de 30 te zijn, en niet meer in de jongerencategorie te passen? Ik kijk niet uit naar het moment dat ik in enquêtes niet meer de leeftijdsoptie 21-35 kan aanvinken. :'(

Ik ben nog steeds een klein kindje eigenlijk. Maar wel een slim kindje denk ik. (y)

Maar ben blij dat ik het opgroeien achter de rug heb, eigenlijk, nu zit ik in de fase van ontwikkeling en dat is ook wel awesome.

Ik verveel me dus oprecht nooit.

Mja, eigenlijk zijn heel veel van de stereotypes wel waar dat je het echt heel prettig vindt om op tijd naar bed te gaan en dat je niet per se het huis uit hoeft enzo. Een feestje kijk je naar uit als het 's middags is zodat je er eventueel voor kan kiezen om op tijd naar huis te gaan. En als het superleuk is kan je altijd nog lang blijven. Tien jaar geleden zat ik op zondagavond standaard eigenlijk wel in kroeg als ik niet een dusdanig kater van het weekend had dat er helemaal niet veel gedaan werd...

Ik drink bijna helemaal niet meer, omdat m'n koppijn de dag erna echt niet te harden is. :')
Ik ben over een maandje alweer 35, maar zo volwassen voel ik me niet. Zeker niet als ik me met m'n vrienden vergelijk die allemaal een topbaan, een koophuis en koters hebben. Ik ben nog steeds van m'n ouders afhankelijk en woon in een tijdelijk krot. :herp:

@@@@@

En ik ben nog kind. Lekker pûh!!1

Geniet ervan, Destruct. Ik kan je wel zeggen dat hoe ouder ik word, hoe meer ik weet wie ik ben en hoe meer schijt ik heb aan de mening van anderen. Niet op de manier dat ik vervelend ga doen tegen mensen, maar ik schaam me niet voor wie ik ben.

Yeah precies.

Hoe komt het dat de buitenste elementen van de Melkweg even snel rond de kern draaien als de binnenste? Als mogelijke oorzaken worden de donkere materie en een gewijzigde dynamica van Newton voorgesteld. Welke theorie is de juiste, als er al een juiste is?

Waarom ben je nooit volwassen geworden in je brein?

hoe eigenaardig

Niet anders dan toen ik een puber was. Als in: Het is niet zo dat er op een dag een knop omgaat en je je dan ineens "volwassen" voelt. Ik vind het makkelijker om mezelf te zijn, dat is écht een heel groot verschil. Ik heb hele lang het gevoel gehad dat ik moest vechten om mezelf te zijn. Tegen iedereen. Niet omdat zij dat van me vroegen maar omdat ik mijn eigen plaats niet kon vinden bij anderen. Inmiddels realiseer ik me dat het niet van anderen afhankelijk is wat mijn plaats is. Ik bepaal zelf wie ik ben en wat ik wel en niet wil zijn. En anderen hebben daar weinig mee van doen.

Ik wil hier echt nog heel veel meer over zeggen maar dat zal ik jullie besparen :herp:

TOen ik jong was dacht ik altijd dat ALLE VOLWASSEN ALTIJD AL HUN SHIT op orde hebben. Ik kan je zeggen uit ervaring zeggen dat dat niet zo is :herp:

Ben ik niet volwassen? :'(

Ik ben meteen gaan samenwonen met Jos, in zijn appartement. Dat was fijn en goed, maar ik kan iedereen aanraden om eerst op jezelf te gaan. Ga een tijd alleen (of in een studentenhuis) wonen - ik denk dat dat goed is voor ieders ontwikkeling en als ik het opnieuw zou moeten doen, zou ik dat misschien wel anders doen. Wil niet zeggen dat ik er spijt van heb, want ik vind spijt een raar iets.

Zijn er dingen die je mist van het kind of puber zijn?

Heel eerlijk gezegd niet :o Ik vond puber-zijn moeilijk en vermoeiend en niet fijn. Ik had nauwelijks vrienden (daar ook geen behoefte aan) en was depressief. Een psych heeft me daar wel bij geholpen, maar ik vond leven an sich gewoon oprecht niet zo leuk. Ook niet per sé stom, maar zeker niet leuk. Volwassen zijn is soms ingewikkeld (want verantwoordelijkheden e.d.), maar eigen keuzes maken en zeker zijn van wie ik ben en me daar niet meer voor schamen en controle hebben over wat wel en niet binnenkomt en zo - ik zou dat voor gene goud willen missen en dat heb je als puber zijn toch minder.

Ja dat van die shit op orde hebben is zo hard waar :o En op zoveel fucking fronten ook :D

Ja dat vind ik ook wel eigenaardig.
Ik vind het altijd zo irritant als ik zie dat volwassen mensen denken dat ze volwassen zijn geworden. Terwijl ze in hun hoofd duidelijk nog een kind zijn, of een puber.

Over volwassen zijn:
Ik ben er niet mega goed in volgens mij, ik heb ook niet al mijn shit op orde en heb most of the time niet echt een idee wat ik aan het doen ben qua grote beslilssingen en keuzes. Maar de basis is nu ok.

Daarbij: ik heb veeeeeel te lang van mezelf gedacht dat ik in het standaard volwassene plaatje moest passen (wat achteraf gezien niet bestaat ws.). Ik wil geen kinderen, ik zal ws nooit een huis kopen en ik heb geen rijbewijs en ook geen "echt" diploma.

Ik heb een fijne baan, waarmee ik mezelf kan onderhouden en ben gelukkig met minder geld dan de meeste mensen. Ik werk 20 uur in de week omdat ik weet van mezelf dat ik daar het gelukkigst van wordt en ook het meeste uit mezelf kan halen. Ik ben niet mega sociaal, ik hou niet van uitgaan, of netwerken. Ik heb niet heel veel vrienden en die ik heb zie ik niet heel vaak. Dat vind ik prima, prettig zelfs, want zo steek ik in elkaar.

En dat is allemaal gewoon ok (y)

Ik vind het nog steeds zo raar om gezien te worden als een volwassene. Ik bedoel, ik weet wel dat ik volwassen ben, maar ik voel me gewoon nog 17 :D

That's the spirit!

Jaren geleden bracht een vriend van de middelbare school me naar huis in de auto. Ik weet nog dat ik het heel bizar vond om hem te zien rijden, ondanks dat we toen al in de 20 waren.

Oh, en ja, volwassenen weten ook niet wat ze doen, ben ik achter. Ik vind mezelf niet een echte volwassene, want mijn huis is een bij elkaar geraapt zooitje van meubels en spullen die ik gekregen heb, ik verdien helaas nog steeds geen big bucks, ik heb en hoef geen kinderen, ik heb geen partner, ik zie mezelf geen huis kopen. Ik doe ook maar wat.

De oudste van mijn zus is 2,5 en ik vind het zo'n gek idee dat zij moeder is. En omg, ik ben zwanger van de tweede maar eh. Hoe dan. (oke ik weet wel hoe dan maar moeders zijn van die mensen die het voor elkaar hebben en hun leven op orde hebben en Dingen Weten en zo. Ik doe maar wat).

Oké ik doe ook niet maar wat want ik kan echt wel uitleggen waarom ik wat doe en waarom ik iets wel of niet belangrijk vind.
MAAR die keuzes maak ik ook maar op basis van wat ik denk dat goed is. En ik weet niet of het goed is. Ik denk dat ikd aar pas over lange tijd achter kom omdat je soms dingen gewoon achteraf pas helder kunt zien. Wat ik wel heb geleerd heb is dat keuzes niet definitief zijn. Ik bedoel, kindjes krijgen is vrij definitief. Maar voor de rest.... Je kunt overal op terug komen. Als we over 5 jaar denken dat we toch terug moeten naar Enschede, is dat bespreekbaar. Als ik morgen verliefd word op de buurvrouw, is dat bespreekbaar. Als ik niet meer getrouwd wil zijn, is dat bespreekbaar. Als dit huis me niet (meer) bevalt, is dat bespreekbaar. Ik ben over het algemeen niet meer bang voor gezichtsverlies of zo. De mensen die ik om me heen heb verzameld, zijn over het algemeen mensen met wie Alles bespreekbaar is, waardoor geen enkele keuze definitief hoeft te zijn. En niet omdat ik dat niet wil - ik bedoel - getrouwd zijn met Jos bevalt prima - maar omdat het definitieve karakter dat mijn ouders soms aan keuzes gaven heel benauwend was.

Als 35-jarige, slik, kan ik vertellen dat ik ouder worden best leuk vind. Ik weet steeds meer wie ik ben en waar ik voor wil gaan.
Ik herken mezelf erg in de verhalen van LP, Caro en Regenboog.
Ik ben op mijn 22e het huis uit gegaan, naar de andere kant van het land verhuisd en dat heeft me goed gedaan.
Ik heb een grote-mensen-baan, maar nog altijd geen grote-mensen-leven. Ik heb veel vrienden die huisje, boompje beestje hebben, maar ook vrienden die net als ik bewust kiezen voor geen kinderen en te genieten van onze eigen vrijheid.
Ik was een onzeker pubertje, zat niet lekker in mijn vel, tegenwoordig ben ik wel blij met wie ik ben :y

Frikandelletjes op je borstjes!

Sssst, ik had al verbeterd :ghe:

;) Ik heb mijn reactie aangepast.

Hoe precies?

Trouwens, één van de allerleukste dingen aan volwassen zijn is wel dat ik altijd eet waar ik zin in heb en dat ik nooit meer concessies doe: Ik eet niet wat ik niet lust. Ook niet bij anderen. Het is mijn bek en mijn smaakpapillen en ik ben degene die bepaalt wat daar in gaat.

Natuurlijk probeer ik wel alles :o Zo kwam ik er achter dat ik witlof en spruitjes op een bepaalde manier best okay vind :o

Same!

Ik probeer wel alleen dingen die ik wil proberen. Mijn ex zegt telkens dat ik dadels wel heel lekker zou vinden, en dat zal best, ik vind ze er gewoon niet appetijtelijk uit zien, om even een voorbeeld te noemen.

Maar ik ben ook een enorme zeikerd met eten en de meeste mensen die mij kennen hebben hier ook gewoon vrede mee gemaakt :o

Ik vind dadels altijd eerst een goed idee, net als bij mosselen, maar na 3 of 4 denk ik "hmm, nah" :herp:

De lekkerste dadels, vind ik, zijn die in spek gerold zijn en dan uit de oven!

Dadels in spek deden het verrassend goed bij mijn schoonfamilie. Ze kenden het niet. Sowieso is zo'n contrast altijd wel super. Hartig/zoet, krokant/zacht. Zowel in smaak als mondgevoel twee verschillende werelden, erg goed.

Het is 38-jarige

Nu kan ik de taalnazi uithangen

Er staan wel meer fouten in de titel.

*o*

Ik heb het hier vanmiddag nog met Jos over gehad, over dat het leven leuker is als volwassene. Hij mist z'n studententijd nog wel eens.

Hoe hebben jullie geleerd om te gaan met de verantwoordelijkheden die je krijgt toen je het huis uitging