moet je aan jezelf denken?
 

deze vraag spookt de laatste tijd een beetje door mijn hoofd. ik weet het antwoord (nog) niet en ik vroeg me af wat jullie ervan vinden.

is het beter om een leven te leiden waarin je je bijna altijd slecht zal voelen, maar waarin je andere mensen een beter leven kunt geven, dan een leven te leven te leiden waarin jij gelukkig bent, maar waarin je niks voor anderen kunt betekenen?

alvast bedankt :)

Hm is een moeilijke vraag...
Maar ik verkies het tweede. Eerst mezelf, dan de ander. Of ben ik nu een egoist als ik dat zeg? Nja, ik denk toch wel dat iedereen onbewust of niet eerst aan zichzelf denkt en erna openstaat voor de ander, beiden gaan zowat samen als je het openlijk bekijkt.

Ik leef egoistisch, maar wel in zekere mate...
Ik sta altijd vooraan in mn lijst van belangrijke personen, en ik doe niets wat mijzelf zwaar benadeeld ten goede van een ander..(onder normale omstandigheden..)
Maar ik benadeel geen anderen als ik voor mezelf wat doe..dat gaat me te ver..
Dit wil overigens niet zeggen dat ik nix voor anderen doe, want als et om kleinere dingen gaat wil ik best wel es iemand boven mezelf zetten...maar ik ga mezelf bijvoorbeld niet in een depressie werken zodat een ander daar beter van wordt ofsow...dat vind ik weer et tegenovergestelde van egoïsme..en dat moet helemáál niet...

Ik denk dat je het meest aan jezelf moet denken, maar zelf heb ik dat als ik anderen help, daar gelukkig van word (volgens mij heeft iedereen dat wel). Ik doe dus soms veel voor anderen en dan zou je misschien denken: die denkt niet aan zichzelf, maar dan denk ik juist wel aan mijzelf want daar word ik blij van. Je krijgt er bijvoorbeeld meer/betere vrienden van of anderen verrassen jou weer met iets leuks terug.

Ik heb een tijd (en doe het nu nog) anderen voor mezelf geplaatst. Ik kan het niemand echt aanraden, want je wordt er zelf niet altijd gelukkiger van.

Volgens mij doet iedereen alles voor zichzelf. Alleen als je alles voor jezelf doet, vindt iedereen (incl. jezelf) je een irritante egotripper. Dus doe je zo nu en dan ook iets voor een ander. En zoals Aristoteles zou zeggen: Je moet daarbij de gulden middenweg kiezen tussen twee ondeugden. Die middenweg is de deugd. Maar nu ik je post pas echt lees zie ik dat ik moet kiezen tussen één van de twee uitersten. Hè, ik houd niet van vraagstukken die toch nooit voorkomen :(. Maar ik zou kiezen voor mijn eigen geluk. Ik kan namelijk niet gelukkig zijn als mijn familie, vriendin etc. niet gelukkig zijn, dus door mijn eigen geluk te kiezen weet ik in ieder geval dat 't daarmee allemaal wel goed zal komen :D.

Voor jezelf natuurlijk...in dit voorbeeld toch, en ik kan je exact zeggen waarom...

Als je voor de anderen kiest maak je hun gelukkig, maar wat is het nut daarvan als je zelf niet gelukkig bent

Als je voor jezelf kiest ben je zelf gelukkig EN zijn de anderen waar je nix voor bent NIET noodzakelijk ongelukkig, ze kunnen ook gewoon neutraal, of zelfs heel gelukkig zijn

Het 2e vind ik dus stukken meer gecompenseerd alhoewel je in sommige situaties er niet verkeerd zou aan doen om naar de eerste mogelijkheid te grijpen...

hm.. ik bekijk het nu gewoon van dicht bij zeg maar, wat bij mij gebeurd, maar ik wil gewoon dat mijn vrienden het naar de zin hebben en gelukkig zijn, dat vind ik het belangrijkste

Ik ben best egoistisch maar ik zorg er wel voor dat ik niet ten koste van anderen leef. Je geeft iets aan de ander dat minder waard is dan wat jij van de ander wil, maar of meer waard is voor de ander dan datgene wat hij/zij aan jou geeft... Handig toch? Voor anderen leven lijkt me zinloos, want dan leven zij dus van jou. Ik ga altijd eerst uit van mezelf.

REIE

beide , misschien haha met vlagen aan jezelf denken en dan weer tijdje niet ofzow........um ik denk dat als het beter zou zijn dat men --> een ieder aan zichzelf denkt dat dan iedereen gelukkug moet zijn . iedereen denkt dan aan zigzelf :P
en umm...... en als iedereen voor een ander een leven leid om andere gelukkug te maken dan zou iedereen ongelukkig zijn . .. dus is misschien aan jezelf denken wel een beetje nodig. :)

Volgens mij moet je proberen een goed evenwicht tussen 1 en 2 te krijgen en bereik je ze appart niet.
Het leven bestaat nou eenmaal uit geven en nemen. (gaap) Als je niet geeft , ontvang je op een gegeven moment ook niet meer. en als je van iemand iets ontvangt , krijg je dan geen behoefte om ook aan diegene te geven??

ja precies !! je leeft niet alleen OF voor je zelf OF voor een ander. Als je zelf gelukkig bent betekend dat niet dat je anderen ongelukkig maakt.

Je kunt anderen niet echt helpen wanneer je niet aan jezelf denkt. Wat zijn zij er mee geholpen wanneer zij zien dat jij er aan kapot gaat alleen voor anderen te leven?
Je kunt beter laten zien dat je geweldig veel om jezelf geeft en heel goed voor jezelf zorgt...dan kunnen zij dat goede voorbeeld volgen. Plús dat jij je fijn en gezond voelt en anderen kunt helpen zonder jezelf daarmee op de laatste plaats te zetten.

(y)

Ik denk dat het de grote kunst is daar de gulden middenweg in te vinden. Dat is goed zijn voor anderen zonder jezelf te kort te doen.

Vraag: Moet je aan jezelf denken?

1) Aan wie zou je anders moeten denken?
2) Iemand anders doet het niet.

Ik bedoel hiermee dus niet dat ik een grote egotripper ben (misschien een kleine ;) ) die nooit aan anderen denkt, maar ik denk in de eerste plaats aan mezelf, vind ik trouwens ook een heel natuurlijke en logische reactie. Verder ga ik er van uit dat anderen ook zo redeneren, vandaar nummer 2.

Als iedereen aan zich zelf denkt, heeft niemand het slecht en hoeft ook niemand aan elkaar te denken...............

Maar ik denk overigens niet dat het zo in elkaar zit dat je hier tussen moet kiezen. Je kunt het beste het midden van de twee kiezen en op een gezonde manier aan jezelf denken, maar ondertussen ook aan anderen.

Als ik het goed begrijp moet je eigenlijk in eerst aan jezelf denken, want als het niet goed met jezelf gaat, kun je anderen ook niet goed helpen. Maar als je alleen aan jezelf denkt, dan zal er als jij hulp nodig hebt ook niemand voor jou zijn.

Je moet dus in eerste instantie aan jezelf denken, maar je omgeving zeker niet vergeten, want die is bijna net zo belangrijk.

Ok, bedankt voor jullie reacties, ik snap het nu. :)

helemaal mee eens. combineren, dat is het sleutolwoord van vandaag :)

Het wordt automatisch gecombineerd;

Als je eerst anderen helpt doe je dat omdat je dat belangrijker vind, dat vind je dan de betere manier van leven, en dus ben je dan gelukkiger dan als je die mensen niet helpt en aan jezelf denkt.

De vraag die misschien beter is, is "Wie zet je voorop, jezelf of anderen?"

Ik zet eerst anderen voorop, en daarna kom ik pas. Klinkt misschien vreemd, maar ik wil nogal eens de lasten van anderen overnemen omdat ik hun liever gelukkig zie dan mijzelf. Dit betekent dus niet dat ik niet aan mezelf denk, maar ik zal mezelf niet snel boven anderen plaatsen.

Quote van xten;
Ja, maar als iedereen aan elkaar denkt is iedereen ook gelukkig :rolleyes:

DENK AAN JEZELF!!! DUH!!!!! Het is pas egoïstisch als het TEN KOSTE gaat van andere mensen. Aan jezelf denken is hardstikke gezond en noodzakelijk. Sterker nog, het kan niet eens anders, aangezien altruïsme officieel is weerlegd. Als je namelijk anderen voorop zet doe je dat ook omdat je jezelf daar zogenaamd prettiger bij voelt. Hardstikke zonde, je leeft voor jezelf in eerste instantie, niet voor anderen. Niet dat het erg is om iets voor andere mensen te doen, maar onthoud dat je alles in eigen hand hebt. Andere mensen kunnen je ook niet verplichten om iets voor hen te doen wat je niet leuk vindt. De mensen zijn niet hoger dan jij, maar andersom ook niet. Het komt er dus op neer dat je lekker jezelf moet zijn en dat kan heel erg goed samen met sociaal opstellen naar anderen. Daar hoort ook stukje begrip bij. En als iedereen dat nou gewoon ff opbrengt is er ook geen oorlog meer!

don't think. just do what you got to do...

euh.......et kan OOK allebei tegelijk

DUH ;)

Doet iedereen het eerste, iedereen ongelukkig. Doet iedereen het tweede, iedereen gelukkig.

Lees 'The Selfish Gene' van Richard Dawkins, erg interessant en toevallig ook nog van toepassing.