alles, alles en nog veel meer
 

bloed moet binnen blijven
want ik kan niet zonder

ik hoef niet te weten
wat jullie ervan vinden

ik doe met mijn leven
net zo stom als ik zelf wil

maar zwijg en leef zelf maar
mijn handen jeuken van jouw stem

en van de stem die zingt
branden mijn ogen

adem ik ruimte in en
sla mijn vleugels uit tot

alles in elkaar valt en
de ruimte zich opent

en opent en opent en opent
alles en alles zich opent

OPEN

vrij?

Echt mooi. Puur. Prachtig. http://forum.scholieren.com/smile.gif

idd prachtig!

leuk gedaan vooral het einde, alleen het onderwerp is aangesneden om een wat minder prikkelende manier dan ik zou willen lezen

Mag ik even proberen te schetsen waar ik denk dat de inspiratie vandaan kwam?
Wel eigenlijk moet ik daarvoor mijn jas, muts, sjaal en wanten aandoen... en het toetsenbord naar buiten sleuren. Als het dan ijzelt op de bomen, en de wolken kleine vlokjes zaaien over hun kruinen, dan adem ik ruimte in... het gevoel van vrijheid door mijn longen, door mijn bloed... maar zijn wij ook vrij? Echte vrijheid ligt misschien alleen in de liefde. Of dit de gedachte achter deze poëzie raakt, dat weet ik niet. Maar ik ben dan maar een lezer, niet de dichtende Oneindiger die dit schreef http://forum.scholieren.com/smile.gif

Groetjes, Dreampoet
ps: de ruimte kan je letterlijk zien, de wolkjes die als adem verdwijnen, denk ik http://forum.scholieren.com/smile.gif