Ik voel mij verloren
 

Hoi iedereen,

Ik wil heel graag mijn hart luchten. Ik weet niet of iemand zich er in kan herkennen of tips heeft, ik hoop het wel.

Ik ben een vrouw van 23, ik werk en volg een opleiding. Helaas lukt het mij niet meer naar de lessen te gaan. Dit had ik vroeger ookal waardoor ik destijds ben gestopt. Ik ben te ongemakkelijk, durf geen vrienden te maken of met onbekende te praten. Door de manier van lesgeven heb ik namelijk maar 1 les met mijn eigen klas. Derest is met andere klassen waarvan ik al helemaal niemand ken.. daarnaast zijn de pauzes alleen doorkomen ook heftig voormij. Ik durf niet binnen ergens te zitten en ga dan buiten rondjes lopen.
Omdat het mij niet meer lukt ben ik al een paar weken thuis op de lesdagen. Naar stage ga ik wel en werken doe ik ook.

Ik wil stoppen want het lukt mij niet, ik durf niet. Maar ik ben dan zo een telleurstelling voor mijzelf en mijn ouders. Iedereen was zo blij dat ik het weer ging proberen. Omdat ik na de middelbare niks heb afgerond.
Waarom blijven de lessen niet gewoon online😓.

Buiten school heb ik weinig vrienden en de vrienden die ik heb heb ik weinig aan. Als we iets willen doen moet ik dit steeds herhalen en erachter aan gaan anders doen we nooit wat. Eigenlijk is er maar een iemand die ik echt als vriendin zie. Derest geeft vooral om hun eigen leven en zorgen, komen soms lang maar doen nooit de moeite echt wat te ondernemen samen.
Bij een vriendin merk ik dat ze nooit tijd heeft maar wel vanalles doet met andere mensen.

Ik voel mij alleen, saai, niet goed genoeg voor het leven, talentloos en onbelangrijk.

Ik heb geen idee wat ik aan het doen ben en zie geen toekomst als ik stop met de opleiding. Het liefst blijf ik mijzelf elke dag in bed verstoppen.

Ps ik loop bij een psycholoog maar de nieuwe verwijzing laat op zich wachten.

Dankjewel voor het lezen❤️

Tips heb ik niet echt maar je bent wel goed genoeg voor het leven. Leven stelt geen eisen. Talentloos en onbelangrijk ben je vast ook niet.

Je wordt zo te lezen niet gepest? Wat gebeurt als je gewoon bij anderen gaat zitten in de pauze? Misschien accepteren ze je wel :)
Het is ongemakkelijk maar je leert vanzelf mensen kennen met wie je wel goed om kan gaan.

Hoi .itsjustmex,

Ik herken mezelf helemaal in jou, mijn mama lijkt ook wel wat op jou.
Ik ben dan wel 10 jaar jonger dan je, ik ben ook best introvert en verlegen. Ik houd er ook van om buiten rondjes te lopen en het benauwende gevoel van mensen rond me heen vind ik niet fijn.
Mijn mama is zelf ook introvert en zij heeft het altijd al moeilijk gehad met het leggen van contact met mensen. Ze heeft zelf ook maar 1 vriendin en op het werk kan ze ook maar met twee personen opschieten.

Ik heb zelf niet echt veel tips. Maar hier volgen er wat;
-> Wees vriendelijk
-> Wees jezelf
-> Wees niet verlegen en probeer in de "groepjes" te staan. Het klinkt moeilijk, en dat is het ook. Maar zodra je bij de "groepjes" staat, is het makkelijker om mee te doen aan het gesprek.
-> Organiseer een leuke dag met de mensen waarvan je denkt dat je er bevriend mee kan raken. Ik heb eergisteren 18 km gewandeld met mijn klas (een sponsortocht) en ik heb ervaren hoe het is om sociaal te zijn. En daar word ik heel gelukkig van. Ik glimlach nog steeds als ik denk aan al die gesprekken die ik heb gevoerd, gewoon omdat ik stond bij iemand die ik tof vond.
-> Laat je minder gekende kanten zien. Op school zit ik altijd te lezen. En als ik dat eens niet doe en begin te praten, dan is het makkelijker om mensen op je af te laten komen.
-> ...
Ik wil ook nog zeggen dat het heel goed is dat je een psycholoog hebt ingeschakeld. Misschien is er een trauma die je zo verlegen heeft gemaakt. En misschien bén je ook gewoon wel zo.

Ik sluit ook helemaal aan bij hetgeen wat Zaina zei. Je bent niet talentloos en je bent goed genoeg voor het leven. Het is niet omdat je verlegen bent, dat je opeens minder waard bent. Dat denk ik ook altijd over mezelf, maar ik heb het volgende al eens gehoord;
" Als je niet van jezelf houdt, hoe moet iemand dan van jou houden?"
Dus houd van jezelf en accepteer wie je bent.

Ik hoop dat je wat aan mijn antwoord hebt. En ik wens je nog heel veel geluk en voorspoed in je leven.

Met vriendelijke groetjes,
Khadija333

Toch proberen wat positiever naar het.leven te kijken. Ga anders een loi thuis studie doen maar prikkel jezelf wel om naar buiten te gaan en sociale dingen te doen.