De glimlach
 

Er was iets wat je ogen ervan weerhield te schijnen,
normaal kon de nacht er volledig in verdwijnen.
Ik wist dat er iets was wat je dwarslag,
en alles wat ik kreeg was een glimlach.

Er was iets in de manier van praten,
ik weet dat je niet wilde maar ik kon het niet laten.
En dat was dan onze laatste dag,
en alles wat ik herinner is je glimlach.

Ik wist niet dat het fout kon gaan,
maar liet het lot zijn gang maar gaan.
Tot ik je later terugzag,
en alles wat ik kon zien was je glimlach.

Er was iets wat je ogen ervan weerhield te schijnen.
Ik dacht dat dit soort liefde nooit kon verdwijnen.
Maar nu ik aan je terugdenk is alles wat ik toen dacht,
allang uitgeschreven in die glimlach.

hijs wel mooi mylene! wat ik er vooral mooi aan vind is dat je aan het eind van elke strofe dat woord 'glimlach' herhaalt, terwijl dat zo zonder rijmdwang gebeurd, en het zo natuurlijk lijkt.. echt mooi

Genesis

ik kan me er niet in vinden, spreekt me niet aan...
niet boos zijn nu he http://forum.scholieren.com/wink.gif

Hmz ik snap het id wel....hijs niet super...maar wel ok http://forum.scholieren.com/smile.gif