Slapen zonder angst..
 

Urenlang
lig ik te staren
naar sterretjes
op mijn plafond
enkele lichtjes
die de duisternis
op afstand houden

Maar toch kan ik
de slaap niet vatten
mijn ogen durf ik
niet te sluiten
omdat ik nu al wel
voorspellen kan
wat er weer zal komen

Mijn dagen zijn weer
wat gekleurder
maar de nachten
verduisteren steeds meer
wanneer zal ooit ik ook
mijn ogen durven sluiten
om te slapen zonder angst

Huilen zonder tranen
doet pijn
langzame dood
net lang genoeg om te begrijpen
dat het leven niets waard is
langzame dood
maar net levend genoeg om de nacht
te voelen

nu zit ik ...
nog steeds klaar wakker
te huilen
zonder tranen

bang om te slapen
bang om weer wakker te worden
wetend , dat niets veranderd is

hunkerend naar mijn doel
de slaap
zonder tranen
zonder huilen

de rust...

Jouw gedicht spreekt me heel erg aan...maar toch moet ik toe geven als ik het objectief bekijk, het me weer tegenvalt...
Ik voel een sterk gevoel van betrokkenheidbij het onderwerp, dat ;aakt het geheel wel weer goed

:confused: lekker nutteloos van me op deze manier....

Vind dees een stuk beter dan wat ik verder van je hebt gelezen...vind eht jammer dat je eindigt met de angst die je in het begin omschrijft...Misschien een iets andere richting uitsturen, zolas bv eindigen met hetgeen waar je precies de angst voor koesterd...

Verders (y)

mooi van binnen, van buiten wat minder.

dankjewel, dat je een reply erop hebt gezet..
en vindt hem lief van je...
ik kan niet altijd uiten in me gedichten wat ik precies
bedoel...meestal draai ik er ernom veel omheen..