zwaarmoedigheid
 

wat stom dat ik toch uitgelokt heb
wat ik eigenlijk al wist
een woord, een zin
verdelgingsmiddel
een kleine droom, wat hoop verging

verleidend kwam je in mijn leven
je bent er nog steeds,
op mijn verzoek
je wilt je lust wel met me delen
maar houdt niet van me, hier valt het doek.

ik dacht dat ik het aan zou kunnen
je vriend te blijven
te praten, te lachen
maar gesprekken worden dolken
die mijn bloed uit mijn lichaam laten kolken.

ik kan niemand echt van jou vertellen
niemand ziet je zoals ik
met elk gesprek de stof wat doder
met elke blik de leugen groter
ik ken je als geen andere meid
(met wie je altijd overal zoent)
met elk uur wordt de zwaarmoedigheid,
maar ook mijn moed goddank iets groter.

ik ben zoveel sterker dan jij
in mijn hoop, mijn leven en mijn dromen
ik was zelfs niet verliefd op je
maar toch doet jouw ontkenning pijn
ook al wist ik dat die zou komen.