positie van de leraren/docenten
 

En nee, ik heb geen obsessie en nee, ook geen fobie. Vraag me gewoon weer eens wat af, mag ik?

Hoe verhouden jullie je tot leraren? Op hun vakgebied hebben ze een redelijke autoriteit, ik denk niet dat iemand dat zal ontkennen. Biebjuffen tellen in deze niet mee. Maar op sociaal-emotioneel gebied?

Ik heb altijd het gevoel dat ik controle moet hebben over dat soort mensen, ze hebben zo'n rare macht over je, dat ze naar je ouders stappen om dingen door te blaten en gaan waanzinnig adviezen geven aan nog waanzinnigere decaans en vertrouwenspersonen, dat soort gein. Kan ik helemaal niet tegen. Ook onderling, leerlingetjes onder elkaar (sorrie voor het verkleinwoordje, maar zo voel ik dat nu eenmaal) kunnen van alles hebben met elkaar, van liefde tot veldslagen, maar die (bla-) personen hebben daar NIETS mee te maken, zolang het ze niet stoort in lesgeven. Probleem: sommige kijken zo dom op als ik ze als buitenstaander behandel.

zelf vind ik mijn relatie met de leerkrachten uitzonderlijk goed. er zijn een paar leerkrachten waar ik af en toe mee ga praten over emotionele dingen en zo. ook in de vakantie maken ze daar graag tijd voor, dus... ik ben blij da'k zo'n leerkrachten heb!

Op de middelbare school vond ik het bij 80% van de leraren ook niks. Dat onnodige uit de hoogte doen, als je een keer iets in een postvakje van een leraar wilde stoppen en je moest daarvoor in de lerarenkamer zijn dan sprongen er meteen tien leraren op: 'Geen leerlingen in de lerarenkamer' (terwijl de postvakjes daar binnen stonden, hoe efficiënt). Ik vond de middelbare school ook heel betuttelend, ze zaten te veel op je nek. Er waren wel een paar leraren met wie ik het kon vinden, sowieso was ik geen herrieschopper, dus echt problemen heb ik met geen van allen gehad.

Op de universiteit is het heel anders, daar behandelen docenten je veel gelijkwaardiger en word je ook veel minder betutteld. Je bent natuurlijk ook wel wat volwassener dan op de middelbare school, maar ik merk dat ik me er stukken beter bij voel. Ik heb mijn eigen leer-ritme en ik hou er van als ik mijn eigen gang kan gaan daarmee.

Ik heb op zich niks tegen leraren, ook niet wat betreft autoriteits-gebied (dat zij boven de leerling staan), ik vind dat juist goed, zo blijft er tenminste orde, is wel nodig op een middelbare school. Natuurlijk moeten ze die positie niet gaan uitbuiten voor hun eigen persoonlijke plezier.
Sociaal-emotioneel heb ik weinig met leraren, ik zeg wel gewoon beleefd hallo en met een enkeling praat ik af en toe wat voor of na de les, maar buiten school om heb ik verder geen contact ofzow met leraren.

Bij ons was er niet meer orde in klassen waar leraren heel nadrukkelijk boven leerlingen stonden dan in klassen waar leraren je gewoon op een min of meer gelijkwaardige manier benaderden. Ik had een hele goede leraar voor geschiedenis. Hij was streng als je de regels overtrad en dat wist ook iedereen precies. Ik heb hem in al die jaren nog nooit zijn stem zien verheffen, hij bleef altijd glimlachen, maar hij was consequent! En verder deed hij heel normaal, sprak ons niet aan als kinderen of zo, en hij kon geweldig vertellen.

Je kunt best grenzen en regels hebben zonder zo'n overdreven hiërarchisch gedoe.

Doch, niet helemaal mijn punt. Dat er strenge en minder strenge leraren zijn en dat streng niet altijd goed is, maakt me niet zoveel uit. Ik respecteer leraren ook, maar ik pik geen inmenging in mijn leven, verder dan wat mijn cijfers betreft. Als ze gaan zeuren over vrienden van me of iets dergelijks, hoeft het voor mij al niet meer.

Er was zo'n zeug die mij wiskunde gaf en die soms de waarheid lichtjes verdraaide en dat in mijn agenda opschreef alsof ik een leugenaar was. Daarnaast overdreef zij bijzaken van mij als een enorme big deal. Ik heb echt ruzies met haar gehad, ook doordat ik niet helemaal behandeld werd als de anderen. Voor zo iemand heb ik geen echte respect. Respect verdien je, dat dwing je niet af van een leerling!
Maar andere docenten, prima mensen. Niet onredelijk, en geen te hoge verwachtingen en ze zorgden voor een goede sfeer. Als als er een goede sfeer is vind ik het niet erg om enorm saaie Franse oefeningen te maken.

REIE

Ik had steeds een fijne verstandhouding met mijn leraren. Ik was altijd braaf en haalde goede punten, en de leraren bleven dus ook mooi aardig tegen mij.

Met één leraar was de verstandhouding vriendschappelijker en minder leraar/leerling, maar uiteindelijk was dat minder geworden.

Ripper

mijn verhouding met leraren is totaaaaal FOUT en zo hoort et ook (das niet waar maar goed.)
de keer DAT ik es iemand in vertrouwen nam werd daar misbruik van gemaakt. ik had verteld dat ik motivatieproblemen had en dat ik school helemaal niet meer zag zitten op dat moment. (dat dat ook kwam doordat ik depressief was, had ik er maar even niet bij verteld, dat zou ik aan de pedagoge vertellen tot ik erachter kwam wat een tutje dat was) goed, en aan het eind van t jaar bleek dat ik bleef zitten, zeiden ze: ga maar naar havo, je had toch geen zin meer in school?????

nou zeg!!!................mooi niet dus. nee, er zijn zelden leraren waarmee ik het kan vinden, behalve mijn franse lerares van vorig jaar, iedreen had een hekel aan haar, maar zij was de enige die iets fouts bestrafte (dat kunnen ze allemaal zo goed!!!) maar iets goeds ook beloonde!! (en dat was ik nog nooit tegengekomen!!!) en zo hoort het vind ik!!!