Scholieren.com forum - ik kon vannacht niet slapen...

... dus heb ik maar een paar gedichtjes geschreven...
niet echt origineel, ik weet ut (ik heb zelfs de tijden erbij staan...) nou jah, DwergHamstertje, zie het maar als een eer ofzo...

[0:56]
geur
het heeft haar kracht verloren.
alleen maar de lijm
die mijn gebroken hart lijmt
kan ik nog ruiken.
ik neem de geur diep in me op.
misschien wil het dan wel werken.

liefde
heeft mij te vaak teleurgesteld
mijn zere hart
al veel te vaak gebroken
is niet meer te lijmen.
maar helaas mis ik de kracht
om deze pijn te doen stoppen.

muziek
het sleept mij als maar voort
het neemt me mee
maar ik wil niet meer verder
het doet me te veel pijn.
en dat is niemand's fout
en niemand kan dit stoppen.

help mij
mijn einde makkelijk te maken
ik smeek je
haat me
of laat me met rust
probeer me niet te stoppen
je bent al veel te laat.

---------------------------------
[1:28]
ik lig hier nu heel rustig
maar in mij woedt een strijd
de strijd van mijn gedachten
ik kan haar niet in woorden kwijt.

waarom ga ik niet slapen,
waarom geef ik niet toe?
tevergeefs hou ik vol
maar ik ben gewoon zo moe.

plotselinge stilte
valt loodzwaar op mij neer
ik kan nu niet meer denken
ik sluit mijn ogen weer.

de slaap dreigt het te winnen
maar ik geef nog niet op.
ik heb zo weer muziek
met één druk op de knop.

ik nader nu mijn einde
ik kan dit niet meer aan
de nacht is pas zo kort
morgen weer vroeg opstaan.

want morgen is het feest
mammie 50 jaar
nog nooit voelde ik mij zo slecht
voor een verjaardag van haar.

---------------------------------
[2:12]
waarom is het zo definitief
dat zij mij echt niet wil
ik voel me leeg, kapot
ik kan niet meer.

mijn inspiratie is totaal verdwenen
mijn dichtsels zijn echt kut
ik val steeds in herhaling
de taal heeft in mij haar grens bereikt.

waarom schrijf ik dit nog op,
waarom ga ik nog door?
waarom ben ik nog bang
als ik denk dat ik ga sterven?

ik wil zo niet meer leven
ik kan dit echt niet aan
maar ergens wil ik ook niet dood
dus ga ik steeds maar door.

de nacht duurt alsmaar voort
en in mij woedt nog steeds de strijd
houd het dan nooit eens op?
STOP!

---------------------------------
[2:31]
ik lig hier half voor pampus
teveel vergif in mij
mijn gedachten zijn een kooi
ik smeek "laat me vrij"

er is zoveel moois geschreven
maar wat ik nu ook schrijf
mooi zal het niet worden
helaas...

jammer, volgende keer beter,
maar als dat nou niet komt
dan is dit dus het einde
ach ja, pech gehad.

tevergeefs probeer ik te denken
"zij betekent niks voor mij;
het kan me niks meer schelen."
waarom dan toch die pijn?

ik kan beter gaan slapen
dit heeft totaal geen zin
geen mooie metafoor komt in mij op
geen mooi rijmschema of iets
dit is geen gedicht te noemen
hooguit een hartekreet
maar om wat?
wie het weet mag het zeggen
ik ben zeer benieuwd.

---------------------------------
[2:55]
ik heb het verpest
voor de zoveelste keer
het waren mijn woorden
het was mijn gedrag.

ik wist al toen ze zei
"laten we eerst vrienden worden"
dat het fout zou gaan
toch gaf ik haar gelijk.

toen zij vervolgens merkte
dat ik problemen had
en rare dingen zei
toen wilde ze niet meer.

op zich geef ik haar groot gelijk
wat moet men nou met mij?
ik had me hier op voorbereid
toch komt de klap hard aan.

want even had ik nog de hoop
dat het wel goed zou komen
misschien was dat ook wel gebeurd
als ik normaal kon doen

nu is alle hoop voorbij
het liefst stierf ik terplekke
maar er zijn teveel mensen
die ik dat niet aan kan doen
dus ga ik steeds maar door
tegen beter weten in.

---------------------------------
[3:05]
morgen is het feest
morgen moet ik blij zijn
familie, vrienden, kennissen,
merken ze mijn pijn?

ik weet haar te verbergen
ik lach en spring en dans
maar binnen in mij
krijgt vrolijkheid geen kans.

zo gaat het altijd
en zal het ook weer gaan
of gaat het deze keer echt fout
en zal iemand mijn hulpgeroep verstaan?

ik ga de nacht nu laten winnen,
morgen is het weer vroeg dag
en moet ik wel wat fit zijn,
met een stralend ogende lach.

tot morgen
een nieuwe dag vol oude zorgen.