als muziek voor me oren...
 

wil ik het nu niet meer horen...

het is monotoon en saai,
en zo gaan er uren voorbij.

Vervelend is het wel om nu niks te horen,
waarvoor heb ik anders me oren?

met me ogen vul ik een nieuwe maat,
en bespeel deze met me handen voor zover dat gaat.

Het is weer tijd om open te gaan,
en de muziek voor wat het is te laten staan...

(acceptatie is de aanleiding.)