uiteindelijke gedichtje
 

nouja na veel gepuzzel en digen te hebben verandert is dit mun uiteindelijke gedichtje geworden...

tears, feeling like a thousand splinters of broken glass,
are streaming across my face
they're leaving scars behind,
scars inside my mind

here i'm standing all alone,
my blood is mixed with tears
each scar that marks my body now
reminds me of my fears

i want to put the knife away
get rid off all my pains
but however my mind tells me to stop,
my fears push me to go on.

hmm de rijm is in iedere strofe anders, en het metrum/ritme klopt ook niet bepaald, maar ik vind dat je mooie woorden hebt gebruikt en je prachtig hebt verwoord. Ik denk dat de droevige inhoud voor een aantal mensen heel bekend in de digitale oren zal klinken


i want to put the knife away
get rid off all my pains
but however my mind tells me to stop,
my fears push me to go on.


dit bijvoorbeeld
dapper van je om dit te zeggen! (vooral als het op waarheid berust!)

hmmmz op rijm let k meestal niet eens zo... t gaat me meer om de woorden die erin staan, dat in t 2e stukje de tekst toevallig rijmt zag k zelfs pas toen k m hier poste

en jah over de gedachte erachter, die is idd niet al te vrolijk en berust jammer genoeg op de waarheid ja http://forum.scholieren.com/frown.gif