Hoe selecteren jullie een jongen/meisje?
 

Gaan jullie puur op je gevoel af als je met een jongen/meisje wilt of op je verstand of een tussenweg?

Ik ging altijd op mijn gevoel af, maar de laatste tijd ga ik steeds meer op mijn verstand af van voldoet ze aan die en die eigenschappen? Past ze bij me? Wat doet ze voor opleiding? etc.

In het begin ga je (ik dan) alleen op je gevoel af... later gebruik je ook je verstand en dan kan je beslissen of je wel echt met hem wilt, ja of nee... tis gewoon een combinatie van beiden, maar het begint meestal met gevoel.

Ja idd, het begint met gevoel, maar uiteindelijk komt je verstand er ook bij kijken van wil ik dit wel, een middenweg dus... ik denk dat je altijd wel een middenweg kiest, alleen op je gevoel afgaan gaat (volgens mij) bijna nooit goed, en alleen op je verstand afgaan werkt ook niet...

Het is bij mij - al bij het eerste moment - een wisselwerking tussen verstand en gevoel.

Tussenweg inderdaad...

Ik ging eerst ook meer op gevoel af, maar dan merk je bij bepaalde dingen dat dat voor jou gewoon niet werkt, dus ga je verstand ook gebruiken.

Als het met uitgaan is ga ik puur op het uiterlijk af bij zo'n meisje (je kent het innerlijk nog niet dus moet het zo). Op die basis maak je dan de eerste selectie. Daarna selecteer je toch een beetje op eigenschappen en ga je op je gevoel af.
Als ik verliefd word is het niet selecteren, maar dat gebeurt gewoon bij een meisje en die kan knap, lelijk, dom of slim zijn. Dat is dan puur het gevoel dus, en als ze dan verder in alles een tegenstelling is maakt dan niet uit.

Helemaal op gevoel. Ik moet goed met haar kunnen praten, lekker overweg kunnen...

Voornamelijk op gevoel. Als er dingen zijn die niet goed zitten dan merk je dat vanzelf, als ze niet bij je past merk je dat ook wel met je gevoel. Het moet vooral goed klikken en fijn aanvoelen. Als iemand bijvoorbeeld qua niveau niet bij me past dan merk je dat vanzelf omdat je dan niet goed met diegene kunt praten over dingen en dan klikt het ook vanzelf minder goed.

Gevoel, mn verstand bedriegt me te vaak.

Dat is bij mij bewust rationeel.

'goed met haar kunnen praten' is verstand imho. 'ik voel me erg op mijn gemak bij haar' is gevoel :)

met gevoel en verstand..

Denk dat als je enkel op je gevoel af gaat het niet werkt, je komt allerlei dingen tegen die je van te voren niet had voorzien, aangezien je alleen op je gevoel af bent gegaan (je voelt je heeeel erg tot iemand aangetrokken, maar verder weet je er nauwelijks iets van, of hij ook aardig is, kan luisteren enz enz)
(maar goed, er kunnen altijd dingen zijn die je niet voorzien had....)

En als je alleen op je verstand af gaat werkt het natuurlijk ook niet, dan kan je wel een jongen gaan uitzoeken die aan al je eisen voldoet en die perfect voor je zou zijn, maar als je geen gevoelens voor die persoon hebt dat kun je natuurlijk moeilijk een relatie aangaan (vind ik)

Ik zelf voel iets voor iemand en ga dan voor mezelf afwegen of die persoon wel bij mij zou passen en of het zou werken tussen ons..

Simpel, ik zoek er eentje die zo wanhopig en triest mogelijk is. Dan maak ik tenminste nog iets dat enigzins op een kans lijkt.

Dus dat zal dan wel op verstand neer komen.

-Desecrator

Nja, eerst gevoel dan verstand (wat voor werk, opleiding of studies).

Je moet net zo lang w8en tot je hoofd je hart vertrouwd; kortom luister zowel naar je gevoel en je hart; maar gebruik ook je verstand want je gevoel kan je soms misleiden tot een verkeerde keuze waar je later spijt van kunt hebben.

Nou, wat ik dus altijd doe als ik een vriendje wil: ik hou een casting en zet een advertentie in de zaterdag telegraaf. Gezocht: leuke knappe hockeybal/student, in bezit van hoop geld, niet al te slim, wel arrogant. Dan laat ik alle 100 mannen langskomen en daar kies ik dus de leukste uit. Werkt altijd. Dat gezeur over gevoel.................................. :rolleyes:

Bij het kiezen van een jongen die ik niet ken, kijk ik eerst naar zijn haren...en dan pas naar het innerlijk

loes

zeg ik

"JIJ JIJ JIJ JIJ ennnn JIJ, naast elkaar
jij weg mmm jij weg, en jij weg"
jullie 2 meekomen"

;)

ik ga puur op m'n gevoel af
*al is het maar omdat m'n hersenen op dat soort momenten helemaal stijf staan van de hormonen*

jij speelt gewoon op veilig. jij zoekt een vrouw die nooit bij je weg zal gaan omdat ze denkt dat ze toch nooit iets beters kan krijgen.
Mja, een hoopje ellende gaat na een tijdje vervelen hoor.

In het begin, als je verliefd wordt/bent, ga je meestal vooral op je gvoel af. Dan zie je waarschijnlijk alleen elkaars mooie kanten. Pas na een tijdje, en dat kan een week, een maand of nog langer zijn, ga je eens nadenken over wie die persoon nou eigenlijk is. Zit je met elkaar op dezelfde golflengte? Is hij/ze niet te dom, serieus, vrij, oud, jong, anders? En dan bepaal je of je samen verder wilt.

Tuurlijk zoek ik die, anders is ze binnen een seconde weer verdwenen hoor.

-Desecrator

:confused:

Een compleet verotte persoonlijkheid en een slecht karakter hebben is niet echt bevordelijk voor het vinden van een relatie.

Wat ik dus eigenlijk bedoel, is dat iedere willkeurig andere jongen beter is. En dat een meid een compleet hopeloos geval moet zijn om op mij te vallen.

-Desecrator

Eerst mn gevoel.

tja werk er dan een keer aan. Als je van jezelf meent dat je een slecht karakter hebt, dan kun je daar wat aan veranderen.

Ik ga altijd eerst op mijn gevoel af lijkt me ook wel vrij normaal want als je er geen goed gevoel bij hebt wordt het toch niks en daar na pas komt het verstand

Ik geloof niet dat je je karakter kan veranderen, ik ben namelijk van jongs af aan al zo. En al zou het wel kunnen, waarom zou ik het dan doen ?

-Desecrator

Ik ga altijd op mijn gevoel af, en pas na een tijdje komt er ook een beetje verstand bij kijken (maar het gevoel blijft overheersen). :)

Ripper

de positiviteit druipt er toch weer altijd weer vanaf. :rolleyes:

als je jezelf toch zo'n knurft vindt doe er dan wat aan en ga niet op het internet zitten sippen dat je lelijk, eng, misvormt, mislukt en weet ik het wat bent.

en weet je wat het is: jij vindt jezelf hopeloos, je hypothetische vriendin vindt zichzelf hopeloos en zo zullen jullie dus nooit iets krijgen.

ehm... neej bij de eerste ontmoeting ga ik op mijn gevoel af eigenlijk over dat soort dingen denk ik pas later na.
Ik kijk meer naar uiterlijken uitstraling enzoen een beetje karakter en later let ik meer op het karakter als ik iemand beter ken

Gevoel is als eerste aan de beurt; daarna verstand. - gevoel selecteert (emotie dus => verliefdheid)

Daarna ga ik verder op verstand

1e indruk --> gevoel, kan dus varieren van 'nee, niks voor mij' tot verliefd worden.

En verder, zolang mijn gevoel zegt dat het goed is heeft mijn verstand daar vrede mee. Want ja, 't is dan toch goed??

En als mijn gevoel zegt dat het niet of minder goed (aan het worden) is, moet mijn verstand erbij komen om uit te vinden waarom en te bedenken wat daar aan te doen is (al is het selecteren dan al achter de rug).

Eigenlijk is het - heel zwart-wit gezien - een soort proces van trial and error. Gaat het goed? niets aan de hand. Gaat het niet goed? error! dus bedenk je waar het aan ligt en wat je eraan kan doen (als de fout bij jou ligt). Resulteert in trial. brengt dat verbetering? ok dan, niets aan de hand. Geen verbetering? Terug naar af, opnieuw bedenken wat er niet goed gaat.
Ligt de fout bij mij, blijven proberen.
Ligt de fout bij haar, probeer het er met haar over te hebben.

Meer dan [...] keer opnieuw bij 'af' begonnen? Overwegen om relatie te stoppen. [...] hangt af van de staat van je relatie.

heuh... ik ga nu geloof ik mijn eigen logica even te boven, maargoed. :p Je kan natuurlijk ook gewoon zeggen: 'Laat de hormonen je leiden'. En dan is het alleen maar gevoel.

Same here

Ik ga op mijn gevoel af, het komt er altijd op neer dat ik met iemand sta te praten en dat het een erg leuk gesprek is, hij ziet er goed uit en heeft een groot gevoel voor humor, mijn humor! Iemand waar ik om kan lachen maar hij ook om mij.
En dan ga ik bedenken wat ik wil, en daar gaat alles de mist in! :p

ik probeer mijn verstand erbij te betrekken, maar meestal komt t op mijn gevoel neer :D

Verstand en gevoel. Als een meisje er sletterig / gothic uitziet, no way... Arrogantie is voor mij ook een afknapper.

De opleiding zou mij een worst wezen, zolang ze maar intelligent is en een beetje sociaal. :)

Ik ben totnutoe alleen nog maar op arrogante slimme gecalculeerde egoïstische meisjes gevallen.

Maar sociaal ben ik nog te incapabel om enig succes bij dergelijke personen te boeken. Als je je als loser of erger gedraagd heb je normalitair al weinig kans... tel maar na hoeveel kans je dan hebt bij arrogant persoon :)

k wordt verliefd op t gevoel af.. maar eens k verliefd ben begin k te denken en te denken.. Teveel te denken

Selecteren?? Zo'n voos woord!
Ik ga gewoon op m'n gevoelens af! Als ik niets voor een jongen voel zal ik er nooit iets mee beginnen, want dan zou ik me slecht voelen!
Maar gewoon met een jongen kussen.. dan is het meestal iemand waar ik een leuke avond mee gehad heb! Maar ik ben dan ook wel zeker dat die persoon het ook enkel voor 1 avond wil,en niet meer!
Maar geen selectie!
Gewoon op m'n gevoelens af!

Eerst puur op gevoel en daarna denk ik pas van is het verstandig. maar damm selectern is ook zo'n groot woord.

yupzz heb ik dus ook.
Het is bij mij echt beide... gevoel en verstand. 1 van de 2 alleen werkt gewoon in mijn ogen niet echt.
Ten eerste zal het tuurlijk alleen het gevoel zijn... want door het gevoel val je op ieman dzeg maar.. je wordt "geraakt", daarna ga ik pas nadenken en mijn verstand erbij gebruiken

Het woord selecteren vind ik wel een beetje te ver gaan, net alsof je uit een rij van jongens/meiden de beste *moet* kiezen ofzo... :confused:

Een combinatie van verstand en gevoel. Hij moet natuurlijk super leuk zijn, maar een beetje intelligentie is ook vereisd.

Ow, en als ik mensen op opleiding zou selecteren, had ik waarschijnlijk zelden een vriendje gehad..:D Ik kijk liever naar de inhoud van een persoon, dat is belangrijker. opleiding hoeft niet zoveel te zeggen, want iemand die 'hooggeschoold' is, kan nog zo dom als een stoeptegel zijn, terwijl een jongen met een mindere opleiding misschien wel heel wijs is. Hoewel dat meestal alleen het geval is als zo iemand wel kàn leren, maar er geen zin in heeft/had. Iemand die gewoon 'dom' is, die komt normaal gesproken ook dom over. No offence verder, maar zo'n jongen zou ik waarschijnlijk niet hoeven, gewoon omdat ik graag iemand heb waar ook een beetje op niveau mee te praten valt. En of dat dan MAVO, HAVO of VWO is, maakt niet bijzonder veel uit. Lager liever niet, daar ben ik gewoon eerlijk in. Denk dat iedereen een partner wil die een beetje op hetzelfde denkniveau zit..toch?

Een combinatie van verstand en gevoel: ten eerste moet ik m natuurlijk erg leuk vinden, maar als hij vervolgens geen zinnig woord uit kan brengen, wordt het niks.