Emancipatie
 

De vrouw zwoegend met pen en papier
Vacatures vullend
De baas plezierend
Upsizend en downsizend
Grafiek hier, tabel daar
'Werkefficentie is waar het om draait,
knoop het in je oren,'
Mevrouw van Mouwen
'en de volgende maand mag je
best dat papiertje stouwen
wanneer de grot 'r rood van staat.'
Hij ritste de rits in de hoogste stand
En verliet met het bloedrood op de wangen
al wat restte was een bloedende vrouw
en een memo die herschreven diende te worden

Je gedicht bevat zonder enige twijfel pretentie, maar het zou eufemistisch zijn te zeggen dat het op het einde, o.a. door bochtrijm, afzwakt. Jammer, maar het einde is verschrikkelijk. Een smet op de rest van je toch zeer rijkelijk doorvlochten structuur.

Dit heb ik weloverwogen en heb besloten dat juist de rauwe kronkelingen dit gedicht goed zouden doen. Dit blijft 'Art-Choq' en heeft als doel mensen te doen realiseren in wat voor een wereld wij leven, niet om mensen te laten genieten van pure poezie.
Maar goed, dat is mijn perceptie.

kvinnum mooi