Stephanie
 

haar gouden haren spelen met de wind
haar ogen verlichten de zon
zoals haar stem de dag doet aanbreken
zo jong, zo bemind

haar lach verfrist de regen
ontsteekt de vlam
van zingen en van leven
haar liefde is haar degen

tot de dag dat de wind
haar haar bespeelt
haar dromen weggenomen
gitzwarte wolken
voor de zon

de morgen snoert haar de mond
haar lach wordt verdronken
haar degen die haar hart doorklieft

zo jong, zo bemind
die dag brak aan

~

over een meisje van mijn school dat voor de trein gesprongen is, ik kende haar niet persoonlijk


[Dit bericht is aangepast door Mef (22-01-2002).]

Ik vind het heel knap....... goed....
van je dat je dit gedicht heb geschreven terwijl je haar niet persoonlijk kendde....
ik vind het echt een heel gaaf gedicht kheb er ook een paar kzalj e zel we mailen owkey dikke zoen van mij (mandy)

dankje http://forum.scholieren.com/smile.gif

je kunt ze ook hieronder posten