Spoor Zeven
 

Al tien minuten sta ik hier,
mijn rug tegen een muur,
tegen een wand die dreigt te vallen,
steentje
voor steentje.

Schemering wordt donker,
en mijn benen zijn zo moe,
waar angst nu stopt,
begint paniek, en

wat ik ook heb fout gedaan,
het spijt me...