Drie aspecten bij "houden van"...
 

Houden van

Ik ben een kopie van mijn moeder,
Ik kan moeilijk liefde geven,
Voor jou ga ik het weer proberen,
Want ik wíl een gelukkig leven.

Tussen mijn ouders wilde het niet,
Dat blijft altijd in mijn achterhoofd,
Misschien kan ik ervan leren,
En wordt de liefde niet gedoofd…


Toen je me zo doordringend aankeek,
En de verboden woorden tegen me zei,
Was ik even weer zo’n klein kind,
Die door moeders armen wordt bemind.

Was ik ooit dat kind, of kende ik ze,
Zij die wél opgehaald werden door mams,
Even voelde ik de warmte als een gezin,
Dat moment haalde jaren gemis in.


Uit het niets komend zei je wat je zei,
Zachtjes luisterde ik naar jouw stem,
Zo vaak heb ik de woorden gehoord,
Maar niemand zei het tegen mij.

Ik vloog, ik zweefde, ik was vrij,
En toch dichterbij jou dan ooit,
Woorden zo warm als je armen,
En allemaal gezegd door jij…

'k vind ze wel mooi (en dan vooral de inhoud), maar soms een beetje te geforceerd gerijmd, das jammer, verder (y).

IK vind hm erg mooi, ik kan mezelf dr helemaal in vinden. Terwijl ik niet hetzelfde meegemaakt heb als degene die je beschrijft.
Beetje raar gevoel...

*dancin'angel*

...

Sommige stukjes zijn een beetje te normaal, maar dat heeft ook wel zijn charme. En sommige stukken vind ik echt heel erg mooi en ik gun je zo dat je het gevoeld hebt en voelt en ook nog kan omschrijven.

(l)