Tussen Dood en Leven Ligt De Weg Naar Jou
 

TUSSEN DOOD EN LEVEN LIGT DE WEG NAAR JOU

Wat zijn mijn vingers aan de rand
op het scherp van de botte snee
over de kam gevallen mijn hart
mijn leven in post, mijn dood in spe

Wat ik nu ben, niets dan wil want
hang ik onder fysische pijn
waar mijn lichaam al slingert
Wachtend op de kracht om opnieuw
de tijd te beklimmen en opnieuw
te slenteren met jou door het zand
Dan is alles wat ik wil jouw hand

Groetjes, Dreampoet

Niemand? Luister ik nu naar de echo van de stilte...

wel iemand, jou gedichten kunnen haast niet slecht, jij bent voor mij één van de meest geweldige dichters hier... tog kan je beter, het gedicht loopt aardig, maar het heeft niet dat wat jij altijd zo goed in je gedichten kan brengen: sfeer

zonde...
xxx

beetje

1e strofe is een stuk sterker als de 2e
de 2e vind ik de zinnen niet mooi van opzet

het sterke van het begin raakt verloren in het 2e bedrijf
jammer.....
misschien even aan sleutelen

groetjes

je laatste zin...prachtig...

geen idee waarom, maar het doet me iets...

http://forum.scholieren.com/eek.gif prachtig zeg...

ach, een nieuwe Parel van de dromende dichter!
hij is mooi, alleen die laatste zin komt een beetje noodgedwongen op me over, alsof je iets zocht om op zand te rijmen... ietwat clichématig. maar de eerste vier regels zijn meesterlijk en het geheel is sfeervol en... nou ja, gewoon zoals het een Oneindiger betaamt! Puntig!
=xxx= a daft wee lassie http://forum.scholieren.com/smile.gif

Ja, misschien zegt het gedicht al genoeg zonder die laatste zin, want door de woestijn willen slenteren met iemand, dat toont al genoeg blijk van liefde, denk ik zo http://forum.scholieren.com/smile.gif

Groetjes, Dreampoet
ps: bedankt (natuurlijk http://forum.scholieren.com/smile.gif) iedereen voor de reacties