En de massa veroordeelt
 

Zij en haar mooie gezichtje
stralen iets uit
en hij met zijn nonchalante blik
wint mij voor zich

Ze is alternatief en anders
in de ogen van anderen
maar het is net wat je ziet
en de massa veroordeelt

Ik praat met haar
en ze straalt
omdat iedereen haar gewoonlijk
straal voorbij loopt

Ik herken mezelf in hen
en als ik doorloop
geniet ik nog wat na
wat een schoonheid en vertrouwen

Ik maak me kwaad,
omdat de wereld hen niet hoeft te hebben
want zij zijn anders
maar wat,
is de norm voor ‘gewoon?’

Je overdrijft.

Meningen mogen gelukkig verschillen :)

Zij zegt de waarheid.

Ik vind het een goed gedicht.

tja, ik vind het gedicht wel goed, het idee misschien een beetje overdreven omdat je nu alle niet-alternatieve personen over een kam scheert door te zeggen dat zij alternatievelingen niet moeten.