Hand...
 

probeer ik iets in andere stijl...isset nog niet goed http://forum.scholieren.com/frown.gif

Het beeld is geweldig... zet aan om nog eens als ik vroeger zo vaak deed...

Ik zie iemand, verdronken in zijn of haar eigen handen die het gezicht verbergen, langs de vingers lopen tranen naar beneden... de zeven zeeën. Alleen de ogen zijn nog zichtbaar, en die kijken angstig naar jou uit. De zorgenlast is zwaar, en maakt de hij of zij oud, versleten en moe.

Droevig gedicht, maar een leuke stijl

Groetjes, Dreampoet

Oe wat zie ik?

Een jongen, met lang haar dat om zn hoofd wappert in een harde wind... Hij zit op een duin, zn handen niet in zn gezicht maar naast/achter zich, hij steunt erop.. En huilt voor zich uit, er is toch verder niemand om zich meer druk over te maken...

Hij kijkt naar de grijze zee die steeds weer op het strand slaat, hij zit er al heel lang en kijkt toe hoe de zee het land langzaam wegslaat...

Nou ja, en met zn hand heeft hij die weggaande wereld duz vast, en hij weet zeker dat vandaag de laatste dag zal zijn dat hij nog ergens heeft om te zitten.

Vet koel http://forum.scholieren.com/smile.gif

Kan ik me ook wel in vinden http://forum.scholieren.com/smile.gif
Sterk toch he, dat poëzie zulke werelden van fantasie kan openen, waar we onze eigen baas zijn. Ik bedoel maar, als we nu een echte purple rain willen, dan laten we die toch gewoon vallen in onze werelden van woord en papier. Sterk gedicht, zo weinig woorden, zo veel betekenis.

Groetjes, Dreampoet