als ik een meisje was... zou ik dan...?
 

Ja, toch voor die titel gekozen, ondanks de lacherigheid die het opwekt. Als je wilt lachen, fijn.

Je hebt wel eens meisjes die bij het minste of geringste gaan huilen, je kent ze wel. Heb het altijd zeurderige, aanstellerige typen gevonden. Punt is, dat ik me de laatste tijd afvraag of dat wel zo is. Ik merk, in ieder geval bij mezelf dat ik veel vaker dan vroeger de neiging heb te huilen, soms om de meest gekke dingen, zoals 'afscheid' nemen als in naar een ander team gaan, of als ik ruzie met iemand heb waar ik mee werk, een (profaniteit)-persoon, met een uitermate onhebbelijke persoonlijkheid. Ik stoor me ook absoluut niet aan haar. Of toch. Ik weet niet waardoor dit komt, ik onderdruk het ook, kan toch, als jongen zijnde, moeilijk gaan huilen. En nu hoeven jullie niet te vertellen dat dat helemaal niet zo is, ten eerste zijn jullie niet representatief voor Nederland (compliment) en ten tweede zijn jullie meestal erg aardig voor mensen waarmee iets mis is (ook een compliment). Ik sta niet op instorten, ik ben niet depressief, kortom, ik kan redelijk veel hebben, ik verwonder me alleen maar. Wie herkent dit of heeft enig flauw idee vaan het 'waarom'?

1 woord:

onzekerheid.



Als je onzeker over jezelf en andere zaken die met jezelf te maken hebben bent, ga je heel veel twijfelen en nadenken, en daar kan je jezelf helemaal gek mee maken. Hierdoor ben je erg "lichtgevoelig" en dus ook een stuk emotioneler. (ook in positieve opzichten zeerwaarschijnlijk).


Liefs,

Laura

pcies en onzekerheid komt voort uit de pubertijd en kweet nie of jij daar oowk in zit.. maar verder heeft Aragnabite al alles gezegt wat ik wou zeggen :)

ma tis voor jezelf misschien wel rot maar meisjes vinden t wel leuk hoor, gevoelige jongens :p :)


xxxxies

Ehm, ik zit níet in de pubertijd, ik ben ook geen brugger geweest, laten we dat even recht zetten, hm? En ik maar zeggen dat... naja, lees die eerste post toch *wanhoop* ;)

't Is normaal, elke jongen heeft dat alleen geven 'we' 't niet allemaal toe.

ik heb hem oowk gelezen :) zeg oowk nie dat je een brugger nu bent ma werken kan oowk als je nog puber bent..

maar tis indd zow dat veel jongens t hebben hoor, meestal alsk met een jongen bevriend ben, dan ben ik oowk echt GOED bevriend met ze en ik heb hun wel eens horen huilen enzow, of t ligt aan mij dat ik gewoon vreselijk ben :p
maar iedergeval het is NIET zo dat jongens niet gevoelig zijn en meisjes wel... het is zo dat meisjes het WEL tonen en jongens NIET zo snel. :)

maar je kan niet na de huisarts gaan ofzowvoor een pilleke..

maar je heoft je er iedergeval nie voor te schamen want je moest eens weten :) ...mja dat weet je dus nie

ach jah vaag stukkie weer hoor van mijn kant * zucht* nou jah knuffff

Herformulatie van mijn vraag: Hoe komt het dat het nu ineens begint?

Misschien ben jij nu anders over dingen gaan denken, dat hoeft geen titel te hebben als 'depressie' oid, maar een veranderig van jezelf.

Misschien geef je het nu pas toe :)

Of misschien begin je met écht leven, ipv tegen alles schoppen en alles stom/dom vinden en laat je je menselijke kanten toe?

juist!! dat bedoel ik toch steeds

Ik at vroeger ook geen pizza, nu wel. Tja, je veranderd gewoon he.. :)

droogkloot :p

Het is net zoiets als baardgroei, dat krijg je ook pas op je 16e ofzo (toch?) ;)

Ach, ik zeur. Terug naar de urgente problemen, bedankt.


"hij is gewoon niet zo'n soort bij"

Tegen dingen schoppen en het stom vinden is een stuk menselijker hoor...

Hangt van de intensie af. Tegen zaken aan schoppen/slaan om pijn te voelen is een vorm van automutilatie. En ik ken IRL iemand die dat regelmatig doet. Hij zat bij mij op school. Op dat moment realiseerde ik het me niet, maar wat hij doet/deed was wel degelijk automutilatie. Misschien moet je eens leren hoe je dingen wel kunt verwerken. Da's niet dmv. schoppen/slaan. Of het menselijk is laat ik in het midden. Gezond is het iig niet.

Hier ben ik het mee eens... ook is het een manier om mensen van je af te houden...

Sja, ik ben altijd al een emotioneel persoon geweest..

Maar huilen is voor mij ook helemaal neit perse iets negatiefs, ik vind het een heerlijke vorm van emoties kunnen uiten, kunnen loslaten.. Een huilbui kan soms zo opluchten of gewoon ff lekker zijn.. Ja, soms als ik Oprah kijk moet ik huilen, maar niet perse omdat ik er niet tegen kan wat ik zie, maar omdat het ff een makkelijk excuus is de gebeurtenissen van de dag dr ff uit te huilen zeg maar..

Ik huil ook nog steeds veel, ookal ben ik nu gelukkig.. Ik vind het geweldig die mogelijkheid te hebben en alles.. Ik heb mezelf ook geaccepteerd als emotioneel en un huilebalkje, maar het valt ook niet zo op omdat ik het een stuk minder goed kan in gezelschap van mensen..

Dat het bij jou meer wordt vinnik wel maf.. Ik zou ook echt geen verklaring kunnen geven daarvoor. Het zal gewoon een weg zijn die je emoties zoeken. Misschien hou je teveel binnen? En zoeken je emoties dus via tranen een weg naar buiten?

Verder wil ik nog even zeggen dat het natuurlijk onzin is dat je als jongen moeilijk kan gaan huilen. In de 1e en 2e klas zat er een jongen bij mij in de klas en die was echt 'the man' maar als ie boos was of wat dan ook, botsing had met leraren moest ie huilen, en dat liet ie ook gewoon gebeuren. En weet je, helemaal niemand beoordeelde hem erop.. Terwijl scholieren wat dat betreft echt cru kunnen zijn. Tuurlijk is het niet representatief, maar het laat wel zien dat het niet standaard negatief wordt opgevat. Ik vind het juist fijn als een jongen kan huilen, het laat zien dat hij zn emoties laat gaan en niet binnen houdt en dat vind ik een positieve eigenschap.

Bovendien, mensen die jou zouden afrekenen op huilen? Wat is hun oordeel nou helemaal waard als ze dat uberhaupt al vellen zeg maar?

Enneuh, misschien moet je af en toe gewoon es lekker janken als je in je eentje bent.. Ik heb een keer zitten janken bij Sneeuwitje, wanneer ze zogenaamd dood is en al die dwergen huilen. Tuurlijk wist ik dat ze niet echt dood was, ik was ook echt 14 toen ofzo.. Het was puur ff een excuus om te huilen, ff iets om me kut over te voelen en zo mezelf toe te kunnen laten het te laten gaan..

Onvolledige informatie gegeven kennelijk, correctie. Ik heb alleen huilneigingen in't openbaar.

maar kun je in het openbaar dan nooit ergens een plekje vinden om die huilneigingen dr uit te laten?