het einde
 

ik huilde
rolde mij op zoals ik vroeger vaak gedaan heb
ik druk mijn beer zacht tegen me aan
en droog mijn tranen aan zijn vacht
ik weet t ik ben nu eenmaal groot geworden
en een groot meisje hoort dat niet te doen

maar ik voel me weer zo klein als toen
alles was zo vredig.
geen zorgen,geen verdriet...
maar ik moet opgroeien .
niet meer omkijken ,niet meer denken aan toen
maar waarom doet groot zijn toch zo'n pijn?

zachtjes druk ik mijn beer dichter tegen mij aan.
en denk aan jou
denk aan hoeveel ik je mis
nu jij er niet meer bent
en ik alleen ben met men beer

zachtjes sterft het geluid weg
geen tranen meer
niet meer terug denken aan toen
en zien hoe lang ik het hier volhoud

tranen zijn gewist en verdwenen
opgevangen door die ene
die alles weet en alles draagt
van mijn leed dat nu stillaan vervaagt

ik kan het niet meer aan
en met mijn tranen sterven ook mijn ziel
een laatste snik
en alles is voorbij

ik weet niet of t wel goed is maar van mezelf vind ik dat ik niet kan dichten maar ik moest t even kwijt want lang zal ik t niet meer volhouden misschien t laatste gedichtje en nog sugesties voor een ander einde? da moogt ge geven.
ook commentaar is welkom .

De kat vind van niet
Hij kan hem niet verstaan
Nu is dat van de baan
Want grote mensen praten niet met poezen

http://forum.scholieren.com/biggrin.gif