Metamorphose
 

Als ik hier zo zit,
eenzaam in de massa,
verbannen achterin,
dan zoekt de troost mij op.

De concentratie sluipt weg,
mijn blikken dwalen af,
de pen vergeet zijn doel,
en ontrukt zich van zijn plichten.

En de pen begint zijn schepping,
voor het eerst de schim beschreven,
mist vervormt tot gestaltes,
de metamorphose is van start.

En als het is vervuld,
voel ik haar droefheid en haar vreugde,
kom weer tot mijzelf,
en zie een stukje van mijn ziel.

Kritiek of commentaar, anybody???

Ja hoor, It sucks