Stilheid, is er een oplossing voor?
 

Hoi Mensen,

ik had eigenlijk een vraagje... ik ben best wel stil vind ik zelf... zeg heel weinig enzo, heb niet vaak iets te melden (ook bij vrienden niet)... nu wil ik graag dat dat veranderd... ik wil gewoon normaal kunnen praten, leuk met vrienden ouwehoeren enzo... kan iemand mij tips geven om dit voor elkaar te krijgen?!

ik heb de ervaring bij het doorbreken van stiltes dat het het beste is om een algemeen onderwerp aan te snijden. Van daaruit boorduur je voort en kom je op andere dingen. het meest sullige kom mee te beginnen ( maar wel effectief ) is hoe lekker het weer wel niet is :rolleyes:

serieus ja ! :D

Of bijvoorbeeld hoe leuk je die muziek vind ofzo, of hoe stom commerciele muziek is. Weet ik het. Gewoon over iets willekeurigs beginnen helpt ook, geloof me.

Is het verder echt een probleem ?

Ok, heeft er dan iemand tips voor onderwerpen om over te beginnen?! want dat is inderdad het probleem dat ik niet weet waarover te praten...

*mede hierom is mijn laatste relatie ook uitgegaan...*

Je algemene ontwikkeling verbreden, bijvoorbeeld door de krant en boeken te lezen en reizen te maken.

Of misschien het klooster in?

Dat kan helpen ja, van dat ontwikkeling verbreden. Dan heb je altijd wel iets om over te praten lijkt mij. En het is dus serieus een probleem.Hmm ik denk dat ik je dan niet echt verder kan helpen. Misschien moet je leren wat spontaner te worden. Maar dat zou je dan niet spontaan leren, hoe ironisch :D

Mwah, ik lees elke morgen 2 kranten enne houdt het nieuws altijd goed bij, dus eh, dat is het probleem niet... Op het moment datik iets wil zeggen komt het er gewoon niet van dat ik iets weet te zeggen... damned, ik haat het! zonder dit geouweh**r zou mijn leven niet beter kunnen (nou ja, zou ik HEEL erg tevreden zijn)

Voel je jezelf wel op je gemak dan??

Dat kan ik zo niet zeggen... ik vrees van niet, komt door mijn verleden denk ik... heb nog steeds vaak het idee dat mensen me voor l*l willen zetten ofzo, dat er verkeerde bedoelingen achter zitten zoals in het verleden vaak is voorgekomen.

En ja, ik weet ook wel dat dat niet meer zo (erg) is als toen, maar toch... om de een of andere manier ben ik misschien wel bang oom iets te zeggen omdat ik dan daarop toch wel "aangevallen" zal worden.

= wel herkenbaar. Zelf heb ik daar ook last van.. Dat je gewoon denkt "oke, NU wil ik wat leuks zeggen, euhh.... ".. Maar ik vertrouw mensen denk ik sneller dan jij doet. Wanneer ik mensen totaal niet ken, zal je mij ook niks horen zeggen ( vooral in groepen). Maar naar mate ik ze beter leer kennen heb ik daar minder last van.

Maar ehm.. had je daar dan ook last van bij je relatie? Had je een lange relatie dan?

Doe minder je best ervoor en het komt vanzelf.

Tja, Probeer je ik wat vaker in de shit te krijgen. Beleef dingen die leuk zijn om te vertellen en vertel ze daarna ook. Ga wat vaker uit, en dan bedoel ik dus niet de kroeg, de soos, of de koffieshop in maar bedenk gewoon iets orgineels.

Dat van die bevrijd de tuinkabouters en laat ze los in de bossen actie is een mooi voorbeeld, of zorg dat je dus jezelf op een orginele manier ontwikkeld zodat je vaker dingen te vertellen hebt die ook opvallen, waar mensen naar willen luisteren.
Het maakt niet uit of je af en toe voor blok staat ofzo, (happens me all the time) Maar iets stoms zeggen ie nog altijd beter dat helemaal niks zeggen.

De voorgenoemde dingen van ********, genesis en de rest van de hukmuk kan ik ook wel beamen. Beter nog dan mijn eigen voorbeeld. Maar dit is ongeveer mijn manier.

Sterkte ermee.

Vooral dat laatste is dé oplossing voor stille mensen. :)

ach ja, ik weet niet wat het is... ik moet eerst het vertrouwen hebben van mensen... ik moet me op mijn gemak voelen en dan praat ik genoeg... tis denk ik grotendeels omdat ik vroeger vaak gekwetst ben dat ik bang ben dat me dat weer overkomt "als ik naar voren kom"...

Niet teveel op focussen, dan mislukt t alleen maar dnek ik. en je vrienden nemen je zoals je bent, dus voor hen hoef je sowieso niet meer te zeggen :)

maar net zoals gister, had ik weer een verjaardag, waar ik zo ongeveer helemaal alleen zat terwijl de rest lekker aan het praten was... ik wist gewoon weer niets, en iedereen heeft zoiets van "ja daar zit hij weer..."

Waarom zou je willen ouwehoeren? (Of zie ik dat begrip nu te negatief..)

Waarom ik wou dat ik dat kon?! gewoon, omdat dat leuker is dan de hele avond niets te zeggen hebben (zoals het nu dus zo ongeveer is)... daar baal ik HEEL erg van, dus daarom zou ik graag wat meer willen kunnen ouwehoeren en niet altijd maar met je mond vol tanden staan zeg maar...

Je mag met mij ruilen, ik lul teveel :o

Tsja, misschien kunnen we dan nog wat van elkaar leren he? :p

Ik wens heel vaak dat ik gewoon verlegen was.. en niet zoveel oewehoer. Is vervelend, heb de neiging mensen te onderbreken in hun verhaal (mits lulverhaal, als het belangrijk is luister ik), en dat moet ik afleren. Ik doe mn best daarvoor en dat lukt ook wel.
Aan de andere kant kan een grote bek wel handig zijn.. mensen merken je op, mensen luisteren naar je, etc..

Ik zit weleens in de kroeg met een groep mensen en dan probeer ik soms zo lang mogelijk niks te zeggen. Mensen gaan dan om je heen lullen, en als je niks meer zegt (wel het gesprek volgt) val je er op een gegeven moment buiten, letten ze niet meer op je. Is wel grappig. Ik hou het soms een uur vol totdat iemand weer vraagt of ik bier wil, wil poolen, jointje wil draaien. :D

Goh..waar ken ik dit toch van...? nouw ik weet t al.. ik heb ook eens zo'n vriendje die me niet meer moest omdat ik niets zei... ben zelf ook erg stil maar de laatste tijd gaat t al erg vooruit.. bijvoorbeeld in de pauzes in de aula bij me vrienden ben ik niet meer stil te krijgen en bij me vrienden van dansen ga ik ook al steeds meer zeggen en dat vind ik wel heel goed van mezelf :d ik kan niet precies zeggen waarom ik nu meer praat maar ik denk omdat ik tegen mezelf zoiets zei als: niet stil zijn maar praten...zeg nou iets!! totdat je iets zegt dus en dan heb je al snel een gesprek.

ik weet t niet echt maar als je zegmaar wat minder stil wilt worden denk ik dat je de eerste stap al gemaakt hebt.. verder denk ik ook dat t erg te maken heeft met of je je op gemak voelt of vertrouwd ofzo en in bepaalde situaties/op bepaalde locaties of tegen bepaalde mensen ben ik nog steeds super stil maar ja.. so be it daar moet je dan ook maar niet mee zitten..tenslotte ben je gewoon jezelf.

suc6 ermee want ik weet dus dat t niet leuk is om gedumpt te worden omdat je zo stil bent (y) en in andere situaties is t soms ook heel vernederend!

Dan weet je ook hoe ik me meestentijds voel... voel me gewoon minder dan de rest zeg maar... en dat is gewoon zo'n KLOTEgevoel...

dank je wel... zoals je al had kunnen lezen was "het stille" niet DE reden waarom ik het uitgemaakt heb... maar goed, ik ben blij dat het met jou beter gaat met het praten, ik hoop dat het voor mij ook nog enigzins mogelijk is/zal zijn.

Als je met anderen wil praten, verdiep je jezelf in hun interesses. Door dat te doen, vorm je vanzelf meningen over zaken waar zij zich mee bezighouden en kom je gemakkelijker in discussie.

tsja, bedankt... probleem is dat de interesses van de meeste VOETBAL is, terwijl ik dat eigenlijk gewoonweg nooit kijk

Tsja ach, mij interesseert het ook weinig.

Gelukkig zijn meisjes niet zulke voetbal-fanaten ;)

Maar bij meiden weet ik sowieso al niet wat ik moet zeggen, klap ik meteen dicht...

Maak je dingen nu moeilijk voor jezelf of voor mij?

*was op Cu2* .. *zag BoemBoem grijnzend met meisje in discotheek staan*

Heu, waarom zou je dichtklappen?

Ik kan vaak beter met meisjes praten dan met jongens. Waar praat ik vaak over? Gevoelens en allerlei problemen. Ben ik verwijfd? Neuh, ik vind meisjes interessant, dus verdiep ik me in hun wereld :o

Wat meestal werkt: interesse tonen. Zij vertelt iets of jou valt iets op. Wat doe je? Simpel: (door)vragen. Jij stelt een vraag, zij vertelt een heel verhaal. Jij stelt weer een vraagje, zij begint weer met vertellen. Jij vraagt weer door over iets .. enzovoorts. Aandachtig kijken en luisteren. Werkt prima :d

Althans, met meisjes die ik al een beetje ken :/

Hoezo dit stukje eigenlijk?!

enne daarbij: ik praat niet snel over mijn gevoelens...
ben daarin zeer "dicht"

Wilde nog ff erbij toevoegen dat er denk ik van mijn kant ook een deel angst bij zit dat ik niets durf te zeggen... het is lange tijd zo dat alles wat ik zei echt compleet afgezeken werd. En thuis mocht ik ook nooit mijn bek opentrekken omdat mijn vader dan ontzettend boos werd... misschien heb ik nu wel angst om te praten, bang dat ik weer zo'n klotereactie krijg...

Toneellessen hebben voor mij goed geholpen, iets te goed zelfs, want nu ben ik eigenlijk altijd degene die het hoogste woord heeft in een gesprek. Maar goed, je assertiviteit verbetert, je krijgt meer zelfvertrouwen etc. Maar ja, ik weet niet of je daar nou echt zin in hebt...

'k weet ook heel vaak nix te zeggen. maar goed, ik ben d'r ook nog nooit achter wat ik d'r aan veranderen kan. Bij mensen die ik goed ken weet ik meestal ook wel wat ik zeggen moet, en als ikdat niet weet, nouaj dan vinden ze dat niet raar omdat ze wel van mij gewend zijn dat ik niet altijd wat weet te zeggen of gewoon geen zin in praten heb.

k ben ook niet zo'n geweldige prater, maar vaak kan k ook gewoon meelullen met vanalles. Beetje afwisselend :p