Verloren
 

Verloren:

Langs de schaduw van je wanhoop,
langs de stilte van je woorden,
zoekt het licht naar witte boorden,
zoals mijn geest nog speurt naar hoop.

Rondom de rand vormt vaagheid,
die zich als de zwarte dood verspreid.
niet meer, nooit meer zal ik zijn.
Verschroeid door bliksem, eeuwig pijn.

Het wilde dier is jou vergeten,
Vindt het mij, ben ik het kwijt,
Zoekt het mij, innerlijke strijd...
Ik strompel voort, kapot, verbeten.

De wolf huilt, maar het is niet volle maan,
de waan schuilt, wat heeft het fout gedaan?
En zo vervliegt alles met ijskoude wind,
vervaagt mijn wereld met donkergrauwe tint.

Is wel leuk.
De wolf huilt, maar het is niet volle maan,

Het is geen volle maan, anders slaat het op de huilende wolf.

Gedicht loopt goed
...mooi verwoord!

liefs mariamne