Stelling : vrijheid is per definitie kwetsbaar
 

Een -theoretische- ideale samenleving is volgens mij uiterst fragiel. En juist die fragiliteit zou zijn sterkte zijn en het tot een ideale samenleving maken.

Zoals we allen hebben geleerd van de 2e WO kan je democratie zelf gebruiken om haar te vernietigen. In een democratie kan je een antidemocratische partij oprichten, demodratisch de verkiezingen winnen en democratisch de democratie afschaffen.
Was dit niet zo, dan zou het geen democratie zijn.
Dus democratie bestaat zolang de mensen kritisch zijn ,goed onderwijs hebben en goede bedoelingen. Dit maakt de onnoemelijk veel grotere vrijheid mogelijk die je hebt in een democratie. Alleen de machthebbers in een niet-democratisch bewindt kunnen er iets op tegen hebben. (
Ik denk dat dit fenomeen op alle maatschappelijke vlakken geldt.

Bijvoorbeeld voor privé-eigendom.
Als niet privé-ondernemers alle goederen zouden produceren en er geen kapitalisten zouden zijn , zouden we vrij zijn van reclame, verkoopleugens, beurscrashes, massaontslagen enz. Ons leven en inkomen zou niet afhankelijk zijn de stemming van machthebber vandaag. Maar mensen zouden decadent, lui kunnen worden of kunnen gaan stelen is een vaakgehoord verwijt.
Dit systeem heet socialisme en het werkt zoals bekend alleen zolang de mensen kritisch zijn, goed onderwijs hebben en goede bedoelingen. Alleen de machthebbers in een kapitalistisch bewindt kunnen er iets op tegen hebben. Herken je het patroon?

Het geldt ook voor veiligheid.
Als we geen oorlogen zouden voeren en niet overal politie, bewaking en controles zouden zijn, zouden we veel vrijer zijn, vrij van oorlogsgeweld, vrij van inbreuk op onze privacy, vrij van betutteling.
Dit werkt echter alleen zolang de mensen kritisch zijn, goed onderwijs hebben en goede bedoelingen. Alleen de machthebbers in een politiestaat kunnen er iets op tegen hebben. Niet waar?

Het geldt voor hierarchie.
Als niet sommige mensen de baas waren over anderen maar iedereen gelijk, als niemand 'macht' bezat, zouden we échte gelukkige en vrije individuen zijn.
Dit werkt echter alleen...

Hierom denk ik dat kwetsbaarheid een van de sterke punten van een vrije gemeenschap is.

vrijheid is per definitie kwetsbaar

Klopt, want met vrijheid zijn er geen remmingen op andermans verotte ideeen en acties die de vrijheid in gedrang kunnen brengen.

REIE

ik begrijp niet precies wat je bedoelt REIE.
Ik denk trouwens dat het echt voor alles geldt; ook liefde, architectuur, computerprogrammering. Kwetsbare dingen zijn beter.

Alles van waarde is weerloos - Lucebert

(ik kon het niet laten :D)

De democratie is kwetsbaar, maar moeilijk te vernietigen. (ik geloof dat Barber dit zei).

Overingens is het belangerijk de term "vrijheid" verder af te bakenen: er is intellectuele vrijheid, ondernemingsvrijheid en "vrijheid van beweging" (de vrijheid om dingen te doen). Volledige intellectuele vrijheid is zeker goed. Ondernemingsvrijheid ook, zolang het "fair" blijft, er dus ethische verantwoording wordt afgelegd. Vrijheid van beweging is naar mijn mening goed zolang een ander niet opzettelijk geschaad wordt.

Een probleem van *volledige* vrijheid is dat er uitbuiting kan ontstaan, mensen met veel geld beter onderwijs e.d. krijgen. Daarom lijkt het me noodzakelijk dat de regering in de basisbehoeftes voldoet, zodat er een mate van gelijkheid is (iedereen heeft afgezien van zijn capaciteiten evenveel kans). Hierbij valt te denken aan gratis onderwijs, voedsel, onderdak, vervoer en gezondheidszorg. Daarboven moet een grote mate van vrijheid zijn die alleen waar nodig beperkt wordt door milieuwetgeving, kartelwetgeving e.d. Een constante wisselwerking tussen standpunten en ondernemingen, e.d. resulteert in betere alternatieven en vaak vooruitgang.

En dat zou dus ook de enige beperking moeten zijn op de absolute vrijheid.

Vrijheid is pas echt te waarderen als iedereen vrij is. En dan ontkom je niet aan sociale wetten die de vrijheid van een ander beschermt.

Jouw vrijheid eindigt waar de vrijheid van een ander individu begint.

Het verrotte waar jullie allen naar verwijzen, is macht.

Mensen zouden vrij moeten zijn van macht. Zowel als onderwerp als lijdend voorwerp.
Dit is een andere definitie voor drama's "Jouw vrijheid eindigt waar de vrijheid van een ander individu begint" maar m.i. bruikbaarder. Minder paradoxaal en in deze context ís er geen beperking van vrijheid.

danieldk en Kontradix bedankt voor de citaten.